بزرگداشت خلیل‌الرحمان حقانی در ایران!

با اندوهی عمیق خبر شهادت مظلومانه خلیل‌الرحمن حقانی یکی از فرزندان شجاع و مبارز ملت افغانستان و از پیشگامان جهاد در راه آزادی... شهادت این مرد بزرگ که عمر خود را در راه مبارزه با ظلم، دفاع از اسلام و دفاع از ارزش‌های اسلامی سپری کرد. ضایعه‌ای بزرگ و جبران‌ناپذیر برای ملت افغانستان و تمام ملت اسلام.

این جملات بخشی از سخنانی است که در مراسم بزرگداشت و فاتحه‌خوانی برای خلیل‌الرحمان حقانی از پشت میکروفن گفته شد، مراسی که در تهران برگزار شده بود.

اولین بار نیست که تصاویری از حمایت مهاجران ساکن ایران از طالبان منتشر می‌شود. سال ۱۴۰۰ و پس از تسلط کامل طالبان بر افغانستان، در شرایطی که مرز‌های این کشور ملتهب بود و سیل مهاجران و پناهندگان به ایران سرازیر شده بود، ویدئویی از شادی جمعی در مشهد منتشر و بلند کردن پرچم طالبان شد.

تصاویر در کوچه پس‌کوچه‌های یکی از محل‌های سکونت مهاجران افغانستان ضبط شده بود. مردان و پسران جوان و نوجوان در حال پخش شیرینی در حمایت از طالبان شعار می‌دادند، پرچم این گروه را می‌چرخاندند و فریاد می‌زدند: زنده باد امارت اسلامی. دیوارنوشته و تصویر «ذوالفقار سید علی» تایید می‌کرد که محل این اتفاق ایران بوده است.

حالا و پس از ترور خلیل‌الرحمن حقانی ویدئویی از عزاداری برای او منتشر شده است. تلوزیون افغانستان اینترنشنال ویدئو را در صفحه‌ی توییتر خود ویدئویی با این توضیح منتشر کرده:

جمعی از مهاجران افغان در تهران، روز یکشنبه، ۲۵ قوس، مراسم فاتحه برای خلیل‌الرحمان حقانی، وزیر مهاجران طالبان برگزار کردند.

خلیل‌الرحمن حقانی که به عنوان وزیر مهاجران حکومت طالبان شناخته می‌شد، اولین وزیر و مقام بلندپایه‌ترین فرد آن بود که پس از به قدرت رسیدن و شروع حکومت طالبان کشته شد.

خلیل‌الرحمن حقانی که بود؟

خلیل‌الرحمن عمو (کاکا) سراج‌الدین حقانی یکی از چهره‌های مهم در دو دهه جنگ طالبان با آمریکا بود و پس از تسلط این گروه بر افغانستان به عنوان وزیر امور مهاجران منصوب و مشغول به کار شد. او همچنین فردی قدرتمند در «شبکه حقانی» بود؛ گروهی که به قبیله زدران و قوم پشتون تعلق دارند و پایگاه اصلی آنها در ولایت‌های شرقی افغانستان است. خلیل‌الرحمان در جنگ با شوروی هم مشارکت داشت. برادر او، جلا‌ل‌الدین حقانی شبکه حقانی را بنیاد نهاد و در جنگ با شوروی یکی از فرماندهان ارشد مجاهدین به حساب می‌آمد.

خلیل‌الرحمان حتی پس از انتصاب حکومتی، یک اسلحه کلاشینکف با خود داشت و حتی در جلسات همراهش بود. او ترجیح می‌داد با عنوان فرمانده جهادی دیده شود و به ندرت از پیشوند «مولوی و ملا» استفاده می‌کرد. تاکید او به رفتار و افکار جهادی در رفتار و گفتارش آشکار بود. حقانی در مراسم فارغ‌التحصیلی یک مدرسه دینی، از علما خواسته بود در کنار آموزش‌های دینی به شاگردان خود «افکار جهادی و نظامی» هم آموزش دهند.

خلیل الرحمن حقانی روز ۲۱ آذر با یک عملیات انتحاری در محل کارش ترور شد و یک روز بعد داعش خراسان مسئولیت این حمله را به عهده گرفت. او در مدت حضورش در حکومت طالبان در صحبت با رسانه‌ها بار‌ها گفته بود که علاقه دارد با مخالفان طالبان گفت‌و‌گو کند و به تماس خودش با اشرف غنی -رئیس‌جمهور پیشین افغانستان- در روز سقوط کابل و احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان- اشاره کرده بود.

عزا و شادی برای طالبانی‌ها در ایران

پس از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان سیل مهاجران به ایران سرازیر شد و در ۳ سال گذشته نیز افزایش چشمگیری داشت. خطر زندگی زیر لوای پرچم این حکومت، یکی از دلایل حضور پرشمار مهاجران عنوان می‌شود ولی سوال این‌جاست که طرفداران طالبان بین آنها چه می‌کنند؟ آیا نباید تفاوتی بین مهاجران حاضر در ایران وجود داشته باشد و اگر بنا به بررسی شرایط مهاجرت است، درمورد طرفداران و حامیان طالبان تجدید نظر شود؟

به نظر می‌رسد کسانی که در ایران پرچم حکومت امارت اسلامی را بلند و برای پیروزی آن شادی می‌کنند یا پس از ترور یکی از سران این حکومت به عزا می‌نشینند، در کشور خودشان از سمت طالبان در تهدید و خطر قرار نگیرند.

منبع: فرازدیلی