از کار خدماتی در نمایشگاه مطبوعات تا خوابیدن در زیرزمین مصلی امام(ره)/کارگرانی که همیشه از چشم مطبوعات دور می‌مانند

سی‌ودومین نمایشگاه مطبوعات در هرحالی به اتمام رسید که مشکلات صنفی کارگران همانند مشکلات صنفی روزنامه‌نگاران در این گردهمایی به چشم می‌خورد. چند کارگر خدماتی نمایشگاه مطبوعات با مراجعه به غرفه خبرگزاری کار ایران از عدم امنیت شغلی، عدم ثبت قرارداد، حقوق نامناسب،محل اسکان نامناسب و ... ابراز گلایه کردند.

 به گفته کارگران نمایشگاه مطبوعات که همگی از اهالی شهرستان کوهدشت از توابع استان لرستان بودند، یک کارفرمای بخش خصوصی ۲۶ نفر را سوار بر اتوبوس کرده تا پس از طی مسیر ۱۰ ساعته برای کسب درآمد به تهران بیاورد.

در کنار کارگران کوهدشتی که با لباس کار در نمایشگاه حضور داشتند؛ کارگران خدماتی دیگری هم حضور داشتند که در غرفه‌های رسانه‌های مختلف مشغول به کار بودند، آنها هم از وضعیت صنفی خود شکایت داشتند که در ادامه این گزارش گفت‌و‌گوی ایلنا با آنها را می‌خوانید.

برای وعده شام هم از ما کار می‌کشند/در زیر زمین  مصلی می‌خوابم

مسلم یکی از ۲۶ کارگری کوهدشتی است که برای کار در نمایشگاه مطبوعات به پایتخت آمده، او در مورد وضعیت شغلی خود به خبرنگار ایلنا می‌گوید: برای روزی ۵۰ هزار تومان به تهران آمدیم که قرار بود سه وعده غذایی هم به ما بدهند ولی وعده صبحانه‌ای در کار نیست. قرار بود از  ۸ صبح تا  ۵ بعدازظهر کار کنیم ولی عملا کار ما تا ساعت ۹ شب طول می‌کشد. نکته جالب توجه اینکه در قبال اضافه کار به ما شام می‌دهند! یعنی خبری از دستمزد اضافه کار نیست. در اصل سه وعده غذایی که قولش را به ما داده بودند به یک وعده کاهش یافته است.

مسلم در مورد محل اسکانشان ادامه می‌دهد: در طول روز وقتی برای استراحت نداریم و بعد از ساعت کاری به یک زیرزمینی در نزدیکی مصلی می‌رویم که هیچ امکانات رفاهی ندارد. همراه ما چند نفر هم آمده‌اند و نزدیک ۶۰ سال سن دارند.

این کارگر خدماتی نمایشگاه مطبوعات در مورد دفعاتی که در تهران مشغول به کار بود، می‌گوید: پیش از این ۳ دوره چند ماهه برای کار به تهران آمده‌ام که تنها توانستم در رستوران‌ کار پیدا کنم؛ وقتی در ماه با روزی ۱۲ ساعت کار یک میلیون تومان بابت حقوق می‌گرفتم راهی جز بازگشت به کوهدشت برایم باقی نماند.

 مسلم در همین مورد اضافه می‌کند: اگر در کوهدشت کاری پیدا کنم که روزی ۱۰ هزار تومان به من بدهند هیچ وقت خانواده‌ام را ترک نخواهم کرد.

او ادامه می‌دهد: طبق وعده وعیدها قرار است بعد از اتمام کارمان به هر نفر ۴۰۰ هزار تومان بابت این چند روز دستمزد بدهند این موضوع را اضافه کنم که ۱۰۰ هزار تومان بابت هزینه رفت و آمد می‌پردازیم، یعنی تنها برای ۳۰۰ هزار تومان به تهران آمده‌ایم! این خود نشان می‌دهد که وضعیت کار در کوهدشت چگونه است. زندگی در شرایط سخت یعنی کوهدشتی بودن و باقی چیزی‌هایی که می‌گویند سوءتفاهم است.

