چرا در آخرین هفته سال، هنوز تکلیف دستمزد مشخص نشده است؟!

به گزارش خبرنگار ایلنا، در هفته آخر سال قرار داریم اما هنوز تکلیف دستمزد ۹۸ مشخص نشده است؛  هفته گذشته دومین جلسه مذاکرات مزدی بدون حصول نتیجه به پایان رسید و کارگران نگران روشن شدن تکلیف افزایش دستمزد ۹۸ هستند.

حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) در این بین به یک موضوع مهم اشاره می‌کند: پایین بودن قدرت چانه‌زنی کارگران.

او می‌افزاید: چندان برای مذاکرات مزدی «اعتبار عملی» قائل نیستم و در تشریح این ادعا به چند دلیل عمده اشاره می‌کند: اولا ً طرفین مذاکره باید دارای وزن مساوی باشند ولی در شورایعالی کار کارفرما و دولت بطور ذاتی با هم هستند؛ چون دولت خود کارفرمای بزرگ است، پس همیشه کارگران به صورت بالقوه بازنده مذاکره هستند؛ در ثانی، موضوع مذاکره باید مشخص باشد که مشخص است؛ یعنی برای  دستمزد باید وفق بندهای ۱و۲ ماده ۴۱ هر ساله برای کل کشور (ملی) و برای صنایع مختلف مذاکره کنند و تصمیم بگیرند ولی به همان دلیل اول و خارج از اصول مذاکره، با هدفِ خسته کردن تیم کارگری، مذاکره را با موضوعاتی مانند مزد مبتنی بر بهره‌وری و مزد استانی و متغیر برای صنایع و سایر سطوح مزدی و البته حاشیه‌های مزد مانند بن و مسکن که طرح آنها با هدف ماده ۴۱ مغایرت دارد، مطرح می‌کنند و روال مذاکره را  منحرف می‌کنند تا روزهای آخر سال از راه برسد و تیم کارگری چون کارگران منتظر هستند، از نظر روانی تسلیم شود.

حبیبی ادامه می‌دهد: حالا یک سوال پیش می‌آید؛ هزینه مسکن و بن کارگری برعهده کارفرمایان است چرا افزایش این مولفه‌ها را بعضاً می‌پذیرند اما افزایش دستمزد را نه؟ جواب ساده است: هزینه بن و مسکن تاثیری در بیمه و مالیات نداشته و چون جزو مزد نیست در محاسبه اضافه کار و در اجرا و بازنگری طرح طبقه‌بندی مشاغل و مزایای پایان خدمت (سنوات) نیز محاسبه نمی‌شود. ضمن اینکه کارگاه‌هایی هستند به علت نبود بازرسی کار قابل قبول، همین هزینه بن و مسکن را نمی‌پردازند حتی حداقل دستمزد را کمتر از میزان قانونی پرداخت می‌کنند.

او معتقد است «اصول مذاکره» سالهاست زیر پا گذاشته شده و علتِ فاصله گرفتن دستمزد با هزینه‌های سبد همین عدم برابری تیم مذاکره کننده است و تاکید می‌کند: با این ساختار بعید می‌دانم به نتیجه قابل قبولی برسیم.