در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
خبرنگاران برای طرح مشکلات صنفی خود رسانه و تشکل ندارند/ نگاه‌ها از کیوسک به حمایت‌های مالی معطوف شده/ قشری که کمترین امنیت شغلی را دارند
یک فعال صنفی خبرنگاران گفت: مشکلات خبرنگاران زیاد است اما آنها تشکل صنفی برای پیگیری مشکلات خود ندارند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کاظم فرج‌الهی (عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران) با اشاره به اینکه خبرنگاران مطلقاً امنیت شغلی ندارند، اظهار داشت: آنها بیش از دیگر اقشار اجتماعی نگرانی امنیت شغلی دارند. قراردادهای موقت، یکی از دلایل ناپایداری شغلی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران است. هچنین توقیف و بسته شدن روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها مشکلات عمده‌ای برای کارکنان آنها به وجود می‌آورد. آنها به دلایل مالی و سانسور مشمول اخراج و تعدیل نیرو می‌شوند.
وی افزود: متاسفانه رسانه‌های کثیرالانتشار به نهادهای دولتی و افراد حاضر در مناصب وابسته هستند و از این نظر استقلالی ندارند. از این رو سبب می‌شود تا نگاه این رسانه‌ها به کیوسک نباشد و ساپورت مالی شوند. همین امر کم کم مخاطبان و جامعه هدف را در نظر رسانه‌ها کم‌رنگ می‌کند. این نگرش یک مشی عملی برای رسانه به وجود می‌آورد که انتظارات مجموعه از خبرنگاران را می‌سازد.
دلایل تعدیل و اخراج خبرنگاران
فرج‌الهی با بیان اینکه نداشتن نگرش همسو با مجموعه می‌تواند با وجود قراردادهای موقت یکی از دلایل تعدیل و اخراج خبرنگاران باشد، تصریح کرد: در این فضا رسانه‌ها در انعکاس اخبار نگاه بخصوصی پیدا می‌کنند و خبرنگارانی که بخواهند مباحث را با نگاه جامع و از وجوه مختلف منعکس کنند تا قضاوت توسط مخاطب صورت بگیرد، کارشان سخت می‌شود.
این فعال کارگری خاطرنشان کرد: امروز شاهد بحران پایین آمدن مخاطب روزنامه‌ها هستیم. تیراژ آنها نسبت به گذشته و نسبت به دیگر کشورها به شکل محسوسی کاهش یافته است. این رسانه‌ها امیدی به بالا رفتن خواننده ندارند. همین مسئله مشکلات زیاد را برای خبرنگاران ایجاد می‌کند. اینجاست که تخطی از خط مشی صاحب رسانه به عنوان یک معضل روزانه در زندگی خبرنگار رخ می‌نمایاند.
فرج‌الهی تصریح کرد: توقیف روزنامه‌ها و بستن خبرگزاری‌ها نیز نمودی از همین رویکرد و نگاه است که امنیت شغلی خبرنگاران را به خطر انداخته است.
این فعال صنفی خبرنگاران با بیان اینکه مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی در کشور مطرح هستند، اشاره کرد: انتخاب آزادانه افراد وابسته به آزادی مطبوعات است. از این رو باید خبرنگاران در جامعه امنیت شغلی برخوردار باشند و تشکل‌های صنفی برای ابراز اراده و نظر جمعی داشته باشند.
وی با اشاره به تجربه تاریخی سندیکای خبرنگاران و نویسندگان مطبوعات گفت: این سندیکا در مقابل بی‌حقوقی‌ها و سانسور مطبوعات از خبرنگاران دفاع می‌کرد و اعتصاب آبان سال ۵۷ نیز تجربه تاریخی خبرنگاران در آن شرایط است. متاسفانه این سندیکا در سال ۶۰ بسته شد و دیگر به کار خود ادامه نداد.
او ادامه داد: در سال‌های بعد در دوران اصلاحات انجمن صنفی روزنامه نگاران تشکیل شد که تکیه به حزب خاصی داشت. وقتی حزب مشارکت در ادامه فعالیت سیاسی خود دچار مشکل شد، انجمن صنفی نیز مشکل پیدا کرد؛ چراکه تکیه به منابع دولتی و دولت داشت.
این فعال صنفی خبرنگاران ادامه داد: خبرنگاران مشکلات صنفی زیادی دارند. از مشکلات بیمه‌ای و دستمزد گرفته تا مسئله سخت و زیان آوری کارشان. با اینکه خیلی از مردم انتظارات زیاد از این قشر دارند، آنها از حقوق صنفی برخوردار نیستند. از برخی از خبرنگاران اخیراً به دلیل انجام وظیفه خبرنگاری خود شکایت شده و بازداشت شده‌اند.
فرج‌الهی با بیان اینکه خیلی از خبرنگاران به صورت حق‌التحریری کار می‌کنند، گفت: در ازای گزارش و اخبار حقوق ناچیزی می‌گیرند که گاهاً برخی رسانه‌ها ماه‌طول می‌کشد تا این پول را بپردازند. بعضاً آنها در سال چندین بار شغل خود را تغییر می‌دهند و همین مسئله مشکلات بیمه‌ای برای آنها به وجود می‌آورد.
او ادامه داد: در برخی رسانه‌ها وقتی خبرنگار را به عنوان حق‌التحریر ثابت استخدام می‌کنند، تا مدتها خبرنگار را بیمه نمی‌کنند. همین مشکلات بیمه‌ای سبب می‌شود تا نتوانند از بیمه بیکاری هم بهره بگیرند.
این فعال صنفی خبرنگاران با بیان اینکه در تمام دنیا حرفه خبرنگاری جزو مشکلات خطرناک قلمداد می‌شود، اظهار داشت: در ایران علی‌الظاهر این مسئله پذیرفته شده است اما به دلیل مشکلات بیمه‌ای در برخورداری از این مزیت هم مشکل دارند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: مشکلات خبرنگاران زیاد است اما آنها تشکل صنفی و رسانه برای پیگیری مشکلات خود ندارند. تشکل‌های صنفی نباید به حزب خاصی وابسته باشند، تشکل‌ها ابزار جمعی دفاع از منافع هستند و اهمیت زیادی در بهبود اوضاع خبرنگاران دارند.
