ایلنا گزارش می‌دهد؛
معلمی با حقوق ناچیز! / بودجه ندارند آن‌وقت کیفیتِ آموزش برایشان مهم است
معلمان خرید خدمات سیستان و بلوچستان حدود ۶ ماه است که حقوق ناچیزِ خود را دریافت نکرده‌اند. حقوق این معلمان بسیار کم است و حتی گاهی کفاف هزینه‌ی رفت و آمدشان به روستاهای دورافتاده را نیز نمی‌دهد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، معلمان خرید خدمات سیستان و بلوچستان حدود ۶ ماه است که حقوق ناچیزِ خود را دریافت نکرده‌اند. حقوق این معلمان بسیار کم است و حتی گاهی کفاف هزینه‌ی رفت و آمدشان به روستاهای دورافتاده را نیز نمی‌دهد. با این حال، آن‌ها بسیاری اوقات همین حقوق ناچیز را هم به سختی دریافت می‌کنند. مورد سیستان و بلوچستان استثنی نیست و در خیلی از نقاط ایران اتفاق می‌افتد.
این معلمان در واقع، در قالب قرارداد خرید خدماتی و پیش دبستانی، نهضت سوادآموزی و سرباز معلم جذب آموزش و پرورش شده‌اند تا مشکل کمبود معلم را جبران کرده است. بعضی از این افراد سابقه‌ی بیش از ۱۰ سال تدریس دارند و به امیدِ اینکه روزی نیروی قرارداد مستقیم وزارت آموزش و پرورش شوند، سال‌ها با حقوق‌های بسیار ناچیز در دورافتاده‌ترین مناطق کار کرده‌اند.
بسیاری از این معلمان، جوانان تحصیل‌کرده‌ای هستند که بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، چون نتوانسته‌اند کاری پیدا کنند، حاضر به کار با حقوق پایین برای آموزش و پرورش شده‌اند تا شاید روزی جذب آموزش و پرورش شوند. وعده‌ی جذب، مهم‌ترین دلیلی است که این معلمان را پای کار، با تمام سختی‌هایش نگه داشته است.
یکی از این معلمان به «ایلنا» می‌گوید: مجلس بارها وعده داد که مشکل ما را حل می‌کند؛ گاهی گفتند در قالب طرح ساماندهی این کار را می‌کنیم و گاهی هم گفتند طرح ساماندهی معلمان در دستور کار است و به زودی به نتیجه می‌رسد. در قالب برنامه‌ها و نطق‌های پیش از دستور دائم از مشکلاتِ ما می‌گویند و عده و وعید می‌دهند اما هیچکدام از این وعده‌های تاکنون محقق نشده است.
این معلم می‌گوید: همکارانمان با حقوق‌های بسیار ناچیز که گاهی حتی به ۳ الی ۴ میلیون تومان هم نمی‌رسد و با بیمه ناقص و حتی گاهی بدون بیمه، در روستاهای دورافتاده با مشقت فراوان تدریس می‌کنند و بسیاری از آن‌ها هنوز هم امیدوارند که مجلس فکری به حال آن‌ها بکند. این امیدواری البته هر دفعه با تلنگرِ سازمان امور استخدامی به ناامیدی تبدیل می‌شود.
«بودجه کم است» این مهم‌ترین بهانه برای کنار گذاشتنِ این معلمان است. اگرچه عده‌ای نیز معتقدند کیفیتِ آموزش مهم است و نمی‌توان این معلمان را بدونِ گذراندن از سدِ سختِ آزمونِ استخدامی، جذب کرد. این معلمان اما می‌گویند اگر کیفیتِ کار ما کم است و اگر کیفیتِ آموزش برای آموزش و پرورش مهم است چرا سال‌ها با حقوق‌های بسیار ناچیز ما را به خدمت گرفتند؟ چرا آن زمان به فکر کیفیت نبودند و حالا که بسیاری از ما ده سال سابقه‌ی کار داریم به فکرِ کیفیتِ آموزش افتاده‌اند؟ ضمن اینکه بسیاری از ما هم سابقه داریم، هم تحصیلات و هم دوره‌های آموزشیِ فراوانی گذرانده‌ایم.
