مرگ مشکوک فرزند یک کارگر سنندجی در بیمارستان
هفتم ماه جاری، پرسام عزیزی، فرزند یک کارگر سنندجی به دلایل نامعلوم در بیمارستان بعثت سنندج فوت می‌کند.
به گزارش ایلنا، روز هفتم مرداد فرزند ده ساله یک کارگر سنندجی در بیمارستان آموزشی درمانی بعثت سنندج به دلایل نامعلوم فوت می‌کند.
آقای عزیزی که خود کارگر یک شرکت تولید وسایل پزشکی است از مرگ پرسام، فرزند ده ساله اش اینگونه روایت می‌کند: «پنج شنبه ساعت 6:30 دقیقه عصر به دلیل سرفه‌های مکرر فرزندم به بیمارستان بعثت مراجعه کردیم که یک پزشک عمومی، مشکل فرزندم را "گرمازدگی" تشخیص داد و برایش آمپول و قرص تجویز کرد».
پدر پرسام با بیان این که فرزندم ده دقیقه بعد از تزریق آمپول بیهوش شد، ادامه داد: «پسرم پس از بیهوشی به کما رفت و پانزده ساعت بعد جان خود را از دست داد».
وی افزود: تشخیص پزشکان در گزارش بیمارستان "مرگ بر اثر خفگی" است اما آنچه مبهم است این که چرا پس از تزریق آمپول آنهم در یک مرکز درمانی آموزشی، باید فرزندم دچار خفگی شود و جان خود را از دست بدهد.
در حال حاضر عزیزی از پزشک عمومی مربوطه و بیمارستان به مراجع قضایی شکایت کرده است و در عین حال یک کمپین اینترنتی در حمایت از این پدر و مادر داغدیده و اعتراض به خطاهای پزشکی به راه افتاده است. در این کمپین که «مبارزه با خطاهای پزشکی و حمایت از خانواده پرسام» نام دارد، بیش از هزار نفر عضو هستند.
آقای عزیزی می‌گوید: وزیر بهداشت و مسئولان باید پاسخگو باشند. وقتی بهترین و باکیفیت ترین خدمات درمانی به بخش خصوصی منتقل می‌شود، این اتفاقات دور از انتظار هم نیست. چرا که ما کارگران کم بضاعت و فرودست، ناگزیریم از خدمات درمانی بخش دولتی استفاده کنیم و مثل پنج شنبه هفتم مرداد فقط ساعت ها و ساعت ها در انتظار این باشیم که یک پزشک متخصص فرزندمان را ویزیت کند.
او در پایان گفت: بیست و دوم همین ماه قرار بود تولد ده سالگی پرسام را جشن بگیریم اما الان سوگوار کودکی هستیم که در یک مرکز درمانی مقابل چشم پزشکان جان خود را از دست داد.
این ماجرا در حالی در یک مرکز آموزشی درمانی دولتی اتفاق افتاده است که در روزهای اخیر مسئولان ارشد وزارت بهداشت اعلام کرده بودند: تامین درمان وظیفه حاکمیتی نیست و مخالفان خصوصی سازی بهداشت، اندیشه‌های سوسیالیستی دارند، شاید برخی در مقام منتقد این ایراد را به سخنان وزیر بهداشت بگیرند که چنین صحبت‌هایی با اصل برخورداری شهروندان جامعه از خدمات درمانی رایگان در تعارض است و با خصوصی سازی نظام بهداشتی تنها گروه‌های توانگر می‌توانند از خدمات کیفی درمانی بهره‌مند شوند.