بی توجهی به بانوان خبرنگار کردستانی همچنان ادامه دارد

ایلنا: در جامعه ایران و در بستر امروز تبادل اطلاعات، وجود نگاه تبعیض آمیز جنسیتی از جانب مسئولان فرهنگی، کاری شایسته و در خور نیست.

گذر ایام و روایت عدم تعهد یا به زبان امروزی فراموش کردن سخنان از سوی مسئولان به صورت یک سریال بی‌پایان قابل رویت است.

اواخر مهرماه سال گذشته، یاداشتی با این عنوان «مسئولان کردستانی خبرنگاران تهرانی را ترجیح می‌دهند» نوشتم و براین باور بودم که شاید این دردنامه تلنگری باشد بر باورهای مسئولان فرهنگی استان؛ اما دریغ و صد افسوس که اینگونه نشد و ما نیز به صفوف روایت معاونت سیاسی استانداری کردستان از مدیران فرهنگی کردستان پیوستیم.

معاون سیاسی و امنیتی استاندار کردستان در جلسه انجمن کتابخانه‌های عمومی گفته بود: مسئولان فرهنگی کردستان نسبت به مسائل استان بی‌تفاوت هستند و از این رو فاقد توانمندی پست مدیریتی هستند. مسئولان دستگاه‌های فرهنگی کردستان توانمند نیستند. مشکل از مدیر یک دستگاه فرهنگی نیست بلکه مشکلی کسی است که زمینه را برای حضور این مدیران ناتوان در راس دستگاه‌های فرهنگی فراهم کرده و آن‌ها را به عنوان مدیر به کارگیری کرده است.

منتظر تغییر نگرش مسئولان بودیم

اهمیت اطلاع رسانی و خبر بر کسی پوشیده نیست و همین بس جامعه‌ای که از قافله خبر دور بماند، از چرخه پیشرفت جا می‌ماند.

رهبرمعظم انقلاب در سفر جاودانه شان به کردستان، این استان را استانی فرهنگی قلمداد نمودند؛ بیراه نیست اگر بگوییم بار سنگین ترویج فرهنگ استان بر دوش اصحاب رسانه است، فرقی هم نمی‌کند، رسانه تصویری باشد یا نوشتاری و شنیداری.
حال آنکه اهمیت حضور رسانه‌ها در تمام برنامه‌ها، امری غیر قابل کتمان است، اما با وجود تلاشی که برای سرافرازی استان می‌‌شود، بانوان خبرنگار همچنان با بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌های مسئولان در اکثر موارد مواجه هستند و این مسلماً بی‌انصافی در حق قشری است که برای انجام رسالت خود، شب و روز و تعطیلی و غیر تعطیلی برایش مفهومی ندارد.

بی‌باوری به بانوان خبرنگار در کردستان اتفاق نادری نیست و به نظر می‌رسد دیگر خبرنگاران خانم به این مسئله عادت کرده‌اند.

در کردستان ۵۲ خانم، عضو خانه مطبوعات هستند

بر اساس آمار خانه مطبوعات کردستان حدوداً ۵۲ خبرنگار خانم در استان، به پوشش خبری رویدادهای مهم کردستان می‌پردازند، اما عدم دعوت این قشر به نشست‌ها و جشنواره‌های خارج از مرکز استان(از جمله جشنوار تئا‌تر خیابانی مریوان) موجب شده نگرش مناسبی نسبت به مدیران فرهنگی در استان وجود نداشته باشد.

با این وجود ادارات و متولیان دیگری نیز در کردستان هستند که تعامل شایسته‌ای با بانوان خبرنگار ندارند، اما به نهادهای فرهنگی استان بسنده می‌کنیم. هر چند رسانه‌های گروهی استان باید با یک علامت سؤال بزرگ، پشت این تنگ نظری‌ها و سلیقه‌ای عمل کردن برخی مسئولان استان بمانند.

امید است این نوشتار تلنگری باشد برای مسئولان ادارات و ارگان‌های به نام فرهنگی این استان تا به خود آمده و با بانوان خبرنگاران، تعامل شایسته‌ای داشته باشند.

شیلان صلواتی