چرا جلسات افزایش دستمزد را فردا آغاز نمی‌کنند؟/ نرخِ سبد معیشت بالای ۶ میلیون تومان است/ سازمان بازرسی کشور با نمایندگان کارگری جلسه بگذارد

به گزارش خبرنگار ایلنا،  چهارم تیرماه، حجت الاسلام درویشیان، رئیس سازمان بازرسی کل کشور گفت: با توجه به دریافت کم حقوق کارگران و افزایش تورم با کمک دولت و جلساتی که با نمایندگان کارگران داشتیم، ۵ درصد به حقوق کارگران اضافه شد و وزیر کار قول داده‌اند این مبلغ در ۶ ماه دوم برای افزایش مجدد بررسی شود.

حال سوال اینجاست که نگاه نمایندگان کارگری دستمزد به این مقوله چیست؟ چرا در موضوعی سه‌جانبه یعنی «دستمزد»، کارگران را در تعیین زمان افزایش مجدد دستمزد دخیل ندانسته‌اند و رئیس سازمان بازرسی با استناد به قول وزیر کار به طبقه‌ی کارگر، وعده‌ی افزایش مجدد دستمزد در نیمه دوم سال را می‌دهد؟!

ناصر چمنی (از اعضای کارگری دستمزد) در این رابطه می‌گوید: فکر می‌کنم ما در رابطه با دستمزد، مسیر را اشتباه می‌رویم. جامعه ما به سمتی رفته است که امروز لحظه به لحظه تورم رو به افزایش است. ما نمایندگان کارگری امسال بسیار تلاش کردیم که بحث دستمزد روی ریل اصلی خودش پیش برود و اینهمه حاشیه درست نشود ولی متاسفانه عدم مدیریت صحیح وزارت کار، دستمزد را به حاشیه کشاند.

وی ادامه می‌دهد: امسال در طول مدت سه ماه، دو تا مزد تصویب کردیم، یکی مزد ۲۱ درصدی با حق مسکن ۱۰۰ هزارتومانی و مزد دوم که حاصل تغییرات در مولفه‌های دستمزد بود و افزایش خاصی به جز ۲۰۰  هزار تومان افزایش حق  مسکن حاصل نشد، پایه دستمزد را ۲۶ درصد افزایش داد.

«تورم» افزایش دستمزد را بلعید!

چمنی با انتقاد از وعده‌های محقق نشده دولت گفت: قبل از آغاز سال جدید، وزیر اقتصاد گفت برنامه‌ای برای اقتصاد چیده‌ایم که تورم  سال ۹۹ بیش از ۱۵ درصد نباشد. اما متاسفانه هنوز چیزی از سال جدید سپری نشد که شاهد تورم بالای ۴۰ درصدی حداقل در بخش خوراکی‌ها بودیم. من به عنوان یک کارگر و یک نماینده‌ی کارگری از رئیس سازمان بازرسی کشور یک خواهش دارم: اگر واقعاً دنبال افزایش دستمزد کارگران هستید، بیاییم بنشینیم بحث دستمزد را یکبار برای همیشه به صورت چالشی طرح کنیم و شرایط اقتصادی و معیشتی کارگر را در نظر بگیریم. سازمان بازرسی بیاید با دولت و نمایندگان کارگری یک جلسه صریح و چالشی بگذارد و بین دستمزد و شرایط اقتصادی جامعه، تناسب‌بخشی ایجاد کنند.

این فعال کارگری ادامه می‌دهد: اینکه بگویند وزیر کار قول داده بعد از شش ماه دوباره دستمزد کارگران زیاد می‌شود، خیلی عملی و قابل تحقق نیست؛ در اردیبهشت مقام معظم رهبری فرمودند به دستمزد کارگران توجه کنید، چهل و پنج روز فقط طول کشید تا با وزارت کار پای میز مذاکره نشستیم. حالا که گفته‌اند شش ماهه دوم!

به گفته او، تا به شش ماهه دوم سال برسیم، تورم موجود، افزایش ۲۶ درصدی دستمزد را خیلی ساده خواهد بلعید.

کار را به شش ماهه دوم محول نکنند!

چمنی اضافه می‌کند: اکنون افزایش دستمزد ۲۶ درصد است اما تورم به خصوص در بخش خوراکی‌ها حداقل ۴۰ درصد است؛ از سوی دیگر، نسبت به سال ۹۸، ۱۴ درصد کاستی قدرت خرید کارگران را داریم. در این شرایط، خواهش من از رئیس سازمان بازرسی کشور این است که کار را به شش ماهه دوم محول نکنند؛ از همین امروز بنشینیم در مورد دستمزد به صورت چالشی بحث کنیم و واقعیت‌های عینی و ملموس زندگی کارگران را ببینیم؛ بعد از آن، ما نمایندگان کارگری دستمزد آماده‌ایم؛ هر چند تا جلسه مزدی در هر کجا که بگذارند ما آماده‌ایم و چانه‌زنی خواهیم کرد. منتها اگر سازمان بازرسی می‌خواهد در این مسیر کمک کند، کمک کند که ابتدا واقعیت‌های دستمزد را استخراج کنیم و سپس مزد را افزایش دهیم. مشخص شود که برای تامین زندگی کارگران، دستمزد چقدر باید زیاد شود؛ بیایند بگویند در شرایط اقتصادی امسال که هیچ کنترلی روی قیمت‌ها و تورم نیست، دستمزد باید فلان درصد افزایش یابد و بعد هم کمک کنند که این اعداد و ارقامِ واقعی‌شده و مبتنی بر داده‌های عینی، عملیاتی شده و به ثمر برسد.

