آثار تاریخی ۵ هزارساله عراق راز فروپاشی مرموز یکی از اولین دولت‌های جهان را فاش کرد
باستان‌شناسان معتقدند، آثار تاریخی ۵ هزارساله در عراق از فروپاشی مرموز یکی از اولین دولت‌های جهان حکایت دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، به نقل از لایو ساینس، مطالعات باستان‌شناختی محققان و باستان‌شناسان از ده‌ها کاسه سفالی، شواهدی از یکی از اولین نهادهای دولتی در جهان را مشخص کرد. در این کاسه‌ها که مشابه کاسه‌های آبگوشت امروزی هستند، وعده‌های غذایی بوده که در ازای کار در بین‌النهرین باستان به کارگران داده می‌شد.
با این حال هنوز مشخص نیست این محوطه تاریخی در عراق امروزی چرا متروک شده است اما باستان‌شناسان معتقدند، به نظر می‌رسد متروک شدن این منطقه با دست رد زدن مردم محلی به قدرت متمرکز در این منطقه بی‌ارتباط نبوده است. با این حال باستان‌شناسان تاکید دارند، پس از سقوط این دولت اولیه، ۱۵۰۰ سال دیگر طول کشیده تا مرجع حکومتی متمرکز به این منطقه بازگردد.
محققان این آثار تاریخی را در بقایای سکونتگاهی شاخی کورا، یک سایت باستان‌شناسی در جنوب غربی کالار در منطقه کردستان شمال عراق کشف کرده‌اند. بر اساس تخمین‌های باستان‌شناسان، این آثار تاریخی به هزاره پنجم قبل از میلاد بازمی‌گردد.
کلودیا گلاتز باستان‌شناس دانشگاه گلاسکو در این خصوص اعلام کرده است: کاوش‌های ما در شاخی کورا دریچه‌ای منحصر به فرد به توسعه و در نهایت رد برخی از آزمایشات اولیه با سازمان‌های متمرکز و شاید دولتی ارائه می‌دهد.
کاوش‌های گلاتز و همکارانش سازه‌هایی را در شاخی کورا نشان می‌دهد که چندین قرن را در بر می‌گیرد، در حالی که قطعات سفال و سایر اقلام فرهنگی نشان‌دهنده پیشرفت از سنت‌های محلی اولیه مردم کشاورز ساکن آنجا تا تسلط بعدی بر سنت‌ها از دوران اولیه است. شهر اوروک در جنوب بین النهرین، بیش از (۳۵۵ کیلومتر) به سمت جنوب اولین مرحله تمدن سومری است.
پیشرفت‌های مشابهی در مکان‌های دیگر در بین‌النهرین باستان دیده شده است، و برخی باستان‌شناسان پیشنهاد کرده‌اند که اینها نشانه‌هایی از «گسترش اوروک» است، که در آن نوآوری‌های اوروک - از جمله شهرنشینی، تجارت بین‌منطقه‌ای و نوشتن اولیه - به مناطق دورتر معرفی شدند.
باستان‌شناسان در کاوش‌های شاخی کورا تعداد زیادی کاسه سفالی متمایز به نام کاسه‌های لبه‌دار پیدا کرده اند. این تیم متشکل از باستان‌شناسان معتقدند، این کاسه‌ها برای تامین غذا در ازای نیروی کار مورد استفاده قرار می‌گرفتند، شکل اولیه‌ای از اقتدار متمرکز، شاید از نوعی که منجر به توسعه دولت‌شهرهای بین‌النهرین باستانی شد.
همچنین تجزیه و تحلیل بقایای داخل برخی از کاسه‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از کاسه‌ها برای سرو گوشت، احتمالاً به عنوان آبگوشت یا خورش استفاده می‌شده که حکایت از نگهداری گله‌های گوسفند و بز برای این منظور در نزدیکی سکونتگاه باستانی بوده است.
به اعتقاد باستان‌شناسان، نتایج کاوش‌ها نشان می‌دهد که حداقل یکی از ساختمان‌های خانگی دارای ستون‌ها و سیستم‌های زهکشی است که شواهدی از نفوذ جنوب بین‌النهرین بود. گفته می‌شود، این مکان در اواخر هزاره چهارم قبل از میلاد بدون هیچ نشانه‌ای از خشونت یا فشارهای محیطی متروکه شده است. محققان فکر می‌کنند این نشان می‌دهد که مردم محلی ایده یک سیستم متمرکز قدرت را رد کرده و به مزارع خانوادگی خود بازگشته‌اند.
گلاتز گفت: این اتفاق تایید می‌کند که اشکال حکومت از بالا به پایین و سلسله مراتبی در توسعه جوامع پیچیده اولیه نبوده است. جوامع محلی راه‌هایی برای مقاومت و رد تمایلات به سمت قدرت متمرکز پیدا کردند.
