حسین حبیبی:
زنگ‌ها برای تغییر به صدا درآمده‌اند/کارگران منتظر تحقق وعده امنیت شغلی هستند
حسین حبیبی می‌گوید: یکی از مهمترین وعده‌ها، تحقق امنیت شغلی در دولت دوازدهم بوده‌است و اکنون زمان آن فرا رسیده که این وعده محقق شود.
حسین حبیبی (دبیر کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با بحث امنیت شغلی کارگران گفت: از جناب روحانی رئیس جمهور و آقای ربیعی وزیر کار توقع داریم به وعده‌ها عمل کنند و به دادِ امنیت شغلی از دست رفته کارگران برسند.
وی افزود: دولت موظف به اجرای بندهای اصل سوم قانون اساسی است که از مهمترین این بندها می‌توان این موارد را برشمرد: مشارکت عامه مردم در تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خویش/ رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه در تمام زمینه‌های مادی و معنوی/ پی‌ریزی اقتصاد صحیح و عادلانه برطبق ضوابط اسلامی جهت ایجاد رفاه و رفع فقر/ برطرف ساختن هر نوع محرومیت در زمینه‌های تغذیه و مسکن و کار و بهداشت و تعمیم بیمه/ تأمین حقوق همه جانبه افراد از زن و مرد و ایجاد امنیت قضایی عادلانه برای همه و تساوی عموم در برابر قانون.
حبیبی ادامه داد: نبود امنیت شغلی همه این اصول قانونی را مخدوش می‌کند؛ نبودِ امنیت شغلی یعنی عدم مشارکت مردم در سرنوشت خود و کشور؛ نبودِ امنیت شغلی، نشانه اقتصاد سرمایه‌داری و ناعادلانه است که رفاه را دست نیافتنی و فقر را گسترش می‌دهد و محرومیت‌هایی در زمینه‌های مختلف ازجمله تغذیه سالم، مسکن درخور شان و بهداشت و بیمه به ارمغان می‌آورد؛ نبود امنیت شغلی باعث نابودی حقوق اجتماعی، نابودی امنیت قضایی و عدم برخورداری برابر از قانون می‌شود.
حبیبی تاکید کرد: پس با این حساب می‌توان ادعا کرد امنیت شغلی مهمترین حلقه در زنجیره مطالبات تاریخیِ کارگران است که اگر محقق نشود، دیگر مطالباتِ نیروی کار از قبیل حق تشکل یابی و مشارکت مدنی محقق نخواهد شد.
بازرس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور در ادامه بحث به نمونه‌های بارز و عینیِ فقدان امنیت شغلی پرداخت و گفت: بحران کارگری در معادن کشور مانند بحران در شرایط کار، روابط کار وایمنی بهداشت؛ بحران کارگری در شرکت‌های مخابرات از حیث روابط و شرایط کار، بحران قراردادها، بحران طبقه‌بندی مشاغل که باعث شده امثال لطیفه سعیدی‌ها دچار آسیب روحی و جسمی شان؛ بحران کارگری در شرکت‌های خودروساز، مانند تعدیل نیرو، افزایش حجم کار و کاهش نیرو و همچنین اوضاع نابسامان کارگرانِ صنایع مختلف، همه نمونه‌های بارزی است از آنچه فقدانِ امنیت شغلی بر سر کارگران می‌آورد.
حبیبی در پایان تاکید کرد: الوعده وفا؛ زنگ‌ها برای تغییر به صدا درآمده‌اند و دیگر نمی‌توان تحقق وعده‌ها را به تاخیر انداخت.
وی افزود: اکنون زمان آن رسیده که دولتی‌ها به وعده‌هایی که به کارگران داده‌اند عمل کنند و مساله بحرانِ امنیت شغلیِ کارگران را یک بار برای همیشه سامان دهند.
