رئیس شورای اسلامی کار کارگران بهشت زهرا:
در دوره ربیعی صد کارگر بهشتزهرا از بازنشستگی پیش از موعد بهرهمند شدند/صدای دادخواهی ما در وزارت کار شنیده شد
معصومه بهرامیان با انتقاد از تلاش نمایندگان برای استیضاح ربیعی گفت: در دوره علی ربیعی صدای ما کارگران بهشت زهرا شنیده شد. چرا میخواهند این را از ما بگیرند؟!
معصومه بهرامیان (رئیس شورای اسلامی کار کارگران بهشت زهرای تهران) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با انتقاد از طرح استیضاح علی ربیعی گفت: نمایندگان مجلس از جان ما کارگران چه میخواهند؟ مگر آنجا ننشستهاند که از حقوق کارگران دفاع کنند؟ پس چرا هر بار تصمیماتشان به ضرر ما کارگران است؟ از استیضاح وزیر گرفته تا دستاندازی به تامین اجتماعی و طرح ادغام همه صد درصد به ضرر کارگران است.
وی با اشاره به تلاشهای اخیر برای تصویب آییننامه تبصره یک ماده هفت قانون کار گفت: ربیعی اولین وزیری است که فضایی را به وجود آورده تا بحث امنیت شغلی به سرانجام برسد. ما کارگران بهشت زهرا که در سختترین کار ممکن مشغول به کاریم، چرا باید هر سال نگران عوض شدن پیمانکاران باشیم و زمانی که بعد از سالها کار سخت و دردناک، میخواهیم از بازنشستگی پیش از موعد استفاده کنیم، سرگردان بمانیم و ندانیم برای 4 درصد سهم کارفرما، باید یقه چه کسی را بگیریم؟ ربیعی قصد داشت این اوضاع را تغییر دهد. او قصد داشت قراردادهای شغلی را سر و سامان دهد؛ چرا نمیگذارند؟!
بهرامیان ادامه میدهد: همین اواخر وزیر کار کمک کرد تا صد نفر از کارگران بهشت زهرا علیرغم اینکه در لیستهای بیمه، کارگر ساده عنوان شده بودند، بتوانند از مزایای بازنشستگی پیش از موعد استفاده کنند؛ این، حرکتِ کوچکی نیست؛ ربیعی تنها وزیری بود که در اتاقش همیشه به روی ما فعالان کارگری باز بود. خودش روز جهانی کارگر حضوری به بهشت زهرا آمد و پای درد دلهای ما نشست.
این فعال کارگری میافزاید: منِ کارگر حدسم این است که ربیعی به آنها که قصد استیضاح او را دارند، باج نداده؛ این نمایندگان، دیگر نمایندهی من کارگر نیستند و یادشان باشد اگر این رویه را پیش بگیرند، قرار نیست بار دیگر کارگران به آنها رای بدهند.
وی در پایان تاکید کرد: نمیگویم اوضاع گل و بلبل است؛ ولی باید واقعیتها و امکانات را درنظر گرفت؛ در این شرایطِ وانفسا ربیعی، وزیری بود که حداقل صدای ما را میشنید؛ حاضر بود به حرفهایمان گوش کند؛ همین را هم میخواهند از ما بگیرند؟ والله این نه به صلاح کارگر است و نه به صلاحِ مملکت.