ایلنا گزارش می‌دهد /
دانش‌آموزان کوره‌پزخانه
چکیده: «بچه‌های کوچکی که در کوره پزخانهها تحصیل می‌کنند برای رسیدن به مدرسه باید ۲ الی ۳ کیلومتر مسیر را طی کنند. / ظرفیت مدارس اطراف کوره پزخانهها در اکثر مواقع تکمیل است و امکان ثبت نام برای این دسته از کارگران به سختی و با خواهش و التماس فراهم می‌شود.»
کوچ سالانه کارگران کوره پزخانههای حواشی مراکز استان‌ها از محل سکونتشان در روستاهای محروم، در کیفیت تحصیل فرزندان این خانواده‌ها تاثیر گذار است و اکثر آنها را نسبت به درس و مدرسه دلسرد می‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، آن دسته از کارگران کوره پزخانهها که در بخش «قالب زنی» مشغول به کارند در شش ماهه ابتدایی سال که به دلیل گرمای هوا شرایط برای خشک شدن خشت‌های قالب زده شده مساعد است، برای کار در کوره پزخانههای حاشیه‌های مراکز استان‌ها به ناچار کوچ می کنند و در شش ماهه دوم سال به شهرستان محل سکونتشان باز می‌گردند که این مساله طبعاً موجب سرگردانی و افت تحصیلی فرزندانشان می‌شود.
گروهی از این کارگران، فرزندان خود را در شهرستان محل سکونتشان نزد یکی از اقوام نزدیک می‌سپارند تا بعد از پایان سال تحصیلی و در فصل تابستان، برای کمک به خانواده‌شان به تهران بیایند و در کوره پزخانهها مشغول به کار شوند.
دبیر کانون انجمن‌های صنفی کارگران کوره پزخانههای استان تهران در تشریح مشکلات تربیتی که برای فرزندان این کارگران پدید می‌آید به ایلنا می‌گوید: فرزندانی که برای تحصیل در شهرستان محل سکونتشان می‌مانند به دلیل دوری والدین‌شان دچار افت تحصیلی، مشکلات اخلاقی و… می‌شوند.
«علی حسینیان» معتقد است: بچه‌ای که در هنگام مهاجرت والدین‌اش نزد عمه، عمو یا دایی خود می‌ماند چندان مورد نظارت قرار نمی‌گیرد که این مساله در تربیت او تاثیرات بسیار منفی بر جای می‌گذارد.
اما گروهی دیگر از کارگران که چنین امکانی ندارند یا نمی‌خواهند از آن استفاده کنند، فرزندانشان را همراه خود به کوره پزخانه ها می‌آورند و در حالت خوشبینانه این بچه اگر مجبور به کار کردن نباشد در آنجا به مدرسه می‌فرستند.
«علیرضا رمضان‌پور» رئیس انجمن صنفی کارگران کوره پزخانههای شمس آباد با اشاره به مشکلات پیش روی این خانواده‌ها، هنگام ثبت نام فرزندانشان در مدرسه جدید تصریح می‌کند: ظرفیت مدارس اطراف کوره پزخانهها در اکثر مواقع تکمیل است و امکان ثبت نام برای این دسته از کارگران به سختی و با خواهش و التماس فراهم می‌شود.
این فعال کارگری در ادامه با انتقاد از فاصله زیاد مدارس مقاطع ابتدایی تا کوره پزخانهها بیان می‌کند: این مسیر طولانی، رفت و آمد را برای محصلان کوچک‌تر مشکل می‌کند. بچه‌های کوچکی که در کوره پزخانهها تحصیل می‌کنند برای رسیدن به مدرسه باید ۲ الی ۳ کیلومتر مسیر را طی کنند که برای آنها واقعا مشکل است.
شاید اگر مدرسه ای، حداقل در مقطع ابتدایی در منطقه ای که کوره پزخانه ها در آنجا واقع شده اند تاسیس شود شرایط تحصیل برای فرزندان کارگران کوره پزخانه اندکی آسان تر شود.
لزوم تعریف سبد کالای تحصیلی
کارگران کوره پزخانه به دلیل آنکه در شهرستان محل سکونتشان، زمین کشاورزی مناسب ندارند یا شغلی با درآمد حداقلی پیدا نکرده‌اند در کوره‌های آجرپزی مشغول به کار شده‌اند. تن دادن به کوچ سالانه و کار کردن زیر آفتاب داغ دو فصل ابتدایی سال، از نیازهای معیشتی این کارگران سرچشمه می‌گیرد.
از طرفی، این کارگران به علت پایین بودن سطح توسعه اجتماعی طبقه‌ای که در آن قرار گرفته‌اند معمولا خانواده‌های پرجمعیتی دارند که نیاز آنها به درآمد مضاعف را تشدید می‌کند. این مساله، لزوم ارائه بسته‌های حمایتی از جمله سبد کالای تحصیلی به کارگران کوره پزخانه را بیش از پیش عیان می‌کند.
دبیر کانون انجمن‌های صنفی کارگران کوره پزخانههای استان تهران در تشریح هزینه‌های آن دسته از خانواده‌های کارگری که ۲ یا ۳ فرزند محصل دارند می‌گوید: این خانواده‌ها برای همه فرزندان محصل‌شان باید شرایط و امکانات تحصیل از جمله کیف، کفش، لباس، نوشت افزار و… فراهم کنند که در شرایط اقتصادی فعلی، هزینه‌های کمر شکنی را به آنها تحمیل می‌کند.
حسینیان با تاکید بر نیاز مبرم کارگران شاغل در کوره پزخانهها به کمک هزینه برای تحصیل فرزندانشان تصریح می‌کند: برای کارفرمایان کوره‌های آجر پزی مساله‌ای به نام سبد کالا چه از نوع معیشتی و چه از نوع تحصیلی نعریف نشده است. آنها فقط به فکر بهره کشی بیشتر از کارگران‌شان هستند.
همچنین، رئیس انجمن صنفی کارگران کوره پزخانههای شمس آباد معتقد است: اصولا هیچ سبد حمایتی از سوی دولت یا صاحبان کوره‌های آجرپزی به کارگران تعلق نمی‌گیرد.
رمضان‌پور ادامه می‌دهد: در شرایطی که اکثر کارخانه‌های نوشت افزار وطنی به دلیل سیاست گذاری‌های نامناسب دولت قبلی ورشکسته شده‌اند و اغلب اجناس موجود در بازار وارداتی هستند، خانواده‌هایی که محصل دارند باید بایت نوشت افزار، هزینه گزافی را پرداخت کنند.
چنین شرایطی باعثشده است اکثر کارگران شاغل در کوره پزخانه ترجیح دهند فرزندانشان از یک سنی به بعد به جای تحصیل به آنها کمک کنند. این ترجیح نه از سر ناآگاهی نسبت به اهمیت تحصیل بلکه از روی ناچاری برای تامین امرار معاش است. شاید اگر کمک هزینه‌ای در قالب سبد کالای تحصیلی در اختیار کارگران کوره پزخانه قرار بگیرد، ترک تحصیل فرزندان آنها به دلیل نیازهای معیشتی خانواده‌شان کاهش پیدا کند.
