اکبر کریم رزمنده ای که دوبار متولد شد

ایلنا: شهردار کاشان از تجلیل اکبر کریم رزمنده ای که دوبار متولد شد در ویژه برنامه­ی بهار فاطمی خبر داد.

" سید محمد ناظم رضوی " در گفتگو با " ایلنا " در کاشان گفت: ویژه برنامه ­ی فرهنگی، مذهبی و هنری " بهار فاطمی " با خاطره­گویی رزمندگان و جانبازان کاشانی هوای شهرمان را عطرآگین از بهار فاطمی کردند.

وی گفت: تجلیل از مردانی که از جان گذشتند تا به جانانشان برسند در اینجا صدای لبیک " یا زهرا " و " یا حسین شان " فضای جبهه و جنگ را دگرگون میکند و حال اینکه اکبر کریم یکی از آنهایی است که به قول خودشان " تازه " دوباره " متولد " شده است وظیفه­ی دینی و ملی ماست.

تقارن ایام نوروز ۹۳ با بهار فاطمی حال و هوای شهر را به گونه ای زهرا گونه کرده است، نصب بنرها، پرده ها، ویژه برنامه­های مذهبی، قرآنی و فرهنگی همه و همه شهر دارالمؤمنین کاشان را با بوی فاطمی­اش عطرآگین و معطر نگه داشته است و چه میهمانان مهربانی که با میزبانانشان در این مراسم پا در رکاب گذاشته و همنوایی می کنند.

از ویژه برنامه های فرهنگی مذهبی " بهار فاطمی " که توسط شهرداری و سازمان رفاهی تفریحی شهرداری کاشان برگزار میشود و میهمانان را مجذوب خود کرده است " خاطره گویی " رزمندگان و جانبازان ۸ سال دفاع مقدس کاشان است.

در شب ششم ویژه برنامه " بهار فاطمی " قرعه­ به نام " اکبر کریم " متولد دوم فروردین ماه ۱۳۳۹ صادره از کاشان جانبازی که با آن صدای مهربانانه و پدرانه­اش گوی رقابت را از دیگر دوستان خود ربوده بود افتاد.

کریم(با لبخند) می­گوید من تازه ۲۷ ساله شدم، وقتی در عملیات کربلای ۴ حضور یافتم قرار شد در دو منطقه­ی ام الرصاص و بعد از آن ام البابی شرکت کنم.

این جانباز دفاع مقدس، از خاطراتش که گویا به درجه­ی رفیع شهادت نائل شده بود و پیکرش را به یکی از سردخانه­ها منتقل کرده بودند، سخن گفت: ۴۸ ساعت در یکی از بیمارستان های اهواز(که نامش را فراموش کرده ام) بستری بودم، بعد از آن به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شدم و طی دو ماه کامل در اغما بودم و یکسال حرف نمی زدم.

کریم، تلخ ترین خاطره خود را طی این مدت، فوت مادرش که هیچ کس حتی کوچکترین اشاره­ای به آن نکرده بود عنوان کرد.

تنها کلماتی که اکبر کریم که در واقع بعد از زندگی دوباره­ای که از این ماجرا گذشته بود بر لب جاری می کرد ذکر خدا و خواندن نماز بود و به تدریج و به مرور زمان دیگر کلمات و حرف­های دل را تکرار کرد.

کریم در پایان می گوید تنها مهمی که بایستی به آن رسید آدم شدن است و بس.