مدیرعامل تعاونی لنج‌داران هندیجان در گفت‌و‌گو با ایلنا:
ممنوعیت ته‌لنجی مساوی‌ست با خالی شدن هندیجان از سکنه/مرجع مشخصی برای تامین ارز ملوانان مشخص نشده‌است
ساماندهی ته‌لنجی‌ها مدت‌هاست که به یک موضوع داغ و حساس بین دو گروه تبدیل شده‌است. برخی به دلیل مبارزه با قاچاق و حمایت از تولید داخلی، مدافع ممنوعیت آن هستند و گروهی با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی نامطلوب لنج‌داران و کسبه مرتبط با کالاهای اندک وارداتی آنها، هرگونه ممنوعیت آن را یک ضربه بزرگ به معیشت مردم محلی می‌دانند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، درآمد اقتصادی ولی ناچیز بسیاری از ساحل‌نشینان جنوب کشور به ته‌لنجی‌هایی وابسته است که ملوانان از سفرهای دریایی خود به کشورهای پیرامون خلیج فارس به ارمغان می‌آورند. با این حال رویکرد رسمی و دولتی به این مبادلات اقتصادی کوچک چندان همدلانه نیست و در پاره‌ای موارد با سخت‌گیری‌هایی همراه بوده که طبیعتا اعتراض دریانوردان، کسبه و... وابسته و مرتبط به ته‌لنجی‌ها را به همراه داشته است. در همین رابطه، یوسف قائدی (مدیرعامل تعاونی لنج‌داران هندیجان از توابع استان خوزستان) درباره مباحث پیرامون ممنوعیت ته‌لنجی برای ملوانان و لنج‌داران می‌گوید: به بنادر کوچکی مثل هندیجان و دیلم که دچار فقر زیرساخت و امکانات و مبادلات تجاری هستند؛ کالای ملوانی و ته‌لنجی تعلق می‌گیرد. اقتصاد این شهرها و معیشت ملوانان تا حد زیادی به همین کالاهای ته‌لنجی وابسته است. بنابراین اگر این ممنوعیت اعمال شود در جایی مثل هندیجان چیز دیگری برای کسب درآمد پیدا نمی‌شود.
وی ادامه می‌دهد: براساس مصوبه جدید هیات دولت سهمیه هر ملوان برای ته‌لنجی ده میلیون تومان است. باتوجه به آنالیزی که خود ما به کمیسیون مبارزه با قاچاق کالا و ارز استانداری خوزستان دادیم، هزینه یک‌بار رفت‌و‌برگشت یک شناور به دوبی حدودا 95 الی 100 میلیون تومان می‌شود. با توجه به آنالیز ما، این هزینه رفت‌و‌آمد موجب مضاعف شدن ضرر برای لنج‌داران می‌شود.
مدیرعامل تعاونی لنج‌داران هندیجان می‌افزاید: با درنظر گرفتن این هزینه‌ها، ما از دولت تقاضا کرده‌ایم روی چیزهایی مثل سوخت یارانه قرار دهد تا وضعیت کار تا حدی بهبود می‌یابد و هزینه‌های سفر دریایی برای ملوانان به‌صرفه‌تر شود. اکنون هر لیتر گازوئیل 2500 تومان قیمت دارد. براساس درخواست ما و استانداری، قول یارانه روی سوخت داده شده‌است. پیشنهاد ما این است که نرخ گازوئیل در آب‌های داخلی لیتری 300 تومان بشود.
قائدی می‌گوید: اگر نرخ سوخت کاهش یابد امکان کمتر کردن سهمیه ته‌لنجی وجود دارد.
وی با بیان این مطلب که "سهمیه مورد نظر دولت یعنی 10 میلیون تومان بسیار کم است و درخواست ما برای ته‌لنجی، سهمیه 30 میلیون تومانی است" ادامه می‌دهد: حرف ما این است اگر قرار بر کاهش سهمیه ته‌لنجی‌ها بعد از یارانه قرار دادن روی سوخت باشد باید از سهمیه 30 میلیون تومانی کم شود نه از سهمیه ناچیز 10 میلیون تومانی مورد نظر دولت.
مشکل دیگری که قائدی به آن اشاره می‌کند؛ معضل تامین ارز برای ملوانان در هنگام شروع سفر دریایی است. وی اظهار می‌کند: متاسفانه تامین ارز برای ملوانان پیش‌بینی نشده‌است. مرجع مشخصی برای خرید ارز مورد نیاز ملوانان وجود ندارد. باید یک بانک یا صرافی مشخص برای خرید ارز معادل سهمیه‌ای که به ملوان تعلق می‌گیرد، معرفی شود.
او درباره وضعیت اقتصادی بندر هندیجان می‌گوید: این شهر در گذشته به‌خاطر داشتن رودخانه پرآب زهره کشاورزی و دامداری پررونقی داشت اما به‌دلیل احداث سد در بالادست، این رودخانه خشک شده و کشاورزی و دامداری هم از رونق افتاده‌است. اکنون تمام اقتصاد هندیجان وابسته به گمرک است به این شکل که هر لنج ده نفر نیرو دارد. تقریبا همین اندازه کارگر و باربر لازم است که کالاها را از لنج‌ها تخلیه کرده و بار کامیون‌ها و وانت‌ها کنند. برای تخلیه بار ماشین‌های حمل‌و‌نقل و انتقال محتویات آنها به مغازه‌ها نیز، به تعدادی کارگر در مقصد نیاز است. در هر مغازه در بازار، حدود دو یا سه نفر کار می‌کنند. شهر نیز پر از مغازه و فروشگاه شده‌است. در نتیجه حدود 15 هزار نفر در این اقتصاد دخیل هستند و اساسا کل شهر هم درگیر اقتصاد ته‌لنجی است. اگر این ته‌لنجی‌ها ممنوع شوند بی‌اغراق شهر خالی از سکنه می‌شود.
مدیرعامل تعاونی لنج‌داران هندیجان در پایان تاکید می‌کند: ممنوعیت ته‌لنجی عواقب وخیمی برای هندیجان دارد. این شهر فاقد هرگونه امکانات کارآمد درمانی، آموزشی و تفریحی است. کارمندان بعد از پایان خدمت و بازنشسته‌شدن، عموما تمایل به مهاجرت دارند و تمایل عمومی برای ادامه زندگی در اینجا پایین است.
