امید در صدر، امید در قعر
گاهی بالا، گاهی پایین با دست پرورده‌های استقلال
استقلال بازیکنانی را ساخته که حالا در خارج از این مرز‌ها به مهره‌هایی کلیدی و ارزشمند در تیم‌های خود بدل شده‌اند.
به گزارش ایلنا، منهای امید نورافکن که وضعیت مطلوبی در تیم شارلروای بلژیک ندارد، دیگر لژیونرهایی که از استقلال به سمت تیم‌های خارجی رفتند، وضعیت مناسبی را سپری می‌کنند. از امید ابراهیمی گرفته که در قطر به بازیکنی مهم بدل شده، تا مجید حسینی که تحسین همه کارشناسان فوتبال ترکیه را برانگیخته تا کاوه رضایی که فقدانش در تیم بروژ برای کادر فنی این تیم مساله‌ساز است. از استقلال کنونی با اینکه شرایط مناسبی در لیگ ندارد هم می‌شود انتظار صدور چند بازیکن به تیم‌های خارجی را در سال‌های آتی داشت. البته مامه تیام و جباروف هم از همین استقلال دوباره اوج گرفتند و به دستمزد‌های بالاتر رسیدند. استقلال در 2 سال اخیر اگر جامی در لیگ نگرفته اما خوب بازیکن ساخته.
میان لژیونرهای فوتبال ایران نام چهار بازیکن که از استقلال به تیم‌های خارجی منتقل شده‌اند را می‌بینیم. بازیکنانی که هر یک وجودشان در استقلال امروز می‌توانست منشأ تحولاتی باشد اما آنها راه بازی در لیگ‌های خارجی را در پیش گرفته‌اند تا هم شهرت بیشتری بیابند و هم از لحاظ مالی شرایط بهتری را تجربه کنند. در میان لژیونرهایی که از استقلال به سمت تیم‌های خارجی کوچ کردند بدون هیچ جانبداری امید ابراهیمی وضعیت بهتری در قیاس با دیگران دارد. ابراهیمی به یکی از ارکان کلیدی تیم الاهلی قطر بدل شده به گونه‌ای که در همه بازی‌ها به طور ثابت در ترکیب قرار می‌گیرد. طی 5 بازی که از لیگ قطر گذشته این بازیکن در تمام 90 دقیقه‌ها حضور داشته و موفق شده یک گل هم برای تیمش به ثمر برساند. ابراهیمی در آخرین برد تیمش مقابل الخریطیات نیز حضور چشمگیری داشت و نقش انکارناپذیری در برد 3 بر2 تیمش مقابل این تیم ایفا کرد.
امید پیش از اینکه در تیم الاهلی به مهره‌ای با ارزش بدل شود نیز در فوتبال ایران یکی از بازیکنان مهم به حساب می‌آمد. ابراهیمی چه در استقلال و چه در تیم ملی همواره بازیکن تاثیر گذاری بود و با حفظ یک روند رو به رشد توانست عنوان بهترین هافبک فصل هفدهم لیگ برتر فوتبال ایران را به هم به خود اختصاص دهد. فقدان امید همین حالا هم در ترکیب استقلال به وضوح حس می‌شود و نه فرشید باقری و نه علی کریمی هرگز نتوانستند جای خالی این بازیکن را پر کنند.
در کنار ابراهیمی اما باید از مجید حسینی هم نام برد. حسینی اگر به لحاظ موفقیت بیشتر از ابراهیمی نباشد قطعا کمتر از او هم نیست. مدافع جوانی که در عرض یک سال هم در استقلال به مهره‌ای کلیدی بدل شد، هم در تیم ملی ایران و حالا هم در تیم باشگاهی‌اش ترابزون ترکیه. چه کسی فکر می‌کرد حسینی که روزگاری برای ورود به فهرست 18 نفره استقلال خود را به تکاپو می‌انداخت نه تنها در تیم ملی به جایگاه ثابتی برسد، بلکه در تیم جدیدش ترابزون ترکیه نیز به بازیکنی همیشه حاضر در ترکیب اصلی بدل گردد؟ حضور حسینی در ترابزون به حدی موثر بوده که این بازیکن توانسته از ترابزون تیم سخت‌کوش در فاز دفاعی بسازد. رسانه‌های ترکیه‌ای حتی بر این باورند که وجود حسینی موجب شده تا این تیم شکست‌های پی در پی مقابل گالاتاسرای را در آخرین بازی با برد 4 بر یک خیره‌کننده جبران کند. کارشناسان فوتبال ترکیه اعتقاد دارند که مجید یکی از ارکان این پیروزی است.
