در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
ضرورت برخورد جدی با پیمانکاران و کارفرمایان متخلف/ جان کارگران برای شرکت‌های پیمانکاری اهمیت ندارد/ کارفرمای معدن هجدک نمی‌تواند از خود سلب مسئولیت کند
ابوالفضل اشرف منصوری می‌گوید: کارفرمایان، استخراج معادن را به پیمانکاران واگذار می‌کنند و بعضا خود پیمانکاران به پیمانکاران دیگری. این یک سیکل باطل است. شرکت‌های پیمانکاری نیز به دنبال سودجویی هرچه بیشتر هستند و جان کارگران برایشان اصلا اهمیتی ندارد.
ابوالفضل اشرف منصوری (رئیس هیات مدیره انجمن‌های صنفی ایمنی و بهداشت کشور) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، ضمن اشاره به حادثه ریزش معدن هجدک گفت: در ماجرای معدن هجدک کرمان و اکثر معادن ایران، کارفرمایان طبق ماده 85 و 95 قانون کار مسئول هستند.
منصوری در ادامه با تاکید بر اینکه از زمان وقوع حادثه معدن یورت و به‌رغم تاکید همگان، هنوز تغییر چندانی در ایمنی و بهبود وضعیت معادن برای کارگران صورت نگرفته است، افزود: متاسفانه ضریب ناایمنی و حوادث معادن در کشور ما بسیار بالاست. به آمارها هم چندان نمی‌توان اعتماد کرد؛ چون این آمارها سلیقه و چندطرفه است و از نظم واحدی پیروی نمی‌کند؛ مثلا پزشکی قانونی، سازمان تامین اجتماعی، بازرسان کار و شرکت‌های بیمه هرکدام آمار مخصوص به خود را به شکل سلیقه‌ای ارائه می‌دهند. هرچند با توجه به همین آمارها هم، وضعیت ایمنی معادن ما بدتر از قبل شده است.
اشرف منصوری ادامه داد: علاوه بر نقش مرکزی کارفرما در جان باختن کارگران، در کنار آن باید توجه داشت که کارفرمایان، استخراج این معادن را به پیمانکاران واگذار می‌کنند و بعضا خود پیمانکاران به پیمانکاران دیگری. این یک سیکل باطل است. شرکت‌های پیمانکاری نیز به دنبال سودجویی هرچه بیشتر هستند و جان کارگران برایشان اصلا اهمیتی ندارد. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی نیز با صدور مجوز برای این پیمانکاری‌ها، دست آنها را در وقوع این حوادث، باز گذاشته است و هیچ نظارتی بر مجوزهای این شرکت‌ها ندارد.
این کارشناس بهداشت و ایمنی کار در پایان گفت: متاسفانه ما در معادن شاهد هستیم که به راحتی جان کارگران توسط کارفرمایان و پیمانکاران گرفته می‌شود. بعد از سالها هنوز اراده چندانی برای حل ریشه‌ای مشکلات و برخورد با پیمانکاران و کارفرمایان و آموزش آنها وجود ندارد. معادن کشور رها شده‌اند و کارگران صرفا با جان خودشان و تقریبا با کمترین امکانات و تجهیزات در دل کوه‌ها مشغول به کارند. برای مثال کارگران معادن باید روزی یک پاکت شیر بخورند تا مشکل تنفسی یا بیماری سل پیدا نکنند اما پیمانکاران و کارفرمایان همین یک پاکت را هم از کارگران دریغ می‌کنند. این موضع درباره همه نوع تجهیزات فردی و محیطی نیز صدق می‌کند. شرکت‌های پیمانکاری صرفا به دنبال استثمار بیشتر کارگر و سود بیشتر برای خودشان هستند و باید با این شرکت‌ها در کنار کارفرمایان برخورد شود.
