از مونترال تا پاریس؛ امیدهایی که نیم قرن حسرت ساختند!
از آخرین حضور فوتبال ایران در المپیک حدود نیم قرن می‌گذرد تا صعود به المپیک را برای تیم ملی امید ایران اتفاقی ناممکن بدانیم.
به گزارش ایلنا، کارنامه فوتبال ایران در المپیک با حضور در سه دوره ۱۹۶۴ توکیو، ۱۹۷۲ مونیخ و ۱۹۷۶ مونترال خلاصه می‌شود و جالب است بدانید در المپیک مونترال، تیم قدرتمند آن روزها که برای تیم‌های خاورمیانه خط و نشان می‌کشید، با صعود از گروهش و قرار گرفتن در جمع هشت تیم برتر، بهترین عملکرد تاریخ فوتبال ایران را هم در المپیک رقم زد.
البته تیم ملی ایران به بازی‌های المپیک ۱۹۸۰ مسکو هم صعود کرد اما با انقلاب و تحولات نظام و همچنین تحریم مسابقات به خاطر اشغال افغانستان، در آن دوره حضور پیدا نکرد و سوریه جایگزین ایران شد.
ایران برای صعود به المپیک مونترال ۱۹۷۶، چهار بازی انجام داد که در سه تای آن‌ها به برتری رسید. بحرین، عربستان و عراق؛ سه تیمی که این روزها با پیروزی مقابل‌شان بر طبل شادانه می‌کوبیم، در آن روزها حریف تمرینی امثال حجازی و پروین و قلیچ‌خانی و حسن روشن و.. بودند.
خاطره‌بازی با المپیک ۴۸ سال پیش را که کنار بگذاریم، می‌توان گفت در بهترین حالت اگر تیم ملی امید ایران به المپیک ۲۰۲۸ صعود کند، باید فهمید ریشه عدم صعود ۵۲ ساله در کدام خاکی پنهان شده و چه شد که فکر کردیم صعود نکردن فوتبال‌مان به المپیک مثل دیگر ناکامی‌ها فراموش می‌شود و آخرش هم می‌گوییم چیزی از ارزش‌هایمان کم نشد؟
تا شما حساب می‌کنید که از مونترال ۱۹۷۶ تا پاریس ۲۰۲۴ چند سال گذشته است، در باب وضعیت کنونی این را بگوییم همین یک سال پیش بود که تیم ملی امید با هدایت عنایتی و شکست مقابل تیم ملی زیر ۲۳ سال ازبکستان به المپیک راه نیافت و کم کم حسرت حضور فوتبال کشورمان در این رویداد بزرگ ورزشی هم‌سن علی پروین می‌شود و ما همچنان از خرید ستاره‌های میلیاردی ازبکستانی ذوق می‌کنیم و از تماشای فوتبال عراقی‌ها در المپیک لذت می‌بریم و موفقیت ژاپنی‌ها را هم تحسین می‌کنیم.
در روزهایی که مشغول تماشای فوتبال‌های المپیک و درخشش ستاره‌های جوان تیم‌های مختلف هستیم، شاید در دورترین گوشه‌ی ذهن‌مان حسرتی قدیمی خاک می‌خورد و اصلا حواس‌مان نیست نیم قرن از آخرین حضور تیم ملی امید ایران در المپیک گذشته و هر چهار سال یک بار می‌خوانیم:« تیم ملی امید ایران از صعود به المپیک باز ماند.»
