کودک کار ۱۴ ساله دستش را از دست داد/ جای خالی فرهنگ ایمنی کار

به گزارش خبرنگار ایلنا، روز سیزدهم آبان، یک کودک کار ۱۴ ساله در جریان کار در رستوانی در شاندیز مشهد دست راستش را از دست می‌دهد.

جریان واقعه به این شکل بوده که کارگر ۱۴ ساله در داخل آشپزخانه رستورانی در شاندیز مشغول کار با چرخ گوشت صنعتی بوده که ناگهان براثر بی احتیاطی دست راست او تا بالای مچ در چرخ گوشت گیر می‌کند.

پس از بروز حادثه، تیم امداد و نجات آتش‌نشانی با استفاده از تجهیزات نجات قسمتی از بدنه چرخ گوشت را برش دادند و دست راست این کارگر نوجوان را که به شدت دچار آسیب دیدگی شده بود از داخل چرخ گوشت خارج و او را روانه بیمارستان کردند.

بروز حوادث منجر به مصدومیت یا مرگ کودکان کار در کارگاههای کوچک و دور از چشم بازرسان اداره کار، اتفاق جدیدی نیست. همین چندی پیش نیز یک کودک کار در همین شهر مشهد در یک تعمیرگاه خودورو بر اثر آتش سوزی جان خود را از دست داد. این در حالیست که در سال ۱۳۷۳ دولت ایران پیمان نامه جهانی حقوق کودک را امضا کرده است و براساس این پیمان نامه کار کودک ممنوع است. ماده ۷۹ قانون کار نیز تصریح می‌کند که به کار گماردن افراد کمتر از ۱۵ سال تمام، ممنوع است.

کارگاههای کوچک خطرناک‌ترند

«ابوالفضل اشرف منصوری»، کارشناس ایمنی، در همین رابطه می‌گوید:  متاسفانه آمار حوادث کار در کارگاههای کوچک و صنفی بیشتر است. این کارگاهها یا خانوادگی هستند و یا به شدت محدود هستند و نظارت اداره کار نیز مشمول این واحدها نمی شود.

وی تصریح می‌کند: طبق ماده ۹۳ قانون کار، کارگاههای بیش از ۲۵ نفر بایستی مسئول ایمنی یا کمیته حفاظت فنی داشته باشند و به این ترتیب، اطلاعات ایمنی این کارگاهها را ادارات کار دریافت می‌کنند و بر آن اساس، اقدام به نظارت می کنند اما این امکان در کارگاههای کوچک فراهم نیست. در این کارگاهها، ادارات کار اطلاعی از بحث‌های ایمنی کارگاه ندارند.

وی می افزاید: متاسفانه در کارگاههای کوچک به طمع سود بیشتر و پرداخت کمتر  و یا در خوشبینانه‌ترین حالت، به دلیل فقر مالی خانواده ها و اصرار آنها، کارفرمایان اقدام به به‌کارگیری کودکان می‌کنند و بدون ارائه آموزش به آنها، این کودکان را در معرض خطر هر روزه قرار می‌دهند.

به زعم این کارشناس، اگر قرار است کودکی همه عمر را با یک دست سر کند، هیچ پرداخت خسارتی نمی‌تواند این آسیب را جبران کند و مسئولیت این تخلف آشکار هم بر عهده کارفرما و هم بر عهده مسئولین امر است.

اشرف منصوری تصریح می‌کند: اگر ادارات کار اطلاعی از چند و چون این کارگاهها ندارند، تامین اجتماعی می‌تواند در این زمینه خدماتی انجام دهد. برای نمونه تامین اجتماعی می‌تواند تا زمانی که کلیه پرسنل شاغل کارگاه آموزش ندیده اند و مدرک آموزشی از مراجع ذیصلاح ارائه نکرده اند، به کارگاه، کد کارگاهی و یا خدمات بیمه‌ای ارائه ندهد.

وی در انتها می افزاید: از یک طرف ضعف آموزش ایمنی داریم و از طرف دیگر فرهنگ ایمنی کار نداریم. عدم نظارت مسئولانه هم مزید بر علت شده است، همه این عوامل دست به دست هم می‌دهد تا کودکی را از حقوق طبیعی سنین کودکی محروم و با بروز حوادث این‌چنینی به مرگ یا مصدومیت برای همه عمر، محکوم کند.