بانگِ طلبکارانه‌ی یک اَبَربدهکار

مشغول مطالعه و بررسی اخبار موجود در فضای مجازی بودم که ناگهان با ویدئوکلیپی از یک اجلاس که با حضور رئیس جمهور و ریاست دفترش جناب آقای دکتر واعظی و همچنین وزیر ارزشمند بهداشت جناب آقای دکتر نمکی تشکیل شده بود، مواجه شدم. از آنجا که نسبت به اینگونه ویدئوکلیپ‌ها حساس هستم آن را به نظاره نشستم. آری شاهد ایراد سخنرانی پزشک محترمی بودم که با لحن تمسخرآمیزی از یک شریک بدقول سخن می‌گفت. قدری منتظر ماندم تا متوجه شوم منظور آقای دکتر از شریک بدقول چه کس و یا چه سازمانی است.

بعد از مشاهده این کلیپ متوجه شدم که منظور این پزشک متشخص که ظاهراً ریاست یک بیمارستان در همدان و همچنین ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران را در کارنامه خود دارد، سازمان تأمین اجتماعی است. سازمانی که خود بزرگترین طلبکار دولت‌های گذشته و دولت فعلی می‌باشد. جای بسی تأسف است که بدهکار امروز یعنی دولت توسط وزارت بهداشت و درمان  خود، بانگ طلبکارانه سَر می‌دهد. آقای وزیر بهداشت و رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر روحانی نیز به خوبی می‌دانند که بدحسابی این شریک محترم یک دلیل بیشتر ندارد و آن هم بدقولی و بدعهدی دولت‌های بعد از انقلاب در طول تاریخ چهل سال اخیر است؛ علی‌الخصوص دولت مستقر که در حضور ریاست آن، سازمان غیردولتی و بین النسلی تأمین اجتماعی را با لحنی تمسخرآمیز شریک خوش قول مورد خطاب قرار می‌دهند! ای کاش این رئیس کاردان و با تجربه به جای آن که در نطق خود به دنبال تحقیر و محکوم کردن نابجا و اشتباه سازمان تأمین اجتماعی باشد، علت اصلی بدقول شدن سازمان را از ریاست جمهور جویا می‌شد که چرا مطالبات سازمان تأمین اجتماعی از دولت که تا به امروز بالغ بر  267 هزار میلیارد تومان است، پرداخت نشده است؟ شاید واریز این مبلغ به حساب سازمان تأمین اجتماعی سبب خارج شدن این سازمان از لیست سیاه وزیر کنونی بهداشت و درمان می‌شد؛ جویا می‌شد که چرا وزیر محترم بهداشت و درمان، موفق به دریافت مطالبات این وزارت خانه از سازمان تأمین اجتماعی که کمتر از 9 هزار میلیارد تومان است، نشده است؟

جای بسی تأسف است که بدهکار امروز، خود را طلبکار میداند و مجموعه افراد مطلع در نشست به جای آن که در پاسخ به سوال رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران بگویند که بدقولی سازمان تأمین اجتماعی نتیجه و بازتاب بدقولی دولت و عدم اجرای به موقع تعهدات دولت‌ها نسبت به سازمان بوده است و از طرفی نیز بگویند که امروزه سازمان‌ها به صورت زنجیره وار به هم وابسته‌اند و بروز هرگونه رویداد در یک سازمان سبب نابسامان شدن وضعیت دیگر سازمان‌ها نیز می‌شود؛ پاسخی جز لبخند ملیح را شاهد نبوده‌ام.

در پایان امید داریم اَبَر بدهکار امروز سازمان تأمین اجتماعی یعنی دولت با پرداخت مطالبات سازمان مانع از سوءاستفاده دیگر وزاتخانه‌ها و سازمان‌ها شود و دیگر شاهد تمسخر این سازمان نباشیم؛ چراکه این سازمان تنها امید جامعه کارگری و زحمت کشان کشور ایران عزیزمان است.