دردِ دل خانواده یک پاکبان در روز جهانی کارگر؛
شهر «آنها» را نمی‌بیند!
بودجه شهرداری‌هایی مثل طبس در حال نقصان گرفتن است و بودجه‌ای که نصیب کارگران شهرداری که این روزها اکثریت قریب به اتفاق آنها «کارگران پیمانکاری» هستند، می‌شود از همیشه کمتر است؛ شاید هیچ زمانی اوضاع کارگران زحمتکش شهرداری اینقدر بد نبوده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، همسرش یکی از کارگران شهرداری‌ست؛ کارگرانی که هر وقت مراسم و برنامه‌ای باشد بیشترین بار رفت‌و روب و نظافتِ شهر را بر دوش می‌کشتند، اما وقتی به روز جهانی کارگر می‌رسیم، کمتر کسی سراغی از آنها می‌گیرد؛ زحمتکشانی که همیشه، بار سختِ پیرایش شهر بر دوش آنهاست اما شهر «آنها» را نمی‌بیند.
این زن، همین دردها را به قلم خودش نوشته؛ قبل از هرچیز به همین رنجِ «دیده نشدن» اشاره کرده؛ رنجی که رنج مشترک همه فرودستانی‌ست که جامعه با همه عظمتش روی گرده آنها ایستاده اما آنها را نمی‌بیند:
« الان که این مطلب رو می‌نویسم اشکم داره می‌ریزه و دلم شکسته است، چون با همسرم و بچه‌ام توی خیابون دور می‌زدیم عصری؛ می‌بینیم دور میدون باغ گلشن؛ شورای شهر و شهرداری با نصب بنر روز شورا رو به خودش تبریک گفتن؛ بنر زدن و به معلم‌ها هفته معلم رو تبریک گفتن و اونوقت شهرداری که بعد شرکتای معدنی یکی از بزرگترین مجموعه‌های کارگری است و نزدیک به ۲۰۰ کارگر داره؛ حتی با یه بنر تبریک هم برای کارگراشون ارزش قائل نشدن و اصلا شاید نمیدونن که شهرداری کارگرم داره!»
این زن و همسرش که کارگر شهرداری طبس است، از سختی کار و شغل دشوار انتقاد ندارند؛ انتقادشان قبل هرچیز از ندیده شدن است؛ از اینکه برای احترام و منزلت اجتماعی نیز، سلسله‌مراتب تعیین کرده‌اند و این سلسله‌مراتب هم براساس پُست و پول تعریف می‌شود؛ هرکس پول بیشتر دارد و پست بالاتر، در جامعه محترم‌تر است؛ این زن می‌گوید: «قرار نبود اینطور باشد...».
کجای این مملکت، یه نفر مث یه کارگر شهرداری روزی دقیق ۸ ساعت کار میکنه؟!
او در ادامه نامه خودش به آنچه «مشکلات شرکت‌های پیمانکاری» می‌خواند اشاره می‌کند و می‌نویسد:
«تازه اگه یادتونه همین پارسال ۲۰ کارگر مظلوم شهرداری طبس رو بعد از خرید ماشین جاروی خیابون تعدیل کردن؛ اونا از نون خوردن افتادن و هیچکس هم ازشون دفاع نکرد و مهمتر اینکه اخراج همین نیروها هم باعث شد کار تمیزی و نظافت شهر فلج بشه؛ چون الان هر کارگر باید کار ۴ کارگر رو انجام بده و نمیرسه؛ تو همه جای این ممکلت نیروی مازاد و بیکار داریم اِلا شهرداری؛ کجای این مملکت، یه نفر مث یه کارگر شهرداری روزی دقیق ۸ ساعت کار میکنه؟! ۸ ساعت تموم جارو میکشه و برگ و زباله پارو میکنه؟! کجا اخه؟...»
همزمان با خرید یک دستگاه ماشین جاروی خیابان، ۲۰ کارگر پیمانی شهرداری طبس که به عنوان نیروهای خدماتی در سطح شهر فعالیت داشتند، در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ماه سال قبل از کار بیکار شدند. گفته می‌شد میانگین سابقه کاری این کارگران ۱۰ تا ۱۵ سال است و آنها زمانی که بیکار شدند، هنوز بابت چهار ماه مزد پرداخت نشده و عیدی سال ۹۵ به همراه یکسال حق اضافه‌کاری طلبکار بودند؛ در همان زمان مجموعه شهرداری اعلام کرد که این کارگران «پیمانکاری» هستند و شرکت پیمانکار، مقصر است!
این ۲۰ کارگر در همان زمان خیلی اعتراض کردند؛ حتی مقابل ساختمان شهرداری چادر زدند و شب همانجا خوابیدند و در نهایت توانستند صدایشان را به گوش مسئولان برسانند.
