«شکار حلزون»، با کمترین هزینه و در جمعی دوستانه ساخته شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، مصطفی سلطانی در ابتدای این نشست که با یادی از حسام منظور برگزار شد، اظهار کرد: ایده اولیه این فیلم به چهار یا پنج سال پیش برمی‌گردد. آقای جسور دوست قدیمی من است و فیلمنامه سریال من را نوشته‌اند و در همان زمان درباره این فیلم صحبت کردیم.

محسن جسور در ابتدای این نشست اظهار کرد: این فیلمنامه جزو فیلمنامه‌هایی بود که دوست داشتم خودم بسازم چون اگر کارگردان دیگری آن را میساخت می‌توانست آن را به سمت اگزوتیک کردن ببرد. 

جسور در پاسخ به پرسشی درباره عنوان این اثر گفت: اسم اولیه فیلم عطر مینو بود و در طول بازنویسی به این نتیجه رسیدم که اسم گیرایی نیست و به نظرم اسم به لحاظ فرمی هم به دیده شدن فیلم کمک می‌کند و سعی کردم از آرایه تلمیح از شخصیت دکتر فیلم استفاده کنم که در خودش خموده است و اشاره‌ای هم به موتور محرک فیلم دارد.

سلطانی در بخش دیگری از این نشست گفت: این فیلم را خیلی شخصی ساختیم و میدانستیم که سهم آنچنانی از اقتصاد ندارد. ما این فیلم را با پروانه ویدیویی ساختیم و گفتند اگر کیفیت استانداردی داشته باشد می‌تواند پروانه سینمایی بگیرد و خوشبختانه این اتفاق رخ داد. بسیاری از افراد در پشت صحنه و جلوی صحنه افتخاری با ما همکاری کردند.

جسور نیز اظهار کرد: واقعا دوستان به اندازه یک کادو از ما دستمزد گرفتند.

محمدرسول صفری (بازیگر): آدمهایی مثل آقای جسور پروسه‌ای را طی کرده‌اند تا به این فیلم اول رسیده‌اند و من فیلم را دوست داشتم.

فرناز زوفا (بازیگر فیلم) نیز طی اظهاراتی گفت: من تجربه همکاری با کارگردانهای خوبی را داشتم و فیلم شکار حلزون برای من هم فیلم شریفی است و هم فیلمی مقدس چون شرایطی را این فیلم طی کرد و به اکران رسید که به نظرم همکاری‌ام در این فیلم تجربه‌ای شد و درسی به من داد که یک شروع دیگر در زندگی شخصی‌ام به وجود آمد.

موحد شادرو (تدوینگر) در بخش دیگری از این نشست گفت: امسال سومین بار است که در جشنواره هستم و این سومین بار تفاوتی برای من دارد. من سعی مردم به فضای ذهنی کارگردان نزدیک شوم. من با محسن جسور از اول راهنمایی با هم همکار بودیم، کار میکردیم و مسیرمان را به این شکل سال‌ها ادامه دادیم. در این سالها کمتر کسی را دیدم که حرفشان در فیلمی که دارند روی خودشان تاثیر بگذارد. افرادی را دیدم که درباره دروغگویی فیلم ساختند و خودشان دروغگوترین بودند و محسن فیلمی ساخت که به آن می‌توان افتخار کرد.

امیریل ارجمند (آهنگساز) نیز اظهار کرد: محسن جسور آدمی کتابخوان و زحمتکش است و آدم اصیلی است و احساس میکنم سینمای ایران به یک دگردیسی نیاز دارد که آدم‌ها خودشان باشند. برای موسیقی این فیلم با محسن صحبت کردیم، دست من را باز گذاشت. فیلم را خیلی دوست داشتم و خیلی دوست دارم که باز هم با محسن حرکت کنم. 

محمدحسین ابراهیمی (صداگذار) نیز طی اظهاراتی گفت: از محسن بابت اعتمادی که به من کرد ممنونم. خیلی دوست داشتیم که بتوانیم وقت بیشتری بگذاریم و تمام توانمان را گذاشتیم که بتوانیم کار را به سرانجام برسانیم. این فیلم را خیلی دوست داشتم.

در ادامه مرتضی پورحیدری (طراحی صحنه) اظهار کرد: کار ما ارتباط تنگاتنگی با هزینه تولید دارد متاسفانه چون این کار به لحاظ مالی بسیار ضعیف بود و اگر بگویم این فیلم چگونه ساخته شده خیلی‌ها باور نمی‌کنند.

غفوریان (فیلمبردار) نیز اظهار کرد: آقای سلطانی آخرین هزینه‌ای که پرداخت کردند، ماشینشان را فروختند.

عبادتی (مجری طرح) نیز اظهار کرد: سالهاست که محسن جسور قلم می‌زند، عکس میگیرد و برای ساخته شدن این فیلم واقعا هیچ عنصری جز رفاقت نمیتوانست اهرمی برای ساخت این فیلم شود. خدا را شکر میکنم که فیلم آبرومندی است و لحاظ محتوایی و فرمی فیلم ارزشمندی است.

جسور اظهار کرد: یکی از عناصر نمایشنامه «مرگ و دوشیزه» دورفمن تقدیر است و تقدیر با تصادف فرق دارد. ادبیات یک ستون قدرتمندی است که فکر میکنم تجربه یک نویسنده بزرگ را تجربه کردن خیلی کار سختی است.

ارجمند نیز در ادامه اظهار‌ کرد: ممکن است خالق، ابعادی از خلقش را کشف نکند و وقتی ما بازیگری میکنیم ممکن است ابعاد جدیدی از آن را کشف کنیم.

جسور درباره عذاب‌وجدان شخصیت قاضی در این فیلم گفت: او عذاب‌وجدان ندارد و فقط گذشته‌اش را مرور می‌کند و می‌گوید که شاید می‌توانستم کاری کنم که اتفاق بهتری رخ دهد و مرور کردن گذشته ارتباطی با عذاب وجدان ندارد.