در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
بسته حمایتىِ ۲۰۰ هزار تومانی به کارمان نمی‌آید
عیدعلی کریمی با انتقاد از اوضاع معیشتی کارگران گفت: به‌جای بسته حمایتیِ ۲۰۰ هزار تومانی، باید مزد را به میزان تورم واقعی افزایش دهند.
عیدعلی کریمی (دبیر اجرایی خانه کارگر قزوین) در ارتباط با بحث دستمزد کارگران و بی‌توجهی‌ها به معیشت نزول‌یافته‌ی نیروی کار می‌گوید: بعد از بیش از هشت ماه فشار به جامعه‌ی کارگری، دولت تازه به صرافت افتاده ۲۰۰ هزار تومان یارانه به حساب کارگران و بازنشستگان واریز کند؛ روی این بسته حمایتی ماه‌هاست که مانور داده‌اند و هر بار اعلام کرده‌اند با ترمیم دستمزد مخالفیم و به جای آن، بسته حمایتی می‌دهیم!
این فعال کارگری ادامه می‌دهد: کارگر «صدقه خور» نیست که دنبال بسته حمایتی باشد؛ این را بارها اعلام کرده‌ایم که ما حق‌مان را می‌خواهیم؛ بیایند محاسبه کنند که نیازهای ضروری زندگی از ابتدای سال چقدر گران شده؛ مسکن از ابتدای سال چقدر گران شده؛ خودرو چقدر؛ چه اقلامی از سر سفره‌های ما کارگران پر کشیده؟!
او به تشریح بیشتر مصائب کارگران در تامین نیازهای ضروری زندگی می‌پردازد: لبنیات در حال محو شدن از سبد خوراکی کارگران است؛ گوشت را آنقدر گران کرده‌اند که کارگران برای دریافت «گوشت منجمد» صف می‌کشند؛ واقعاً چرا باید اوضاع اینگونه باشد؟! کالاهای خوراکی اساسی، تا صد درصد افزایش قیمت داشته است؛ حتی نان که در اختیار خود دولت است، در قزوین بیست درصد گران شده است.
کریمی انتظار خود را از «وزیر کار» مطرح می‌کند: همه این اقلام را وزیر کار بگذارد در سبد و هزینه‌اش را محاسبه کند و ببرد خدمت رئیس‌جمهور؛ و تقاضا کند که بن کارگری به اندازه لازم به کارگران بدهند؛ دویست هزار تومان بعدِ هشت ماه ریاضت کشیدن به دردِ کارگران نمی‌خورد؛ حداقل بن کارگری را به میزان مناسب و کافی، فعال کنند.
این فعال کارگری ترکیبِ «شورای عالی کار» را زیر سوال می‌برد و ادعا می‌کند: کارفرمایان و نمایندگانشان به‌جای وابستگی به جامعه‌ی واقعی تولید، نمایندگان پیمانکاران و واسطه نیروی انسانی هستند؛ نمایندگان کارگری نیز بعضاً نمایندگان مدیران هستند؛ در این شرایط چه کسی قرار است حافظ حیات کارگران و معیشت آنها باشد؟!
او با بیان اینکه هرچه وعده داده بودند، توخالی از آب درآمد، افزود: قرار بود درمان مردم رایگان باشد اما در عوض در همین ماه‌های اخیر تعرفه‌های درمان و ویزیت پزشکان متخصص چند برابر شده؛ مردم مجبور شده‌اند برای درمان به بخش خصوصی پناه ببرند؛ در بخش خصوصی نیز هزینه‌های درمان، سر به فلک کشیده؛ قرار بود همه را خانه‌دار بکنند اما در عوض مزدبگیران و کارگران «حاشیه‌نشین» شدند؛ باید به کجا پناه ببریم که صدایمان را بشنوند و ما را از در نرانند؟!
کریمی در پایان مسئولیت را برعهده همه مسئولان می‌داند و می‌گوید: رئیس‌جمهور، وزرا و نمایندگان مجلس در قبال معیشت کارگران مسئولند؛ اگر قرار باشد با پرداخت ۲۰۰ هزار تومان یارانه، موضوع را حل شده ببینند، کلاهمان پس معرکه است؛ ما کارگران خواستار افزایش عادلانه دستمزد براساس تورم واقعی که میزان حداقلی اعلام شده‌ی آن، حدود ۵۰ درصد است، هستیم.
