بازیگر نمایش «گربه» مطرح کرد؛
رویکردهای مختلف به ساختار هنر ابزورد همیشه جذاب است/ سختی‌های روی صحنه بردن یک اجرا هیچ وقت فراموش نمی‌شود
هر چیزی حتی یک آکسسوآر اگر در یک نمایش تغییر کند، فرآیند نمایش هم تغییر خواهد کرد و بزرگ‌ترین چالش من در «گربه» چیدمان صندلی‌ها بود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایش «گربه» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا ترکی، در فضایی ابزورد تولید شده و از ۲۲ آذر ساعت ۲۰:۳۰ به مدت یک ساعت در سالن شماره ۲ خانه‌نمایش دا روی صحنه رفته است. این نمایش تا سه‌شنبه ۴ دی میزبان مخاطبان خود بود.
شاهین زراعتی و نورا حسینی بازیگران نمایش «گربه» هستند. شاهین زراعتی درباره حضور در این اثر و جزییات بیشتر با ایلنا گفتگو کرد.
زراعتی هم اکنون دانشجوی رشته مهندسی پزشکی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر است. او تاکنون در چند نمایش و فیلم کوتاه به عنوان بازیگر، بازیگردان، نویسنده و کارگردان فعالیت کرده است. به گفته خودش در حال حاضر نیز در حال پیش تولید یک نمایش است که به زودی به نویسندگی و کارگردانی او روی صحنه خواهد رفت.
زراعتی درباره نمایش «گربه» و فضای ابزورد آن گفت: رویکردهای مختلف به ساختار هنر ابزورد و نگاه متفاوت هنرمندان به این مسئله همیشه برای من جذابیت داشت و باعث شد که در سال‌هایی که به هنر و تئاتر می‌پردازم، به هنر و نمایش ابزورد هم توجه کنم و آن را بیشتر بشناسم. جایگاه سکوت در صحنه، کاربرد واژه‌ها، بازی‌های ابزورد و دگرگون شدن مفهوم کمدی در نمایش ابزورد برای من جذاب بود.
مخاطب تا آخر مرا مقابلش می‌بیند
وی با اشاره به نمایشنامه «گربه» و علاقه‌اش به روی صحنه بودن، اضافه کرد: این اثر در ابتدا برای من یک نمایشنامه رئال بود که به تدریج به اکت‌ها و فضای فانتزی‌ای که کارگردان در ذهن داشت نزدیک شد.
او افزود: قاعدتا اجرا روی صحنه برای هر بازیگری چالش برانگیز خواهد بود و استرس هم وصله به وجود و شخصیت یک بازیگر است؛ مخصوصا در این اجرا که از لحظه‌ای که مخاطب وارد سالن می‌شود مرا مقابل خودش می‌بیند تا زمانی که نورهای سالن در انتهای اجرا روشن می‌شوند، بی‌وقفه و مستمر.
بازیگر نمایش «باعث» با بیان این نکته که تاریکی صحنه و سکوت مخاطبان حلقه وصل او با آرامش و تسلط روی اجرایش است، درباره نحوه همراهی‌اش با علیرضا ترکی و نمایش «گربه» تصریح کرد: من از ابتدای شکل‌گیری این ایده همراه علیرضا بودم، اما نه به عنوان بازیگر و یا جزوی از عوامل؛ صرفا به عنوان یک همراه با او گپ می‌زدم و قرار بود که خود او به عنوان یک نویسنده، کارگردان و تهیه کننده، نقش ادوارد را بازی کند، اما با تصمیمی که برای تمرکز روی کارگردانی و نوشتن این نمایشنامه گرفت، مسئولیت اجرای این نقش را در ادامه به من پیشنهاد داد.
زراعتی درباره تجربه همکاری با علیرضا ترکی، به عنوان یک کارگردان کار اولی در تئاتر عنوان کرد: سختی‌های روی صحنه بردن یک اجرا هیچ وقت از بین نمی‌رود و برای یک کارگردان کار اولی، این سختی‌ها چند برابر هم هست و علیرضا ترکی هم در نحوه روی صحنه بردن این نمایش مخاطب نقدهای جدی است که طبیعی است، اما موفقیت بزرگ او استمرار در روی صحنه بردن یک نمایش بود که با همراهی گروه خود به خوبی از پس آن بر آمد.
