در مراسم یادبود مرحوم امیرمحمدخالقی مطرح شد:
نماینده شورای صنفی دانشجویان: چه کسی باید پاسخگوی بیتوجهیها باشد؟/ وزیر علوم: شورای صنفی کوی دانشگاه تشکیل شود

مراسم یادبود مرحوم امیرمحمد خالقی دانشجوی دانشگاه تهران امروز در دانشکدگان مدیریت برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نماینده شورای صنفی دانشجویان در مراسم ترحیم مرحوم امیرمحمد خالقی که با حضور وزیر علوم برگزار شد، گفت: باید با صدای بلند و قاطع اعتراض خود را نسبت به شرایطی که به این حادثه منجر شد، ابراز کنیم. این مسیر، مسیر تردد روزانه دانشجویان دانشکده مدیریت و دانشکدههای اطراف و ساکنین خوابگاه بوده است.چندین سوال مطرح میشود که چرا این اتفاق افتاد؟ چرا بارها و بارها صدای ما شنیده نشد؟ چه کسی باید پاسخگوی این بیتوجهیها باشد؟ چرا هیچ دوربینی در این منطقه نصب نشد؟ بارها و بارها از مسئولان خواستهایم امنیت ما را تأمین کنند اما هیچ اقدام عملی در این زمینه صورت نگرفت.
وی افزود: آیا فقط زمانی که حادثه رخ میدهد باید به فکر امنیت میافتیم؟ چرا هیچ پروژکتوری برای روشنایی محیط در نظر گرفته نشد؟ چرا کیوسک نیروی انتظامی در این منطقه قرار نگرفت؟ و دهها چرای دیگر که اگر هرکدام عملی میشد، امیرمحمد امروز کنار ما بود و این اتفاقات نمیافتاد. ما به عنوان دانشجویان خواهان پایان این بیتوجهیها هستیم و تنها مطالبه ما این است که اقداماتی قاطع در جهت توقف این بیتوجهی و سهلانگاریها صورت بگیرد.
او افزود: ما خواستار پاسخگو بودن مسئولان هستیم، نه با یک استعفای ساده. از دکتر روشندل خواهش میکنیم که این موضوع را با قاطعیت پیگیری کنند. امیرمحمد فرزند دانشکده مدیریت کند و ما حق داریم در یک محیط امن و آرام زندگی را تقسیم کنیم.ما نمیخواهیم دیگر جوانی از دست برود. ما حق داریم که خواستههای خود را مطرح کنیم و به دنبال تغییرات اساسی باشیم و از مسئولان بخواهیم برای تأمین امنیت ما اقدام کنند. این مسئولیت اجتماعی ماست و نباید اجازه دهیم یاد امیرمحمد به فراموشی سپرده شود. روحش شاد و یادش گرامی.
همچنین وزیر علوم در این مراسم گفت: من با اینکه در یک ماموریت کاری بودم و برای یک جلسه به جده رفته بودم، اما به محض اینکه این خبر را شنیدم، سفر را ناتمام گذاشتم و سراسیمه دیشب برگشتم. پروژکتور نصفه شب به محل حادثه رسید و من آمدم در صحنه حادثه حاضر شدم.البته از لحظه وقوع این جنایت، همکاران من در وزارت علوم و دانشگاه تهران به جد پیگیر ماجرا بودند، اما من وظیفه داشتم خودم نیز مستقیم و بدون واسطه در جریان قرار بگیرم و در صحنه حاضر باشم. دیشب تا این بازدیدها تمام شد، حدود دو یا سه صبح شد، ولی باز از ساعت هفت صبح مجدد جلسه در دانشگاه تهران داشتیم.
وی افزود: نکته اساسی این است که بچههای عزیز، دوستان گرامی، ما نمیخواهیم مسئله ما در واقع غیردانشگاهی بشود. آقای رئیسجمهور تدبیر خوبی کردند و گفتند مدیریت مسئله باید با خود دانشگاه باشد. وزارت کشور، دستگاههای امنیتی و انتظامی همه کمک ما آمدند و مجلسی که صبح داشتیم با حضور همه دستگاهها بود، اما مدیریت باید دانشگاهی بماند.نباید در واقع مدیران و مسئولان غیردانشگاهی دخالت کنند. من همین جا به عنوان نماینده ویژه رئیسجمهور محترم در این ماجرا قاطعانه هشدار میدهم که کسی یا کسانی اجازه ندارند خودسرانه احساس مسئولیت کنند و بخواهند در این موضوع ورود کنند، دخالت کنند و به جای این که ابراز همدردی کنند، ابراز همآوایی و همدلی با دانشجویان داشته باشند و احساسات آنها را بیشتر جریحهدار نکنند.
سیمایی افزود: من در کنار شما هستم. بسیار متاثر هستم. تأسف و تأثر آقای رئیسجمهور را هم به شما ابلاغ میکنم. بخاطر همه قصور و تقصیرها عذرخواهی میکنم.مکاتبات متعددی در دانشگاه تهران با نیروی انتظامی و شهرداری برای تأمین روشنایی و امنیت انجام شده است. من امروز در این جلسهای که چهار ساعت به طول انجامید، به عنوان نماینده آقای دکتر پزشکیان دستور قاطع دادم و باید همین امشب نتایجش را ببینیم. کانکس پلیس در دو نقطه باید مستقر شود.خواهش من این است که شورای صنفی کوی دانشگاه تشکیل شود. گرچه یک حدنصابی در آئیننامه هست و معمولاً شوراهایی که تشکیل نشده به خاطر عدم حدنصاب است، ولی ما تصمیم گرفتیم که با کمتر از حدنصاب انتخاباتی برگزار شود و شورای صنفی تشکیل شود. انشاءالله که مطالبات دانشجویان را مستقیماً بشنویم و با تیم پزشکی صحبت کردم و گزارش گرفتم.
او افزود: گزارش پزشکی حاکی از این بود که دو جراح متخصص از استادان دانشگاه تهران بالای سر این عزیز ما بودند و تمام سعی و کوشش خود را برای درمان انجام دادند. دو جراحی انجام دادند، ولی متأسفانه جواب نداده و ظاهراً حدود هفت صبح بوده که این عزیز ما از دستمان رفت. به هر حال ماجرا، ماجرای غمانگیزی است. من به خصوص به همکلاسیها و همدورههای این عزیز مجدداً تسلیت میگویم و مجدداً از جانب همه دستگاههای مسئول عذرخواهی میکنم.مطالباتی که اینجا این دوست عزیز ما گفت، مطالبات به حقی است. حق امنیت از حقوق اساسی همه شهروندان است. حق امنیت حق دانشجویان است.