تایید مرگ فرزند کارگر سنندجی در اثر قصور پزشکی

به گزارش خبرنگار ایلنا، پرسام عزیزی فرزند یک کارگر سنندجی، کودک ده ساله‌ای بود که روز هفتم مرداد سال جاری در بیمارستان آموزشی درمانی بعثت سنندج، مقابل چشمان پدر و مادرش به دلایل نامعلوم فوت می‌کند.

پدر پرسام عزیزی،‌‌ همان روز‌ها به ایلنا گفت: فرزندم ده دقیقه بعد از تزریق آمپول بیهوش شد؛ او پس از بیهوشی به کما رفت و پانزده ساعت بعد جان خود را از دست داد.

او همچنین گفت: تشخیص پزشکان در گزارش بیمارستان «مرگ بر اثر خفگی» است اما آنچه مبهم است اینکه چرا پس از تزریق آمپول آنهم در یک مرکز درمانی آموزشی، باید فرزندم دچار خفگی شود و جان خود را از دست بدهد.

همان زمان پدر پرسام از تصمیم خود مبنی بر شکایت به مراجع قضایی خبر داد و حالا چند ماه دوندگی و شکایت به نتیجه رسیده است؛ نتیجه‌ای که گرچه برای پدر و مادر پرسام قانع کننده نیست ولی پزشک و رزیدنت را در مرگ پرسام رویهمرفته به میزان ۵۰ درصد مقصر تشخیص می‌دهد.

آقای عزیزی که کارگر یک شرکت تولید وسایل پزشکی است، می‌گوید: فرزندم را از دست دادم، اما با وجود اندوه فراوان از تلاش برای احقاق حق و عدالت دست برنداشتم؛ نمی‌خواستم کودکان دیگر، فرزندان دیگران به سرنوشت فرزند من دچار شوند، فرزندم روز قبل از مراجعه به بیمارستان در کلاس‌های درسی‌اش حاضر شده بود، هیچ مشکل حادی نداشت، فقط سرفه می‌کرد و احساس سرماخوردگی داشت؛ اما متاسفانه بیست و چهار ساعت بعد جنازه‌اش را تحویل گرفتم.

در گزارش اداره کل پزشکی قانونی استان کردستان که شانزدهم آذرماه ابلاغ شده، دلیل مرگ اینطور ذکر شده: نامبرده به دلیل تزریق آمپول دگزامتازون دچار یک واکنش دارویی آلرژیک غیرقابل پیش بینی شده. این گزارش تشخیص اولیه بیمارستان مبنی بر مسمومیت با ترکیبات مخدر را اشتباه توصیف کرده و دو تن از کادر درمانی بیمارستان را در مجموع، ۵۰ درصد در این مرگ مقصر دانسته است. این گزارش ۵۰ درصد مابقی را به زمینه مساعد بیمار و غیرقابل پیش بینی بودن واکنش دارویی اولیه نسبت داده است.

پدر پرسام گرچه از اشتباه دانستن تشخیص اولیه خرسند است، اما می‌گوید قصد دارند نسبت به رای صادره اعتراض کند. عزیزی می‌گوید: برای بررسی مجدد، پرونده را به پزشک قانونی تهران خواهیم فرستاد. عزیزی معتقد است بیمارستان و کادر درمانی‌اش صد درصد مقصرند.

این نتیجه نصفه و نیمه پس از ماه‌ها دوندگی، خانواده پرسام را راضی نکرده است، اما نشان ‌دهنده این است که سطح خدمات درمانی در دسترس کارگران و طبقات فرودست پایین است و بدون تردید بروز چنین حوادث دردناکی باید زنگ هشدار باشد برای مسئولین و سیاستگذاران تا به جای اصرار مداوم بر خصوصی سازی درمان، ارائه خدمات درمانی رایگان و باکیفیت برای کم درآمد‌ها و کارگران را در دستور کار قرار دهند.