خبرگزاری کار ایران

مسئولیت ها ارثو میراثپدری کسی نیست؛

نوربخش: سرمربیگری تیم ملّی کمرشکن است / دیگران از ما شایسته ترند که سرمربی شدند

نوربخش: سرمربیگری تیم ملّی کمرشکن است / دیگران از ما شایسته ترند که سرمربی شدند
کد خبر : ۱۷۰۰۶۰

برای ما که زیاد خوشآیند نیست که مسئولیت قبول کنیم، آنجایی که هم مسئولیت قبول کردیم بحثاحساس وظیفه ملّی بود، یعنی ما یک مسئولیت و وظیفه ملّی داشتیم و باید از خودمان مایه می گذاشتیم

سرمربی سابق تیم ملّی کشتی فرنگی ایران معتقد است شاید زبان او تند است یا دیگران از او شایسته تر هستند که با توجه به قهرمانی تیمش در مسابقات جهانی او را سرمربی تیم ملّی نگذاشته اند، هر چند سرمربیگری تیم ملّی کشتی فرنگی برای او زیاد هم خوشآیند نیست.

گفتگوی ناصر نوربخش با خبرنگار ایلنا را در زیر می خوانیم:

احد پازاج به عنوان سر مربی تیم ملّی کشتی فرنگی انتخاب شد.در این رابطه چه نظری دارید؟
ان شاء الله مبارک باشد و موفق شوند آرزوی موفقیت برای خودش و کادرش را داریم و چشم انتظار موفقیت تیم ملّی کشتی فرنگی در مسابقات آسیایی و جهانی هستیم.

چرا شما که قهرمان جهان شدید را سرمربی تیم ملّی نگذاشتند؟

فرقی نمی کند؛ هر تصمیمی که فدراسیون بگیرد باید اطاعت کرد. بالاخره مسئول آنها هستند و آنها باید تصمیم بگیرند. شاید یک مقدار زبان من تند است که من را نمی گذارند، شاید هم دیگران از ما شایسته تر هستند و به همین دلیل آنها را می گذارند. این موضوع را باید از خود مسئولین بپرسید.

بعد از قهرمانی تیم شما در مسابقات جهانی همه انتظار داشتند به کارتان در تیم ملّی ادامه دهید اما باز هم شما را انتخاب نکردند. چرا؟
من حداقل ۸ سال در تیم های مختلف ملّی سرمربی بوده ام. سرمربیگری تیم ملّی در عین حال که یک افتخار بزرگ است، اما بار مسئولیتش خیلی سنگین است و باید خیلی تلاش کرد و زحمت کشید. در شرایط سختی که الان هست و پول و امکانات نیست، کار خیلی سخت تر می شود. به هر حال هر چند سرمربیگری تیم ملّی افتخار بزرگی است، اما مسئولیت آن کمرشکن است چون همه انتظار دارند تیم ملّی نتیجه بگیرد و مقام بیاورد و اگر هم نتیجه نگیرد تمام مسئولیت آن گردن سرمربی میافتد.

یعنی دوست نداشتید همچنان به کارتان در تیم ملّی ادامه دهید؟
برای ما که تمام زوایای کار را می دانیم زیاد خوشآیند نیست که مسئولیت قبول کنیم، آنجایی که هم مسئولیت قبول کردیم بحثاحساس وظیفه ملّی بود، یعنی ما یک مسئولیت و وظیفه ملّی داشتیم و باید از خودمان مایه می گذاشتیم چون وضعیت اضطراری بود و هر کسی دیگری که می آمد شاید نمی توانست این کار را انجام دهد چون اعتقادی که بچه ها به افراد دارند خیلی مهم است. جمع کردن بچه ها در این شرایط کار هر کسی نبود، اما بچه ها آمدند چون هدف همه ما این بود که آبروی مملکت را حفظ کنیم، ضمن اینکه این مسئولیت ها ارثو میراثپدری کسی نیست و همیشه در حال تغییر است.

بعد از قهرمانی در مسابقات جهانی هیچ صحبتی با شما برای ادامه کارتان در تیم ملی نشد؟
صحبت که کرده بودند. حسن بابک با من صحبت کرد، اما خودم شرایط را می دانستم. در مسابقات جهانی ابلاغ من مربی ارشد بود و سرمربیگری نبود. به هر حال هر کسی نسبت به شرایط خودش تصمیم می گیرد. من مسئولیت خانواده ام را هم دارم، با این وجود آرزوی موفقیت برای کشتی ایران دارم. ما ۲۰ سال این خدمت را انجام دادیم و حالا هم بقیه به تیم ملی خدمت کنند.

ارسال نظر