برای بازیگر بهتر بودن درگیر چالش‌های فردی هستم
وی درباره چالش‌هایی که در این نمایش با آن به عنوان یک بازیگر مواجه بوده، تشریح کرد: ارتباط با آدم‌ها برای من سخت است و همراهی با یک گروه که باید خودت را با تمام آن‌ها هماهنگ کنی بزرگ‌ترین چالش من است و این مساله هزاران چالش دیگر در خودش دارد، اما من سعی می‌کنم به عنوان یک بازیگر بیشتر درگیر چالش‌های فردی مانند آمادگی جسمانی، تمرین‌های هوازی، لحن، آوا، بیان، اکت‌ها و ثبات سلامت جسمانی و روانی، باشم تا بهترین خودم را روی صحنه به مخاطبان و گروه ارائه کنم.
نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «جآر» در ادامه، درباره بازخوردهای مخاطبان و انتظارات خودش از اجرا بیان کرد: خیلی از دوستان و هم‌کلاسی‌های من به دیدن این نمایش آمدند و مخاطبان نمایش هم از طریق تیوال و پیج‌های اینستاگرامی نظرهای خودشان را به ما می‌گفتند، نظرها متفاوت بود و تعدادی اجرا را دوست داشتند و تعدادی هم ارتباط نگرفتند، که طبیعی است و من به دور از کلیشه از تمام نظرها استقبال کردم و آموختم.
تغییر یک آکسسوار فرایند نمایش را تغییر می‌دهد
وی در پاسخ به این پرسش که چه تغییراتی منجر به پرفورمنس بهتر او در این نمایش می‌شد، عنوان کرد: هر چیزی حتی یک آکسسوآر اگر در یک نمایش تغییر کند، فرآیند نمایش هم تغییر خواهد کرد و بزرگ‌ترین چالش من در «گربه» چیدمان صندلی‌ها بود و اگر بخواهم آرمانی نگاه کنم بهترین تغییر در یک نمایش بالا رفتن تعداد ماه‌ها و جلسه‌های تمرین است تا منجر به هماهنگی بیشتر با کارگردان و بازیگر و بازیگران پارتنر در نمایش است.
بازیگری و پزشکی!
زراعتی که در کنار بازیگری و فعالیت به عنوان نویسنده و کارگردان در فیلم کوتاه و تئاتر، دانشجوی رشته مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، درباره ارتباط این دو مساله در زیست شخصی، کاری و حرفه‌ای خود توضیح داد: از کودکی به نویسندگی علاقه داشتم و خواهرم در روند اینکه من به سمت نویسندگی هدایت شوم، تاثیر بالایی داشت و چون در شهرستان محل زندگی ما کتابخانه و کتاب فروشی نبود، کتاب‌های الکترونیک را می‌خواندم و عاشق خواندن و داستان شدم. به ریاضی علاقه نداشتم و به اصرار خانواده و در بین انتخاب مهندس شدن یا پزشک بودن، در نهایت دانشجوی مهندسی پزشکی شدم و در زمان دانشجویی و آمدنم به تهران با کمک دوستانم به کلاس‌های نویسندگی و در نتیجه بازیگری راه پیدا کردم و با وجود اینکه اولویتم سینما و نه نمایش و تئاتر بود، در داخل گود نمایش عاشق بازیگری و کارگردانی و نویسندگی تئاتر شدم.
تاثیر فیزیک و هندسه فضایی بر تئاتر
وی در ادامه با اشاره به تاثیر خواندن درس‌های مربوط به رشته دانشگاهی و تاثیر آن روی ذهن هنری او، بیان کرد: فیزیک و هندسه فضایی درس‌های مورد علاقه من بودند و خیلی هم به من در تئاتر کمک کردند؛ یعنی از محاسبه سرعت و شتاب و تخمین فاصله که در فیزیک سینماتیک به کار می‌رود و همچنین فیزیک دینامیک برای بار صحنه و حتی طراحی صحنه گرفته تا آگاهی محیطی و دید ۳ بعدی‌ای که هندسه فضایی به هر کسی می‌دهد، خیلی کمک حال ذهن من بودند؛ چه در نوشتن، چه در کارگردانی و حتی طراحی اکت برای خودم و دیگر بازیگرها.
زراعتی در پایان درباره اینکه در ادامه او بیشتر به عنوان یک بازیگر فعالیت خواهد کرد و یا یک نویسنده و کارگردان، مطرح کرد: من در حال آزمون و خطا هستم و مسیر رو به روی من بسیار طولانی و قطعا ناهموار است، اما در حال حاضر علاقه بیشتر به این است که یک نویسنده بازیگر باشم و الان علاقه‌ام بیشتر به نمایش و تئاتر است تا فیلم کوتاه و سینما.
