سرنشینان چطور امنیت سفر را تهدید می‌کنند؟
وقتی حادثه‌ای در جاده رخ می‌دهد، انگشت اتهام بی‌درنگ به سمت راننده نشانه می‌رود؛ اما کمتر کسی به سهم سرنشینان در وقوع یا پیشگیری از تصادفات توجه می‌کند. در حالی که واقعیت این است: رفتار و تعامل مسافران می‌تواند سفر را ایمن‌تر کند یا آن را به فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر تبدیل سازد.
در این گزارش به چند عامل مهم اما کمتر گفته‌شده می‌پردازیم:
۱. سر و صدای بی‌جا، بازی و شوخی: بازیگوشی کودکان یا حتی گفت‌وگوهای پرسر و صدای بزرگ‌ترها، راننده را در حساس‌ترین لحظات از تمرکز خارج می‌کند. بارها دیده شده که تنها یک لحظه حواس‌پرتی ناشی از شوخی یا جدل در خودرو، حادثه‌ای تلخ رقم زده است.
۲. مکالمات و پرسش‌های نابهنگام: در مسیرهای پرخطر، جاده‌های کوهستانی و مسیرهای پرترافیک، تمرکز راننده باید صددرصد معطوف به جاده باشد. اما گاهی اوقات، سوال‌ها و حرف‌های بی‌موقع سرنشینان، این تمرکز را به‌هم می‌زند و مسیر را ناایمن می‌کند.
۳. تشویق به سرعت غیرمجاز: اصرار برخی از مسافران برای رسیدن زودتر، راننده را ناخواسته به سمت سرعت‌های غیرمجاز می‌کشاند. این فشار روانی، از عوامل پنهان اما مؤثر در بروز تصادفات است.
۴. بی‌توجهی به کمربند ایمنی: فراموش نکنیم کمربند ایمنی فقط برای حفظ جان سرنشین نیست؛ در تصادفات شدید، برخورد سرنشین بی‌کمربند با راننده، می‌تواند جان او را هم به خطر بیندازد
۵. بی‌توجهی به نقش دستیار راننده: در سفرهای طولانی، سرنشینان می‌توانند نقش کمک‌راننده را ایفا کنند؛ از بررسی مسیر و تابلوی راه‌ها گرفته تا اطلاع از وضعیت جاده و آب‌وهوا. با این حال، بسیاری از مسافران به‌جای کمک، درگیر تلفن همراه و سرگرمی‌های شخصی می‌شوند.