سه ماه بعد از بیکار شدن این ۲۰ کارگر، زهرا حسین پور (عضو شورای شهر طبس) به خبرنگار ایلنا گفت: موضوع بیکاری حدود ۲۰ نفر کارگران شهرداری را ابتدا از طریق شورا و شهرداری با برخی نهادهای دولتی مستقر در منطقه مطرح کردیم و امیدواریم به نتیجه قابل قبولی برسد. امکان بازگشت به کار کارگرانی که تحت مسئولیت یک شرکت تامین‌کننده نیروی انسانی در بخش خدماتی شهرداری مشغول کار بودند، فعلا میسر نیست چراکه شورای شهر امکان دخالت در واحدهای بخش خصوصی شهرداری را ندارد.
برخی از این کارگران بعد از گذشت یک سال، همچنان بیکارند
او البته اعلام کرد به دنبال اشتغال این کارگران در یکی از واحدهای معدنی منطقه هستیم و می‌خواهیم در آینده‌ای نزدیک امکان انتقال آنها را فراهم کنیم اما منابع خبری ایلنا می‌گویند برخی از این کارگران بعد از گذشت یک سال از تعدیل، همچنان بیکارند و نتوانسته‌اند هیچ‌کجا شغلی به دست بیاورند.
تعدیل این کارگران، کمبود بودجه در شهرداری طبس و بار سنگین کار بر دوش کارگران باقیمانده، شرایط دشواری به وجود آورده؛ انگار کمترین بودجه‌ها، نصیب کارگرانِ رنجبرِ شهرداری‌هاست. شهردار طبس در مورد کمبود بودجه در شهرداری اینگونه می‌گوید:
«با استانی شدن تقسیم عوارضات و مالیات بر ارزش افزوده مشکلات برای شهرداری طبس مضاعف شد؛ یعنی شاید بشود گفت شهرداری طبس در استانی شدن تقسیم ارزش افزوده در کشور از همه شهرهای ایران بیشتر ضرر کرده و علت آن هم داشتن منابع غنی زیرزمینی و معادنی متعدد است، ولی عایدات شهرداری از آن بسیار ناچیز است. اگر سهم شهرداری طبس از آن دو درصدی که در شهرهای مشابه شهر طبس ایران پرداخت می‌شود، داده شود بسیاری از مشکلات حل می‌شود. درست است که طبق قانون شرکت‌های خصوصی دو درصد را پرداخت نمی‌کنند ولی همانطور که در شهرهای نفتی استثنا قائل شدند و علاوه بر آن سهمیه پول نفت که به همه شهرها می‌دهند، به شهرهایی که نفت‌خیز هستند درصدی اضافه‌تر برای آن شهرداری‌ها درنظر می‌گیرند. برای شهر طبس نیز باید استثنا قائل شده و درصدی از عوارضات معادن با این عوارضاتی که برای شهر دارند قائل شوند که اگر پرداخت شود قسمتی از مشکلات شهرداری طبس رفع خواهد شد.»
شاید هیچ زمان اوضاع کارگران زحمتکش شهرداری اینقدر بد نبوده است
بودجه شهرداری‌هایی مثل طبس در حال نقصان گرفتن است و بودجه‌ای که نصیب کارگران شهرداری که این روزها اکثریت قریب به اتفاق آنها «کارگران پیمانکاری» هستند، از همیشه کمتر است؛ شاید هیچ زمان اوضاع کارگران زحمتکش شهرداری اینقدر بد نبوده است.
مجید کیانپور (عضو کمیسیون عمران مجلس) در زمستان ۹۷ اعلام کرد: «در شرایط کنونی نیروهای شرکتی حدود ۶۰ درصد از پرسنل شهرداری‌ها را تشکیل می‌دهند؛ این آمار نشان‌دهنده‌ی آن است که بخش اعظمی از عملکرد و فعالیت شهرداری‌ها مرتبط با نیروهای شرکتی است، حال این نیروها امروز به دلیل نوع رسیدگی و برخورد با آنها، انگیزه‌ای برای کار ندارند و قطعاً این مسئله بر عملکرد شهرداری ها اثرگذار خواهد بود.»
در این اوضاع است که رنجِ «دیده نشدن» از همیشه برجسته‌تر می‌شود؛ این زن، همسر یک کارگر زحمتکش شهرداری، می‌گوید:
« ما که کسی نداریم جز اون بالاسریه، امیدوارم شماها حداقل صدای ماها باشید و اجازه ندین کسی صدای ما را نشنوه....».
گزارش: نسرین هزاره مقدم
