مربی پیش‌دبستانی بودن؛ زندگی با ۲۴۳ هزار تومان، بیمه نصفه و مصائب دیگر

همزمان باسومین روز متوالی از تجمعمربیان پیش دبستانی مقابل نهاد‌های دولتی، ایلنا در گفتگو با شماری از آنان تلاش کرده است زوایای پنهانی از تاثیر بلاتکلیفی در استخدام بر زندگی‌های‌شان را نمایش دهد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، حداقل ۳۰ هزار مربی پیش دبستانی در سراسر کشور از نیمه اول دهه ۸۰ به صورت آزاد برای وزارت آموزش و پرورش کار می‌کنند که علی رغم وعده‌های داده شده تاکنون استخدام نشده‌اند.

مربیان پیش‌دبستانی در بهترین حالت ۱۵ روز در ماه بیمه می‌شوند و کمتر از نصف پایه حقوق قانونی را دریافت می‌کنند.

مربیان معترض می‌گویند بسیاری از همکارانشان به دلیل مشخص نبودن سرانجام استخدام‌ در وزارت آموزش و پرورش ازدواج نکرده‌ یا بچه دار نشده‌اند و بسیاری دیگر به دلیل نداشتن امنیت شغلی و اخبار ضد و نقیضی که از استخدام خود می‌شنوند، دچار افسردگی شده‌اند.

آنان در عین حال تاکید کرده‌اند با ۱۵ روز بیمه در هر ماه هرگز بازنشسته نخواهند شد و حقوق‌شان جوابگوی حداقل‌های زندگی‌ هم نیست.

زندگی با بیمه نصفه و حقوق ۲۴۳ هزار تومانی

یکی از مربیان پیش دبستانی ساکن در استان مرکزی که ۳۴ سال سن دارد و به عنوان نیروی آزاد برای وزارت آموزش و پرورش کار می‌کند، گفت: سال ۸۳ که به آموزش و پرورش وارد شدم، ۳۵ نفر شاگرد داشتم، ۳۰ هزار تومان حقوق می‌گرفتم و ۱۵ روز در ماه بیمه می‌شدم. هر سالی هم که می‌گذشت، ۱۰ یا ۱۵ هزار تومان به حقوقم اضافه می‌شد، مثلا سال ۸۴،۴۵ هزار تومان می‌گرفتم تا امسال که ۲۴۳ هزار تومان حقوق می‌گیرم.

او افزود: خیلی از مربیان پیش دبستانی سرپرست خانواده هستند و این در حالی است که از دریافت حقوق و بیمه در تابستان‌ها نیز محروم مانده‌اند.

این مربی در عین حال تاکید کرد:حق عیدی مربیان پیش دبستانی به انصاف مدیر مدرسه بستگی دارد که دلش بخواهد آن را پرداخت کند یا نه.

این مربی پیش دبستانی در ادامه تصریح کرد: مربیان پیش دبستانی سختی‌هایی که معلمان دیگر می‌کشند را تحمل می‌کنند، با این تفاوت که از حقوق عادلانه محروم مانده‌اند وخستگی کار به تن‌شان می‌ماند.

او که ۴ سال پیش ازدواج کرده است و یک دختر دارد، گفت: خیلی از همکاران من ازدواج نکرده‌اند تا در وزارت آموزش و پرورش استخدام شوند. خود من برای بچه دوم به همسرم گفتم بچه دار نشویم تا استخدام شوم و از نظر اقتصادی در شرایط بهتری قرار بگیریم، اما گذر زمان امید ما را ناامید کرده است.

او افرود: بسیاری از مربیان پیش دبستانی به دلیل اخبار ضد و نقیضی که از استخدام خود می‌شنوند، افسردگی گرفته‌اند. یک روز می‌گویند استخدام می‌شوید یک روز می‌گویند نه. این تناقض گویی‌ها بر روح و روان ما اثر گذاشته است. خود من از قرص‌های آرام بخش استفاده می‌کنم.

