اهوازی‌ها با آیین سینی‌گردانی به استقبال شب‌های محرم می‌روند
آیین سینی‌گردانی به مناسبت شهادت حضرت قاسم (علیه السلام)، یکی از آداب و رسوم کهن و میراث معنوی مردم اهواز است که در شب‌های ماه محرم برگزار می‌شود. این آیین که به "عروسی حضرت قاسم" معروف است، شامل گرداندن سینی‌های معطر و رنگین توسط زنان در مراسمی مذهبی و معنوی است.
«قاسم آل کثیر» فعال میراث فرهنگی در استان خوزستان در خصوص آیین سینی‌گردانی که یکی از آداب و رسوم مردم اهواز است به خبرنگار ایلنا می‌گوید: مردم اهواز این مراسم را با شور و اعتقاد خاصی برگزار می‌کنند و هر سال در هشتم محرم، زنان با سینی‌هایی که در آنها میوه، شمع و بخور قرار دارد، به سمت مکان‌های برگزاری مراسم حرکت می‌کنند.
او می‌گوید: این آیین نه تنها به یاد شهادت حضرت قاسم (علیه السلام) است، بلکه به عنوان نمادی از ایمان و اعتقاد عمیق مردم به برکات این شب مقدس شناخته می‌شود. در این مراسم، زنان و مردان با نذورات و دعاهای خود شرکت می‌کنند و این حضور جمعی به تقویت هویت فرهنگی و دینی آنها کمک می‌کند. برای مثال، داستانی که من از مادرم نقل می‌کنم، نشان‌دهنده عمق این اعتقاد است. مادرم در دوران بارداری‌اش با نذر سیبی در این مراسم، از خداوند طلب سلامت فرزندش را کرد و این تجربه شخصی او را به یکی از شرکت‌کنندگان دائمی این آیین تبدیل کرد.
آل کثیر با اشاره به نقش زنان در برگزاری این آیین عاشورایی ادامه می‌دهد: زنان نقش محوری در برگزاری آیین سینی‌گردانی دارند. آنها نه تنها سینی‌ها را آماده و تزئین می‌کنند، بلکه با شور و اشتیاق خاصی در مراسم شرکت می‌کنند. این نقش محوری شاید به این دلیل باشد که زنان در خانواده‌ها نقش‌های مذهبی و معنوی برجسته‌ای دارند و این آیین به آنها فرصتی می‌دهد تا این نقش‌ها را در یک فضای جمعی به نمایش بگذارند. علاوه بر این، این مراسم یک فرصت برای زنان است تا در محیطی حمایت‌گرانه و معنوی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به تقویت شبکه‌های اجتماعی و خانوادگی بپردازند.
او با اشاره به اینکه مراسم سینی‌گردانی با خاموش شدن چراغ‌ها و در تاریکی آغاز می‌شود، تاکید می‌کند: زنان با سینی‌های معطر و روشن از شمع، حلقه می‌زنند و با صدای کِل سینی‌ها را می‌گردانند. این حرکت نمادی از گردش زمان و چرخه حیات است. پس از پایان گردش سینی‌ها، میوه‌ها و نذورات از سینی‌ها برداشته می‌شود و افرادی که چیزی از سینی‌ها گیرشان نمی‌آید، پارچه‌ی سینی را به قصد مراد و حاجت گره می‌زنند.
به گفته آل کثیر، این لحظه‌های مشترک، به تعمیق احساس تعلق به جامعه و فرهنگ محلی کمک می‌کند. برای حفظ و ترویج این آیین، با مستندسازی مراسم می‌توان به انتقال این میراث به نسل‌های بعدی کمک کرد. همچنین می‌توان با ایجاد فضاهای عمومی و حمایت از انجمن‌های فرهنگی، شرایطی فراهم کرد تا این آیین‌ها در یک محیط حمایتی و مذهبی برگزار شوند.
او تاکید می‌کند: رسانه‌ها همچنین می‌توانند با پوشش گسترده‌تر این آیین‌ها، به افزایش آگاهی و شناخت جامعه از میراث فرهنگی خود کمک کنند. تکنولوژی و رسانه‌های اجتماعی نقش بسزایی در معرفی و شناساندن این آیین به دیگر نقاط کشور داشته‌اند. با این حال، همچنان نیازمند حمایت‌های بیشتری برای حفظ اصالت و معنویت این مراسم هستیم. این مناسک البته در سایر نقاط استان خوزستان هم برگزار می‌شود و در هر منطقه با شیوه‌ی خاصِ آنجا برپا می‌شود برای نمونه در ماهشهر به شکلی خیلی خاص و ویژه به این مناسک پرداخته می‌شود.
