علت بیکاری کارگران کاشی و سرامیک حافظ

مهرزاد مویدی (رئیس کانون شوراهای اسلامی کار استان فارس) در گفت‌و‌گو با ایلنا، در تشریح مشکلات پیش روی کارگران کارخانه کاشی و‌ سرامیک حافظ و ریشه‌های پیدایش آنها، گفت: واگذاری کارخانه کاشی و سرامیک حافظ به بخش خصوصی آغازگر بیکاری کارگران آن بوده است. کارخانه‌ای که سه سال پیش و در زمان واگذاری به کارفرمای بخش خصوصی، ۶۰۰ کارگر داشت؛ حالا شمار کارگرانش به حدود، ۱۸۰ نفر رسیده است و ۴۲۰ کارگر این کارخانه بیکار شده‌اند.

این عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور با اشاره به تجمع روز گذشته کارگران کاشی و سرامیک حافظ، گفت: این کارگران چند ماه از مجموع مزد و مزایای مزدی خود را دریافت نکرده‌اند و دفترچه بیمه‌های آنها به علت عدم واریز حق بیمه‌ها، تمدید نشده است. تجمع روز گذشته آنها هم دقیقا به همین علت است.

وی با تاکید بر اینکه زمانی که مسئولان دولتی از واگذاری کارخانه مطمئن بودند و آن را برای اداره هرچه بهتر کارخانه و رضایت کارگران موثر می‌دانستند، وضعیت امروز را به آنها هشدار داده بودیم، گفت: کاشی‌ و سرامیک حافظ نباید به این روز دچار می‌شد با این حال با واگذاری که اول تا آخرش زیر سوال بود، این کار انجام شد و در کمال تاسف انتقادات فعالان کارگری شنیده نشد و آنها با بی‌اعتنایی مواجه شدند.

این عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور گفت: این حق صنعت استان فارس نبود که به این روز دچار شود. شخصا باتوجه به تجربیاتی که از گذشته درباره خصوصی‌سازی داشتم، به مقام‌های استان تذکر داده بودم که کاشی و سرامیک حافظ از پس اداره آن برنمی‌آید؛ چراکه با فضای صنعت، غریبه است و تجربیات کافی در صنعت کاشی‌و‌سرامیک ندارد.

رئیس کانون شوراهای اسلامی کار استان فارس افزود: استان و مدیران استان در این واگذاری بازی خوردند. آنها امروز خودشان شاهد هستند که تمام پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد. در این سه سال بارها در جلسات کمیسیون کارگری استانداری متذکر شده‌ایم که بحران بزرگی نزدیک است. البته امروز خوشحالیم که مسئولان استان به خودشان آمده‌اند و حق را به ما دادند اما از وقایع پیش آمده به شدت نگرانیم.

مویدی با بیان اینکه کمیسیون کارگری استانداری فارس تاکنون هشت جلسه به منظور رسیدگی به آنچه که در کاشی و سرامیک حافظ می‌گذرد، تشکیل داده است، گفت: مسئولان جدید کارخانه که اتفاقا از تهران هم آمده بودند می‌گفتند که باید در شیوه تولید بازنگری کرد؛ البته این بازنگری صرفا برنامه‌ای بود که برای پیاده‌سازی حداقل پنج تا شش سال زمان می‌برد، مسئولان استان هم به امید اینکه کارخانه کار بکند، حاضر به پذیرش برنامه کارفرما شدند. البته همه آنها هم تعمدا و از روی منافع شخصی با کارفرمای جدید همراهی نکردند.

وی افزود: عده‌ای از مسئولان از روی خلوص و آشنا نبودن با فضای تولید با خصوصی‌سازی کارخانه موافقت کردند، اما به هر روی کار به جایی رسیده که باید برای احیای کاشی‌ و‌ سرامیک حافظ فکری جدی کرد تا قائله ختم به خیر شود. مساله دیگری که وجود دارد این است که کارفرمای کاشی حافظ با شورای اسلامی کار این واحد همکاری لازم را نمی‌کند.