یک فعال کارگری مطرح کرد:
صرفه‌جویی در بودجه یا تحمیل بار کمبودها بر گُرده مردم/ بی‌دلیل نیست که ایرانی‌ها عصبانی‌ترین هستند
رضا رخشان می‌گوید: هر سال موقع تنظیم بودجه‌های سالانه ما کارگران، دچار التهاب و اضطراب می‌شویم؛ چرا که همیشه صرفه‌جویی‌ها از کیسه کارگران و مردم است.
رضا رخشان (از فعالان صنفی کارگران نیشکر هفت‌تپه) در تماس با ایلنا از انقباضی بودن بودجه ۹۷ انتقاد کرد و گفت: لایحه بودجه دولت‌ها علی‌القاعده قرار است افق اقتصادی و مالی سال آینده را شفاف و روشن سازد و نویدبخش آینده بهتری باشد؛ اما برای ما کارگران اوضاع کاملا وارونه است؛ هرسال به زمان ارائه لایحه بودجه که می‌رسد، اضطراب و نگرانی ما را فرا می‌گیرد.
وی افزود: بحثهای مربوط به افزایش قیمت‌ها که آغاز می‌شود جامعه تب می‌کند و ترس و دلهره زیادی در دل مردم ایجاد می‌شود. بازهم قرار است قیمت‌ها افزایش یابد؛ بازهم سختی و رنج بیشتر در پیش داریم؛ اینست احساس واقعی ما نسبت به سالی که قرار است بیاید.
این فعال کارگری تاکید کرد: پیشاپیش می‌دانیم که قرار است چه بر سرما بیاید و این احساسیست که هرساله تکرار می‌شود.
رخشان در ادامه گفت: دهه‌هاست از سوی دولتیان مواجه با حرفهای تکراری، خسته کننده و شعاری هستیم؛ دولتی‌ها همواره می‌گویند ما به‌دنبال ایجاد اشتغال جوانان هستیم؛ ادعا می‌کنند درآمدی که از محل تورم دولتی حاملهای انرژی و غیره کسب کنیم صرف اشتغالزایی و بهداشت و این قبیل خدمات می‌کنیم؛ اما در عمل هرسال فقر و بیکاری بیشتر می‌شود؛ هر سال کارخانه‌ها و واحدهای بیشتری تعطیل می‌شوند و جامعه بیکاران پرجمعیت‌تر می‌شود.
وی با طرح این پرسش که چرا همیشه وقتی به مردم که می‌رسند، خست به خرج می‌دهند؛ ادامه داد: قرار است نان گران شود؛ آب و برق و گاز گران شود؛ خصوصی‌سازی بیشتر شود؛ یارانه‌های نقدی قطع شود و این‌ها همه یعنی تحمیل بار کمبودها بر گرده مردم. معنای صرفه‌جویی بالادستی‌ها همین است.
این کارگر مجتمع نیشکر هفت‌تپه در پایان گفت: تجربه نشان داده‌است که اوضاع اقتصادی ایران، کاملا منطبق بر ضرب المثل هر سال دریغ از پارسال است و این چنین است که واژگانی مانند امید، شادی و نشاط اجتماعی از مفهوم خود تهی می‌شود؛ بی‌دلیل نیست که بر طبق آمارهای مختلف داخلی و جهانی مردم ایران جزو غمگین‌ترین و عصبانی‌ترین مردم دنیا هستند.