نماینده مجلس وعده کارخانه داده بود ولی حالا پیدا نیست/در نمایشگاه کتاب یک چادر اتاق خوابمان بود

عباس دیگر کارگری است که تجربه کار خدماتی در نمایشگاه کتاب تهران هم در کارنامه دارد؛ او بعد از صحبت‌های مسلم در مورد تفاوت‌های کار در نمایشگاه مطبوعات و نمایشگاه کتاب به خبرنگار ایلنا می‌گوید: ما به کار سخت و سنگین عادت داریم. به خاطر کم آبی نمی‌توانیم در کوهدشت کشاورزی کنیم و به ناچار برای کار موقت به تهران می‌آییم و چون شرایط ادامه دادن نیست بازمی‌گردیم. تنها تفاوتی که این نمایشگاه با نمایشگاه کتاب دارد این است که ما در نمایشگاه کتاب چند نفری در یک چادر می‌خوابیدیم.

او در مورد وضعیت بیکاری در کوهدشت می‌گوید: نماینده ما وارد مجلس شد که حالا رییس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس است. او در وعده‌های انتخاباتی خود گفته بود که برای نابود کردن بیکاری یک کارخانه در کوهدشت تاسیس خواهد کرد که ما تنها زمینش را دیدیم و این وعده محقق نشد. بعد از انتخابات و راهیابی او به مجلس نه او را دیدیم و نه جواب تلفن ما را داد.

شرایط کار ما قابل قبول نیست/کارفرما از ما بیگاری می‌کشد

کارگران خدماتی کوهدشت، تنها کارگران خدماتی این نمایشگاه نبودند بلکه تعدادی از غرفه‌ها برای کارهای خدماتی و نظافتی خود از کارگران خدماتی استفاده می‌کردند. حسین کارگری که از استان گلستان برای کار به پایتخت آمده یکی از این کارگران خدماتی است که روزی ۱۲ ساعت در مکان‌های مختلف کار می‌کند. او به خبرنگار ایلنا می‌گوید: از طریق تبلیغات در روزنامه همشهری جذب این شرکت خدماتی شدم. بعد از پرداخت ۳۰۰ هزار تومان و تحویل مدارک شناسایی وارد خواب‌گاهی با تخت‌های ۳طبقه در محله نظام آباد شدم که بعد فهمیدم که هزینه خرید تلویزیون و دستگاه مبدل و مایع دستشوی و ... را هم باید خودمان بپردازیم.

او در مورد دریافت دستمزد ادامه می‌دهد: روزی ۸۰ هزار تومان بابت کارگری می‌گیریم که ۴۰ درصد آن را شرکت بابت کمیسیون بر می‌دارد. شرایط کار در چنین شرکت‌هایی بسیار سخت است زیرا قوانین عجیبی دارد.

 این کارگر خدماتی در همین مورد اضافه می‌کند: اگر ما به هر ترتیب با فردی که برای او کار می‌کنیم به مشکل بر بخوریم و کار تعطیل شود کارفرما(شرکت خدماتی) همان ۴۰درصد کمیسیون را از حقوق ماهانه ما کم می‌کند و اینکه شرکت بابت اضافه کاری که انجام می‌دهیم از ما حق کمیسیون می‌خواهد که اصلا قابل قبول نیست.

حسین در پایان می‌گوید: وقتی به همسرم بابت کار و عقد قرار داد گفتم خوشحال شد. او گمان می‌کند وضعیت من در اینجا خوب است و من هم از شرایط کار خودم چیزی زیادی به او نمی‌گویم تا شاید کار بهتری پیدا و همه کمبودها را جبران کنم.

گزارش: سیاوش پورعلی