شواهد آدم‌خواری در بریتانیا/ یک جامعه بزرگ کشته و خورده شده است
باستان‌شناسان می‌گویند مجموعه‌ای از استخوان‌های انسانی که در یک گودال در سامرست کشف شده‌اند، شواهدی از خونین‌ترین کشتار شناخته‌شده در دوره پیشاتاریخ در انگلستان و همچنین آدم‌خواری در عصر برنز را نشان می‌دهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از یورونیوز، دست‌کم ۳۷ مرد، زن و کودک در فاصله زمانی بین ۲۲۰۰ تا ۲ هزار سال پیش از میلاد کشته و اجسادشان به درون یک چاه عمیق طبیعی در چارترهاوس وارن در نزدیکی دره چدار در انگلستان پرتاب شده است.
استخوان این افراد در حدود ۵۰ سال پیش کشف شد، اما مطالعه علمی بزرگی که به تازگی انجام گرفته برای اولین بار نتیجه‌گیری کرده است که پس از مرگ خشونت‌آمیز این افراد، بدن‌هایشان قطعه‌قطعه شده و حداقل بخشی از آن‌ها خورده شده است.
بسیاری از جمجمه‌های قربانیان با ضربه‌هایی منجر به مرگ خرد شده بودند و استخوان‌های دست و پا نشان می‌دهد که پس از مرگ بریده شده‌اند تا بشود مغز استخوان آن‌ها را درآورد.
علاوه بر آن‌ها شواهدی نیز وجود دارد که استخوان‌های دست و پا توسط دندان‌های انسان جویده شده‌اند.
ریک شولتینگ، استاد باستان‌شناسی علمی و پیشاتاریخی در دانشگاه آکسفورد و نویسنده اصلی این تحقیق، در این باره می‌گوید چنین سطحی از خشونت تاکنون در بریتانیا در عصر برنز اولیه یا هیچ دوره دیگری از تاریخ ماقبل بریتانیا دیده نشده است.
وی با بیان اینکه این کشتار «حتی در زمان خودش هم احتمالا یک اتفاق استثنایی بوده است»، گفت: برای عصر برنز اولیه در بریتانیا، ما شواهد بسیار کمی از خشونت داریم. درک ما از این دوره بیشتر بر تجارت و مبادله متمرکز است نظیر اینکه مردم چگونه سفال می‌ساختند، چگونه کشاورزی می‌کردند و چگونه مردگان خود را دفن می‌کردند. صرفاً به دلیل فقدان شواهد تاکنون هیچ بحثی در مورد جنگ یا خشونت گسترده در آن دوره وجود نداشته است.
وی با اشاره به اینکه آدم‌خواری در این مقیاس هم معمول نبوده است، اضافه کرد: اگر این موضوع به هر طریقی ‘عادی’ بود، انتظار می‌رفت که شواهدی از آن را در مکان‌های دیگر پیدا کنیم. ما صدها اسکلت از این دوره داریم و چیزی شبیه به این را نمی‌بینیم.
این استخوان‌ها توسط غارنوردان در نزدیکی کف یک چاه طبیعی به عمق ۱۵ متر کشف شدند. جزئیات آن‌ها به‌طور مختصر ثبت شدند و سپس در جعبه‌هایی قرار داده شدند و سپس برای پنج دهه تقریباً به فراموشی سپرده شدند.
شولتینگ گفت که وقتی او و همکارانش در دانشگاه آکسفورد دوباره شروع به بررسی آن‌ها کردند، خیلی سریع متوجه شدند که این مجموعه خیلی مهم‌تر از چیزی است که کسی واقعاً تصور می‌کرد.
تقریباً نیمی از استخوان‌ها مربوط به کودکان است که نشان می‌دهد احتمالاً کل یک جامعه در یک رویداد به‌طور باورنکردنی وحشیانه نابود شده است.
نحوه رخ دادن کامل این واقعه هرگز مشخص نخواهد شد، اما شولتینگ و نویسندگان همکارش گمان می‌کنند که این ممکن است نمونه‌ای از نمایش خشونت به عنوان «درس عبرت» باشد. به این معنی که عاملان آن قصد داشتند با این عمل، وحشت و هشداری به جامعه بزرگ‌تر بدهند. پوست کندن، قطعه‌قطعه کردن و خوردن قربانیان می‌توانسته تأثیر هراس‌آوری داشته باشد.
شولتینگ گفت: هرکسی که این کار را انجام داده است، احتمالاً وحشت به پا کرده است. این اتفاق، به نظر من، احتمالاً برای نسل‌ها به‌عنوان چیزی وحشتناک در آن منطقه نقل شده است.
محققان می‌گویند ممکن است این اقدام پاسخی به یک کشتار جمعی قبل از آن بوده باشد، یا اینکه منجر به اقدامات تلافی‌جویانه بعدی شده باشد. رویدادهایی که هنوز شواهدی از آن‌ها در دست نیست.
