رئیس اداره تبلغات اسلامی آران و بیدگل؛
سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) را تسلیت گفت
شهادت این امام معصوم و بزرگوار را به پیشگاه حضرت ولی عصر(عج)، و مقام معظم رهبری حضرت آیه الله خامنهای(مدظله العالی) و تمامی ارادتمندان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) تسلیت می گوییم.
متن پیام رئیس اداره تبلیغات اسلامی آران و بیدگل که به دفتر نمایندگی خبرگزاری کار ایران(ایلنا) در شهرستان کاشان ارسال شده بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
سالروز شهادت امام محمد باقر(علیه السلام)
هفتم ماه ذی الحجه مصادف است با سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت حضرت امام محمد باقر(علیه السلام).
شهادت این امام معصوم و بزرگوار را به پیشگاه حضرت ولی عصر(عج)، و مقام معظم رهبری حضرت آیه الله خامنهای(مدظله العالی) وتمامی ارادتمندان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) تسلیت میگوییم.
شمهای از زندگی پر برکت حضرتامام محمد باقر(ع)
نام مبارک امام پنجم محمد بود. لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است، بدین جهت که: دریای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت. القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کردهاند که هریک باز گوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است.
کنیه امام «ابوجعفر» بود. مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی(علیه السلام) است. بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن(علیه السلام) و از سوی پدر به امام حسین(علیه السلام) میرسید. پدرش حضرت سیدالساجدین، امام زین العابدین، علی بن الحسین(علیه السلام) است.
تولد حضرت امام باقر(علیه السلام) در روز جمعه سوم ماه صفر سال ۵۷هجری در مدینه اتفاق افتاد. در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک میشد.
دوران امامت امام محمد باقر(علیه السلام) از سال ۹۵هجری که سال درگذشت امام زین العابدین(علیه السلام) است آغاز شد و تا سال ۱۱۴ه. یعنی مدت ۱۹سال و چند ماه ادامه داشته است.
در دوره امامت امام محمد باقر(علیه السلام) و فرزندش امام جعفر صادق(علیه السلام) مسائلی مانند انقراض امویان و بر سر کار آمدن عباسیان و پیدا شدن مشاجرات سیاسی و ظهور سرداران و مدعیانی مانند ابوسلمه خلال و ابومسلم خراسانی و دیگران مطرح است،
عدهای از مشایخ صوفیه و زاهدان و قلندران وابسته به دستگاه خلافت پیدا میشوند. تعلیمات قرآنی - به ویژه مسأله امامت و ولایت را، که پس از واقعه عاشورا و حماسه کربلا، افکار بسیاری از حق طلبان را به حقانیت آل علی(علیه السلام) متوجه کرده بود، و پرده از چهره زشت ستمکاران اموی و دین به دنیا فروشان برگرفته بود، به انحراف میکشاندند و احادیثنبوی را در بوته فراموشی قرار میدادند. برخی نیز احادیثی به نفع دستگاه حاکم جعل کرده و یا مشغول جعل بودند و یا آنها را به سود ستمکاران غاصب خلافت دگرگون میکردند.
اینها عواملی بود بسیار خطرناک که باید حافظان و نگهبانان دین در برابر آنها بایستند. بدین جهت امام محمد باقر(علیه السلام) و پس از وی امام جعفر صادق(علیه السلام) از موقعیت مساعد روزگار سیاسی، برای نشر تعلیمات اصیل اسلامی و معارف حقه بهره جستند، و دانشگاه تشیع و علوم اسلامی را پایه ریزی کردند.
زیرا این امامان بزرگوار و بعد شاگردانشان وارثان و نگهبانان حقیقی تعلیمات پیامبر(ص) و ناموس و قانون عدالت بودند، و میبایست به تربیت شاگردانی عالم و عامل و یارانی شایسته و فداکار دست یازند، و فقه آل محمد(ص) را جمع و تدوین و تدریس کنند. به همین جهت محضر امام باقر(علیه السلام) مرکز علماء و دانشمندان و راویان حدیثو خطیبان و شاعران بنام بود. در مکتب تربیتی امام باقر(علیه السلام) علم و فضیلت به مردم آموخته میشد.
در این حدیثی چنین آمده است:
روزی جابر بن عبدالله انصاری که در آخر عمر دو چشم جهان بینش تاریک شده بود به محضر حضرت سجاد(علیه السلام) شرفیاب شد. صدای کودکی را شنید، پرسید کیستی؟ گفت من محمد بن علی بن الحسینم، جابر گفت: نزدیک بیا، سپس دست او را گرفت و بوسید و عرض کرد: روزی خدمت جدت رسول خدا(ص) بودم. فرمود: شاید زنده بمانی و محمد بن علی بن الحسین که یکی از اولاد من است ملاقات کنی. سلام من را به او برسان و بگو: خدا به تو نور حکمت دهد. علم و دین را نشر بده. امام پنجم هم به امر جدش قیام کرد و در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دینی و تعلیم حقایق قرآنی و احادیثنبوی(ص) پرداخت.
نام نامی آن حضرت با دهها و صدها حدیثو روایت و کلمات قصار و اندرزهایی همراه است، که به ویژه در ۱۹سال امامت برای ارشاد مستعدان و دانش اندوزان و شاگردان شایسته خود بیان فرموده است.
دستگاه خلافت آنجا که پای مصالح حکومتی پیش میآمد و احساس میکردند امام(علیه السلام) نقاب از چهره ظالمانه دستگاه برمی گیرد و خط صحیح را در شناخت «امام معصوم(علیه السلام)» و امامت که دنباله خط «رسالت» و بالاخره «حکومت الله» است تعلیم میدهد، تکان میخوردند و دست به ایذاء و آزار و شکنجه امام(علیه السلام) میزدند وگاه به زجر و حبس و تبعید…
سرانجام در هفتم ذیحجه سال ۱۱۴ هجری در سن ۵۷ سالگی در مدینه با توطئه هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست. پیکر مقدسش را در قبرستان بقیع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند.
التماس دعا
اداره تبلیغات اسلامی شهرستان آران و بیدگل
سمیع الله مردان