عضو پیشین شورای عالی تامین اجتماعی:
لطمه صندوق‌های بازنشستگی از روابط کار/دستمزدهای پایین منابع بیمه‌ها را کاهش داد
یک کارشناس تامین اجتماعی می‌گوید مشکل‌های صندوق‌های بازنشستگی در ایران این است که به علت واقعی نبودن سطح دستمزدها ورودی‌هایشان به شدت کاهش یافته است. وی تاکید دارد که بالا بردن سن بازنشستگی در ایران راهکاری نیست که وضعیت‌ها صندوق‌ها را بهبود ببخشد.
«علی اصغر بادبان» کارشناس تامین اجتماعی در گفتگو با ایلنا، اظهار داشت: مشکل‌های صندوق‌های بازنشستگی ایران از جمله سازمان تامین اجتماعی این است که به علت واقعی نبودن سطح دستمزدها ورودی‌هایشان به شدت کاهش یافته است.
بادبان افزود: به غیر از مشکلات مربوط به پایین نگهداشته‌شدن سطح دستمزدها با بحران بدهی انباشته دولت به سازمان تامین اجتماعی مواجه هستیم،
عضو پیشین شورای عالی تامین اجتماعی ادامه داد: دولت‌ها در سه دهه گذشته متوجه نبودند که به روز رسانی بدهای معوقه صندوق‌های بیمه‌ای از انباشت این بدهی بهتر است.
این کارشناس تامین اجتماعی اضافه کرد: جناحی نگریستن دولت‌ها و نبود یک نگاه منسجم که در خدمت منافع ملی و مصالح عمومی باشد، موجب شده‌است که بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی تا بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان برسد و همین این حالا موجب شده است که پرداخت مستمری بازنشستگان با تاخیر مواجه شود.
وی در ادامه با بیان اینکه در چنین شرایطی سخت‌تر کردن شرایط بازنشستگی رهکار مناسبی برای جامعه‌ای مانند ایران نخواهد بود، گفت: اگر در کشورهای اروپایی شرط بازنشستگی به ۶۵ سال‌سن و ۳۵ سال بیمه پردازی افزایش یافته است حتما زیر ساخت‌های آن هم فراهم شده است و دست‌کم از دخالت دولت‌ها در نظام بیمه‌ای جلوگیری شده است.
بادبان افزود: در فرانسه قدرت اتحادیه‌های کارگری به اندازه‌ای است که دولت‌ها به آسانی به خود اجازه نمی‌دهند که در امور مربوط به صندوق‌های بازنشستگی دخالت و جایگاه آنها را تضعیف کنند اما در ایران تشکل‌های کارگری از این جایگاه سرنوشت ساز برای دفاع از حقوق صنفی بازنشستگان برخودار نیستند.
این کارشناس تامین اجتماعی با بیان اینکه بالا بردن سن بازنشستگی در ایران امید به زندگی را کاهش می‌دهد، تصریح کرد: در ایران کارگران به دنبال آن هستند که با استفاده از قوانین مشاغل سخت و زیان آور بازنشست شوند و از طرفی کارفرما نیز به دنبال آن است که کارگر را برای بالا بردن بهره‌وری آنهم با دستمزدهای اندک تحت فشار بگذارد.
وی افزود: از این فرایند تنها نتیجه‌ای که حاصل می‌شود کاهش میل بیمه پردازی در میان کارگران است، در نتیجه می‌توان ادعا کرد که نظام روابط کار در ایران صندوق‌های بازنشستگی را تضعیف کرده است و با قطعیت می‌توان گفت که راه خروج از این وضعیت بالا بردن سن بازنشستگی نیست.
این کارشناس تامین اجتماعی در عین حال از اجرای نسنجیده مقررات بازنشستگی پیش از موعد انتقاد کرد و گفت: متاسفانه بازنشستگی‌های پیش از موعد در ایران به یک چالش تبدیل شده است.
وی تصریح کرد: در دهه ۶۰ و ۷۰ قانون تجربه اجرای قانون نوسازی صنایع را داشتیم که تعداد بازنشستگی‌های پیش از موعد را افزایش داد و این در شرایطی بود که در همان زمان هشدار داده می‌شد که بازنشستگی پیش از موعد، به علت کاهش ورودی، به شدت به صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی آسیب می‌زند.