وی ادامه می‌دهد: قبل از اینکه به برج شش برسیم و جامعه‌ی کارگری بیش از این قدرت خرید خود را از دست بدهد و با دشواری‌های بسیار مواجه شود، بایستی اقدام عاجل صورت بگیرد. مشکلات خانوادگی و اجتماعیِ گریبانگیر طبقات فرودست، همگی نتیجه‌ی پایین بودن دستمزد ماهیانه است. نباید بگذارند این مشکلات تشدید شود.

با ۵ درصد بیشتر به جامعه کارگری توهین می شود!

توقع گروه کارگری چیست؛ آیا انتظار دارند نهایتاً در همین تابستان، افزایش دستمزد به سرانجام برسد و عملی شود؛ چمنی در این رابطه می‌گوید: وقتی وزیر کار به رئیس سازمان بازرسی قول داده که در شش ماهه دوم سال باز جلسه می‌گذاریم و افزایش دستمزد را بررسی می‌کنیم، کمی نگران می‌شویم که آیا واقعا قصد انجام این کار را دارند؟! واقعیت این است که باید «حتماً» مزد را ترمیم کنند اما نه در شش ماهه دوم! چرا از همین فردا شروع نمی‌کنند؟! برای گرفتن ۲۰۰ هزار تومان افزایش حق مسکن ما ۹ ساعت جلسه داشتیم؛ بنابراین نیاز است رئیس سازمان بازرسی کشور وقتی با وزیر کار جلسه می‌گذارند لطف کنند و نمایندگان کارگری را هم دعوت کنند تا ما در آن جلسه بگوییم وقتی برای ۲۰۰ هزار تومان حق مسکن ما ۹ ساعت جلسه داشته‌ایم، چطور وزیر کار  به رئیس سازمان بازرسی قول می‌دهد که نیمه دوم سال، حداقل مزد را اضافه می‌کند؟! آمدیم نشستیم و بحث کردیم، اگر بازهم فقط ۵ درصد گذاشتند روی پایه دستمزد چی؟! این ۵ درصدها به درد کارگران نمی‌خورد! با ۵ درصد بیشتر به جامعه کارگری توهین می‌شود. اگر می‌خواهند مساله مزد را معنادار و اصولی حل کنند، جلسات متعدد بدون حضور نمایندگان کارگری، هیچ فایده‌ای ندارد. باید نمایندگان کارگری در هر جلسه‌ی مربوط به دستمزد حتما حضور داشته باشند.

به گفته او، اگر واقعاً کارگران برای جامعه ارشمند هستند، جلسات ترمیم دستمزد باید از همین فردا یا پس‌فردا شروع شود و بنشینیم در مورد دستمزد یک تصمیم عادلانه بگیریم.

سبد معاش امروز از مرز ۶ میلیون تومان عبور کرده است!

بحث دیگر، گران شدن سبد معیشت خانوار در همین سه، چهار ماه سپری شده از سال جدید است؛ سبدی که در اسفندماه، ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان نرخ‌گذاری شد، اکنون به چه رقمی رسیده است؛ چمنی در این رابطه می‌گوید: یقیناً سبد معاش امروز از مرز ۶ میلیون تومان عبور کرده است؛ در این هیچ شکی نیست؛ نیاز به محاسبه هم نیست. الان مرغ شده کیلویی ۱۸ هزار تومان، گوشت قرمز کیلویی بیش از صد هزار تومان است؛ قیمت میوه‌جات سر به فلک کشیده؛ متوسط قیمت هر کیلو میوه بینِ ۳۰ یا ۳۵ هزار تومان است. لبنیات ۳۰ درصد گران شده است. الان شرایطی به وجود آمده که دیگر نیازی به محاسبات کمیته دستمزد برای  تعیین نرخ سبد معیشت نیست؛ چون همه ما به بازار رجوع می‌کنیم و خرید روزانه داریم؛ من بدون محاسبه می‌گویم امروز نرخ سبد معیشت بالای ۶ میلیون تومان است.

این فعال کارگری اضافه می‌کند: جامعه کارگری سه چهارم جمعیت کشور را تشکیل می‌دهد؛ این جمعیت عظیم مجبور است هر روز یکی از کالاهای مصرفی را از سبد معیشت خود قیچی کند؛ یعنی ضریب اهمیت اعمال می‌کند و تصمیم‌گیری می‌کند؛ مثلا سرپرست خانوار می‌گوید این ماه دیگر گوشت قرمز نمی‌خرم؛ ماه دیگر می‌گوید دیگر از این به بعد تخم‌مرغ نمی‌خرم. با این وضعیتی که داریم پیش می‌رویم در آینده‌ای نه چندان دور، جامعه کارگری علاوه بر مشکلات خانوادگی و اجتماعی، با مشکلات سلامتی مواجه خواهد شد که این مشکلات هزینه سنگینی هم بر دوش خانواده‌ها و هم بر دوش جامعه تحمیل خواهد کرد؛ یک کلام بگویم: وضعیت ما اصلاً خوب نیست.