در همین رابطه، یکی دیگر از مربیان پیش دبستانی که از سال ۸۱ در منطقه کهریزک تهران شاغل است به خبرنگار ایلنا گفت: در سال‌های اول با آنکه از نظر مالی در شرایط بسیار نامطلوبی قرار داشتیم اما حداقل به ما احترام می‌گذاشتند، ولیبا بی‌احترامی مسولان وزارت آموزش و پرورش در دو سال گذشته به مربیان پیش دبستانی، مدیران و مسئولان مدارس نیز احترام ما را نگه نمی‌دارند.

او ادامه داد: وقتی بالایی‌ها با ما اینگونه رفتار می‌کنند از پایینی‌ها چه انتظاری می‌رود. یک روز بخاطر بی‌احترامی‌هایی که به من شد، گریه کردم تا جایی کهشاگردانم می‌گفتند ما آقای مدیر را دوست نداریم چون خانم ما را اذیت کرده است.

یکی دیگر از مربیان پیش دبستانی که در یکی از روستاهای محروم از توابع شهرستان فومن واقع در استان گیلان شاغل است، گفت: مربیان پیش دبستانی در استان گیلان یک روز هم بیمه نبوده‌اند. از سال ۸۵ که به عنوان نیروی آزاد در وزارت آموزش و پرورش شاغل شدم، برای استخدام وعده واهی می‌دادند. ابتدای هر سال برای ما کلاس‌های ضمن خدمت برگزار می‌کردند، اوراق آموزشی پرمحتوا می‌دادند و دوره‌های طرح درس می‌گذاشتند.

او تاکید کرد: اول به من گفتند برای استخدام به ۵ سال سابقه کار نیاز داری، اما بعد‌تر گفتند باید رشته تحصیلی‌ات نیز مرتبط باشد. حالا که هر دوی این شرایط را دارم، بازی جدیدی در آورده‌اند.

او گفت:سال ۸۵ ازدواج کردم و ۳۳ سال سن دارم اما هنوز مادر نشده‌ام. ترسیدم. گفتم اگر مادر شوم از شغلم ۶ یا ۷ ماه دور می‌مانم.استرس دارم که آیا می‌توانم شغلم را حفظ کنم یا نه، بنابریان منتظر ماندم تا استخدام شوم. همین هم باعثشده است خانواده همسرم برای بچه دار شدن به ما فشار بیاورند و زندگیمان تحت تاثیر قرار بگیرد.

یکی دیگر از مربیان پیش دبستانی که ۳۱ سال سن دارد و در استان قزوین شاغل است، گفت: با آنکه ۷ سال سابقه کار دارم اما سابقه بیمه‌ام به ۳ سال هم نمی‌رسد. هنگامی که برای تمدید دفترچه بیمه‌ام به اداره بیمه مراجعه می‌کنم، با تعجب به من می‌گویند چند سال می‌خواهی کار کنی تا بازنشسته شوی؟

او افزود: همکارهایی دارم که متاهل‌اند و بچه دارند اما حقوقی که می‌گیرند هزینه رفت و آمد و مهد کودک بچه‌های‌شان هم نمی‌شود.

او در ادامه گفت: در یکی از دانشگاه های تهران - مقطع ارشد - قبول شده‌ام اما سند و مدرکی در اختیار ندارم که نشان دهد در آموزش و پرورش استان قزوین کار می‌کنم تا با آن به قزوین انتقالی بگیرم.

او تصریح کرد: هنگامی که به اداره آموزش و پرورش استان مراجعه کردم و گفتم به من نامه‌ای بدهید که نشان دهد در بخش غیر دولتی آموزش و پرورش استان مشغول به کارم، به من گفته شد «چنین نامه‌ای را صادر نمی‌کنیم، مگر شما استخدام آموزش و پرورش هستید؟». می‌ترسند بعدا برایشان دردسر شود نامه ای بدهند که نشان دهد ۷ سال در این وزارتخانه کار کرده‌ام.

او در پایان گفت: جوانی بهترین دوره زندگیست که بنای عمر افراد با کار و پس انداز ساخته می‌شود، ولی بخاطر بی‌برنامگی مسئولان ما نتوانسته‌ایم ذره‌ای برای آینده‌مان برنامه ریزی کنیم.

[اخبار کارگری ایلنا را درfacebook،twitterو+ googleدنبال کنید]