در نامه نمایندگان ۱۲۰ هزار کارگر پیمانکاری صنعت نفت مطرح شد؛
مبالغی را که به پیمانکار می‌دهید، مستقیم به خودمان بپردازید/ چرا باید شرکتی نباشی تا پیشرفت کنی؟!
کارگران پیمانکاری شرکت نفت در نامه‌ای سرگشاده خطاب به اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس، از وضعیت ناگوار شغلی خود و قراردادهای حجمی انتقاد کردند و خواستار رسیدگی شدند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارکنان پیمانکاری صنعت نفت در نامه‌ای سرگشاده خطاب به اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس، به ترسیم شرایط ناگوار خود پرداختند و از تبعیض میان شرایط شغلی خود و رسمی‌ها انتقاد کردند.
در بخشی از این نامه آمده است: اینجانبان قریب یکصد و بیست هزار نفر نیروی شرکتی (پیمانکاری یا ارکان ثالث) شاغل در شرکت‌های تابعه وزارت نفت اعم از شرکت ملی گاز، نفت، حفاری، پالایش و پخش فراورده‌های نفتی و پتروشیمی‌ها؛ پس از آنکه طی مکاتباتی با معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت نفت، ایشان دلیل عدم حمایت و توجه به مطالبات ما را تلویحاً ضعف قانون‌گذاری در حوزه نیروهای شرکتی عنوان کردند، از حدود دو سال پیش تاکنون در جهت برقراری عدالت سازمانی اینجانبان با مکاتبات متعدد مطالبات خویش از جمله تبدیل وضعیت و عقد قرارداد مستقیم با دستگاه متبوعه خود را طی ملاقات‌های حضوری، به بیش از هشتاد و پنج نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در سراسر کشور انعکاس داده و از نمایندگان مذکور نیز قول مساعدت و همکاری گرفته‌ایم. لکن با کمال تاسف تاکنون به هیچ نتیجه عملی، قابل ملاحظه و ملموسی جز اظهارنظرهای متناقض برخی از نمایندگان در رسانه‌ها در مورد "طرح عقد قرارداد مستقیم با نیروهای خدماتی توسط دستگاه‌های اجرایی و حذف شرکت‌های پیمانکاری تامین نیروی انسانی"که آخرین بار در تاریخ۹۷/۰۹/۲۷ در دستور جلسه کمیسیون اجتماعی قرار گرفت، نرسیده‌ایم.
چرا برای کمیسیون اجتماعی مجلس کم‌اهمیتیم؟!
آنها در ادامه چند پرسش را با نمایندگان مجلس مطرح می‌کنند: آیا در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی انتظار پیگیری و تصویب طرحی که منجر به اجرای عدالت که از اصول مترقی قانون اساسی است، بیجا، غیرممکن و دست نیافتنی است؟ آیا جای تعجب ندارد که اعضای محترم کمیسیون اجتماعی با گذشت تنها دو هفته از قرار گرفتن طرح مذکور در دستور جلسه، از آخرین وضعیت آن بی‌اطلاع بوده که در مورد سرنوشت آن در خبرگزاری‌ها اظهارنظرهایی متناقض بیان می‌کنند!؟ این طرح که شامل حال قریب پانصد هزار نیروی شرکتی شاغل در همه دستگاه‌های اجرایی در سراسر کشور می‌گردد، آنقدر کم اهمیت است که سرنوشتش ارزش به حافظه سپردن ندارد و نباید نمایندگان محترم پیگیر آن باشند!؟
آنها در ادامه می‌گویند: قطعا نمایندگان محترم اگر بخواهند به این روش مطالبه اصلی ما را پیگیری نمایند، نباید از نیروهای شرکتی انتظار اعتماد دوباره به خودشان در انتخابات آتی را داشته باشند. بدیهی است همانطور که شرکتی‌ها توانستند با هماهنگی و اتحاد این تعداد نماینده را در خیلی از شهرستان‌های کشور ملاقات نمایند و خواسته واحد خود را مطرح نمایند، خواهند توانست در انتخابات آتی نیز به صورت هماهنگ و با وحدت نظر عمل نمایند. شاید به زعم این عزیزان موضوع ما شرکتی‌ها اهمیت چندانی نداشته و ارزش پیگیری ندارد و موضوعات مهمتری وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود! مسئولین محترم به ما شفاف بگویید ما قشر محروم کارگر شرکتی که قشری فوق‌العاده آسیب‌پذیر می‌باشیم از دید مجلسی که در راس امور است مقدم بر همه هستیم یا خیر؟ پراهمیت‌ترین موضوع کمیسیون اجتماعی چیست و کدام موضوع شمولیتی بیش از موضوع ما دارد که به ما توجهی نمی‌شود؟ چطور است که به نیروهای قرارداد مدت موقت نفت که همکاران ما هستند و صرفا بخاطر شانس آنها و بخشنامه دولت بدون هیچگونه آزمونی در سال ۹۰ از شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند و جمعیتشان به ۳۴ هزار نفر هم نمی‌رسد اینقدر توجه می‌شود و به صورت مداوم به کمیسیون دعوت می‌شوند و طرح ساماندهی آنان تنظیم، تصویب و پیگیری می‌شود ولی هیچ توجهی به ما قریب که ۵۰۰ هزار نفر نیروی شرکتی کل دستگاه‌های اجرایی و ۱۲۰ هزار نفر نیروی شرکتی ارکان ثالث وزارت نفت هستیم نمی‌شود؟ آیا با این عملکردتان فاصله و شکاف طبقاتی و اجتماعی را در دستگاه‌ها روز به روز بیشتر نمی‌کنید؟
چرا ما را «حجمی» کردند؟!