حسینی به چنان جایگاهی در تیم ترکیه‌ای دست یافته که از همین حالا پیشنهاد تمدید قرارداد 5 ساله را هم از سوی سران این باشگاه دریافت کرده است. شاید خیلی‌ها تصور می‌کردند حسینی دچار بزرگ‌ترین اشتباه دوران ورزشی‌اش شده و در لیگ ترکیه به مانند همه بازیکنانی که روزگاری به این کشور رفتند، محو خواهد شد اما حسینی همه این پیش‌گویی‌ها و معادلات را برهم زده است.
کاوه رضایی در ردیف بعدی لژیونرهای استقلال است. مهاجمی با قدرت بدنی ایده‌ال، شم گلزنی بالا و بسیار پرانرژی.
کاوه رضایی همان روزها که استقلال را به سبب سوء‌مدیریت مدیرانش ترک کرد، گفته شد که لطمه‌های زیادی به خط آتش این تیم وارد می‌شود که همینطور بود و تا وقتی تیام به استقلال نیامد هیچ گاه خلأ این بازیکن پر نشد. حالا دوباره با رفتن تیام استقلالی‌ها به یاد کاوه افتاده‌اند. مهاجمی که در تیم بروژ همواره در ترکیب اصلی قرار می‌گیرد. او در 3 بازی که از ابتدا در ترکیب اصلی بود پایه‌گذار گل‌های تیمش شد و شاید اگر با مصدومیت مواجه نمی‌شد تعداد بازی‌هایش در این تیم افزایش می‌یافت. کاوه در آخرین حضور خود در لیگ بلژیک 44 دقیقه در ترکیب تیمش بود و رسانه‌های بلژیکی این حضور را زمینه‌ای برای درخشش احتمالی کاوه در برابر دورتموند در لیگ اروپا تلقی کردند.
هرچه ابراهیمی، حسینی و رضایی وضعیت درخشان و امیدوارکننده‌ای را در تیم‌های باشگاهی خود طی می‌کنند، امید نورافکن روزهای تلخی را می‌پیماید. نورافکن تا جایی پیش رفته که از سران باشگاه شارلروای بلژیک خواسته مقدمات جدایی‌اش از این تیم را فراهم کند. امید بعد از جدایی کاوه با اینکه قلی‌زاده را در کنار خود می‌بیند لطمه‌های سختی به لحاظ روحی خورده و نیمکت نشینی‌های پی در پی باعث شده او حال نامناسبی را تجربه کند.
درباره امید نورافکن گفته می‌شد که احتمالا به سبب مصدومیت‌ها در ترکیب تیم باشگاهی‌اش قرار نمی‌گیرد اما خود امید مصدومیت‌ها را تکذیب کرده و صراحتا این جمله را به زبان آورده است: «من را به بازی نمی‌گیرند!»
شاید این بازی نگرفتن‌ها سرانجام تلخی را برای هافبک-مدافع سابق آبی‌ها رقم بزند و شاید او در میان لژیونرهای استقلال تنها کسی باشد که خیلی زود راه بازگشت به استقلال را در پیش می‌گیرد. بازگشتی که می‌تواند لبخند رضایت بر لبان وینفرید شفر بنشاند.
نورافکن اگر باز گردد برای شفر هم یک دفاع چپ ایده‌آل خواهد بود، هم یک هافبک دفاعی قابل اتکا. هرچند که بعید است نورافکن برای بازگشت به استقلال اکنون برنامه‌ای داشته باشد.
