۸ ماهیگیر چابهاری هنوز در اسارت دزدان دریایی هستند/در مقابله با تروریست‌ها بی‌دفاع هستیم

به گزارش خبرنگار ایلنا، ۹۰۰ شناور ماهیگیری که در هر کدام چهار تا شش صیاد کار می‌کنند، در روزهای آینده بندر چابهار را به سمت آب‌های آزاد ترک می‌کنند تا برای صید به آب‌های سومالی، عدن، یمن و ... نزدیک شوند و در محدوده مجاز ماهیگیری کنند. اما در این بین هم صیادان و هم خانواده‌های آنها نگرانند از اینکه مبادا هرکدام از کشتی‌ها، صید دزدان دریایی بشوند. اتفاقی که اگر بیفتد می‌تواند خطر مرگ و اسیری را برای سرنشینان هر شناور صیادی به دنبال داشته باشد، به ویژه آنکه سرنشینان هیچکدام از این شناورها در طول این سفر حتی ساده‌ترین تجهیزات ردیابی، مکالمه رادیویی و دفاعی را همراه نخواهند داشت.

 در سفر استرس و فشار عصبی داریم

به بطور میانگین چهارصد هزار صیاد چابهاری خود را برای سفر ۶۰-۷۰ روزه آماده می‌کنند، انگیزه همه از این سفر تامین هزینه‌های زندگی عنوان می‌شود. «فارو» یکی از همین صیادان است. او در مورد وضعیت خود می‌گوید: «چند روز دیگر به سمت آب‌های آزاد حرکت می‌کنیم تا با دست پر به سمت خانه بازگردیم. مدت زیادی از خانه دور خواهم بود و متاسفانه هیچ وسیله ارتباطی هم برای تماس با خانواده نداریم».

او ادامه می‌دهد: «در مدت سفر استرس و فشار عصبی زیادی را به همراه خانواده تجربه خواهیم کرد زیرا هر لحظه امکان دارد در چنگان دزدان دریایی اسیر شویم یا جان خود را از دست بدهیم. من چهار فرزند دارم که در این مدت نگران من خواهند بود. رفتن‌مان با خودمان است و بازگشت‌مان با خدا».

این صیاد چابهاری اضافه می‌کند: «تاکنون با دزدان دریایی برخوردی نداشته‌ام اما ۳ سال است که همین دزدان؛ ۸ نفر از همکارانم برای دریافت پول گروگان گرفته‌اند، آنها از هر صیاد ۲ میلیارد تومان خواسته‌اند در صورتی که جز سقف بالای سر چیزی نداریم».

وی می‌گوید: «هیچ وسیله‌ای برای دفاع از خود در برابر دزدان دریایی نداریم حتی یک تفنگ ساچمه‌ای که بتوانیم آنها را بترسانیم. آنها افراد بسیار خشنی هستند و ما هم زن و فرزند داریم. به همین دلیل برای چند میلیون پول باید جانمان را در کف دست بگذاریم و به دریا بزنیم».

نمی‌خواهم به آب بزنم

فارو ادامه می‌دهد: «هیچ حمایتی از ما نمی‌شود و هیچ شغلی هم در اطراف محل زندگی ما وجود ندارد. اگر شغلی با ماهی یک میلیون تومان پیدا کنم هرگز به آب نمی‌زنم. همیشه به این فکر می‌کنم که اگر من به سفر رفتم و چند سال آنجا به عنوان گروگان ماندم چه بلایی سر خانواده من می‌آید و چه کسی برای آنها امکانات فراهم می‌کند؟!»

در سال‌های اخیر، کاهش ذخایر آبزیان آب‌های خلیج فارس، ماهیگران ایرانی را در جستجوی گله‌های ماهی‌ کیلومترها از خانه و کاشانه دور کرده است، صیادانی که شناورهای آنها حتی از ساده‌ترین تجهیزات ردیابی، ارتباطی و دفاعی خالی است و با اولین تهدید نظیر، حمله دزدان دریایی نابود خواهد شد.

هر روز امیدمان برای زنده بودن دوستان کمتر می‌شود

علیم افشار، رییس هیات مدیره اتحادیه صیادان چابهار که از اسکله‌های این بندر نزدیک به ۹۰۰ شناور برای صید به سمت آب‌های آزاد اعزام می‌شوند، در مورد وضعیت صیادانی که دزدان دریایی به آنها حمله می‌کنند به خبرنگار ایلنا می‌گوید: همواره شناورهای ما مورد هجوم دزدان دریایی قرار می‌گیرد و در حال حاضر ۸ ماهیگیر ما بیش از سه سال است که در اسارت دزدان دریایی سومالی هستند و ما هیچ خبری از وضعیت آنها نداریم.

او ادامه می‌دهد: در پی گروگانگیران صیادان چابهاری متاسفانه تاکنون سه صیاد جان خود را به‌دلیل شرایط نامناسب از دست دادند. این در حالی است که خانواده‌های صیادانی که هنوز زنده هستند هر روز امید کمتری به بهبود وضعیت دارند.

به دلیل نابسامانی منطقه نمی‌توانند اقدام کنند

وی در مورد پیگیری‌های صورت گرفته می‌گوید: تاکنون با همه ارگان‌های نظامی، امنیتی، سیاسی، صنفی و ...  برای آزادی این صیادان مکاتباتی انجام داده‌ایم. مسئولان در جواب پیگیری‌های ما گفته‌اند که به دلیل نابسامانی منطقه و نبودن دولتی مشخص نمی‌توانند از وضعیت همکارانمان اطلاع پیدا کنند.

افشار در پایان تاکید می‌کند: افرادی که برای صید به آب‌های آزاد می‌روند جزء کادر ماهیگیری هستند و کارگر ساده محسوب می‌شوند آنها در زندگی خود هیچ سرمایه‌ای ندارند ولی دزدان دریایی سومالی برای آزادی آنها ۲ میلیارد تومان پول درخواست کرده‌اند. مشخص است خانواده‌های آنها چنین مبلغی را نمی‌توانند تامین کنند.

دزدان دریایی با القاعده در ارتباطند/ درخواست از رییس‌جمهور برای آزادی صیادان

دزدان دریایی سومالی که اکثریت آنها از مجموعه‌های زیر شاخه گروه تروریستی الشباب (وابسته به القاعده) هستند، از سال ۲۰۰۵ فعالیت‌های خود را با حمله به شناورها و گروگان گرفتن صیادانی که از ایران به آبهای سومالی نزدیک شده‌اند، گسترش داده‌اند.

در همین رابطه خردادماه امسال بود که تعدادی از خانواده‌های صیادان گرفتار اهل سیستان و بلوچستان با نگارش و ارسال نامه‌ای از رئیس‌جمهور خواستند پیگیر وضعیت هشت ماهیگیر گرفتاری بشود که از سه سال قبل تاکنون در اردودگاه دزدان دریایی سومالی به سر می‌برند.