در ادامه این نامه طولانی آمده است: جالب است بدانید وزارت نفت به جای پیشرفت دادن و ارتقای شغلی ما، اخیراً پیمان‌های تامین نیروی انسانی را حجمی نموده و هیچ گونه نظارتی نیز بر این موضوع علیرغم تذکرات مکرر ما صورت نپذیرفته است! جای سوال دارد که آیا در کل دنیا یک نیروی تحصیلکرده، با سابقه و با تجربه را بعد از سالیان سال خدمت، به لحاظ سازمانی ارتقاء می‌دهند و قراردادی یا رسمی نموده و به او ارج، بها و مسئولیت بیشتری می‌دهند یا اینکه وضعیت او را بدتر و او را حجمی می‌کنند و به جای پیشرفت، پسرفت می‌دهند؟ لازم است خطاب به مسئولان محترم بگوییم و تاکید کنیم پرسنل شرکتی با این قبیل تصمیمات هیچ امیدی به آینده ندارند و قطعا با این نحوه مدیریت و ترسیم آینده شغلی تاریک و فراهم شدن موجبات نا امیدی بین کارکنان شرکتی که بیش از ۸۰ درصد شاغلین در شرکت‌های تابعه وزارت نفت را تشکیل می‌دهند و عملا چرخ صنعت به دست توانمند آنها می‌چرخد، صنعت نفت چوب این بی‌تدبیری‌ها را در آینده خواهد خورد چراکه هیچ انگیزه و روحیه‌ای در نیروها برای بروز خلاقیت‌ها، نوآوری و تلاش مضاعف جهت بهبود وضعیت صنعت وجود ندارد. این سبک نوین مدیریتی مسئولین عزیز تنها مزیتش سرازیر نمودن کارگرانی سرخورده، عصبی، بی‌انگیزه و ناامید به جامعه خواهد بود که قطعاً اثری به شدت منفی بر جامعه به جا گذاشته و خواهد گذاشت.
نیروهای پیمانکاری صنعت نفت در ادامه آورده‌اند: آیا وقتی دو نفر همکار در یک اتاق در مشاغل هم ردیف و هم تراز فعالیت می‌کنند و عینا یک کار را نیز انجام می‌دهند، ولی یکی از آنها که رسمی یا قرارداد مستقیم است به چشم یک شهروند درجه چندم به دیگری که شرکتی است نگاه می‌کند، دیگر امیدی برای ما باقی می‌ماند که دستمان در کار نلرزد؟ این چه سبک مدیریت است که پیشرفت در آن بر اساس شایستگی نبوده و فقط باید شرکتی نباشی تا پیشرفت کنی؟ چرا با تبدیل وضعیت ما به قرارداد مستقیم ما را به پیشرفت سازمانی بر اساس شایستگی‌هایی که داریم امیدوار نمی‌کنید؟ چه دلیلی دارد نیرویی که در حال انجام فعالیتی مستمر در دستگاه اجرایی می‌باشد و به سی سال خدمت او در سازمان متبوعه‌اش نیاز است مستقیما با خود او قرارداد منعقد نگردد و با واسطه به او حقوقش را بپردازند؟
واسطه‌ها را حذف کنید!
در بخشی دیگر از این نامه می‌خوانیم: ما می‌گوییم مبالغی را که به پیمانکار می‌دهید تا او به ما بپردازد را مستقیما به خودمان بپردازید، کجای این موضوع بار مالی برای دولت دارد؟ به این ترتیب هزینه‌های جاری دولت نه تنها بیشتر نمی‌شود بلکه کمتر شده وحقوق ما به دلیل حذف واسطه و دریافت مستقیم از سازمان متبوع خود، افزایش نیز می‌یابد. نمایندگان محترم ما بدعتی ایجاد نکرده‌ایم فقط خواهان جاری شدن عدالت هستیم. همانطور که همکارانمان طی تصویب‌نامه شماره ۲۱۳۴۷۱/ت۴۷۶۴۳ ه مورخ ۹۰/۱۱/۰۱ هیئت وزیران و بخشنامه شماره ۲۰۰/ ۲۸۲۹۸ مورخ ۹۰/۱۱/۰۹ معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری به کلیه دستگاه‌های اجرایی کشور، از نیروی شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند، شما نیز با استناد به قوانین موجود که طبق آنها چنین بخشنامه‌ای صادر و اجرا گردید، طرح مربوط به ما را نیز تصویب کرده تا هر دولتی با ما سلیقه‌ای برخورد نکند و ما شرکتی‌ها نیز مثل همکارانمان که در گذشته قراردادی شدند تبدیل وضعیت شویم تا ضمن داشتن امنیت شغلی، با امید به آینده، ارتقاء سازمانی وپیشرفت کاری برای سازمان خود موثر و‌کارآمدتر باشیم. متاسفانه در شرایط کنونی مسئولین محترم حتی وقت ملاقات به ما نمی‌دهند و ما در سازمان شهروند درجه چندم می‌دانند.
