یک فعال صنفی کارگری مطرح کرد:
تامین معیشت و پیگیری امنیت شغلی مهم‌ترین مطالبات هفته کارگر
یک فعال کارگری بر این باور است که اصلی‌ترین مطالبه کارگران در هفته کارگر امسال تامین معیشت و پیگیری امنیت شغلی است.
«علی خدایی» در گفتگو با ایلنا با تاکید بر اینکه پیگیری بحث امنیت شغلی مقدم بر مسئله معیشت کارگران است، اظهار داشت: کارگران بدون برخورداری از امنیت شغلی قادر به ایجاد تشکل‌های قوی به منظور پیگیری مطالباتشان نیستند.
خدایی با اشاره به تبصره 1 و 2 ماده 7 قانون کار گفت: تا به امروز بیشتر قراردادهایی که در مورد کارهای مستمر و دائم بوده به ضرر کارگران بوده است از این رو باید پیگیر این باشیم که در کارهایی که دارای ماهیت مستمر و دائم هستند باید قراردادهای موقت از بین برود زیرا اساسا نباید در کارهایی که ماهیتشان دائم و مستمر است، قرارداد موقت انعقاد شود.
مسئول کمیته مزد شوراهای اسلامی کار کشور با اشاره به نحوه تعیین دستمزد در سال گذشته که نتوانست انتظارات جامعه کارگری را برآورده کند، گفت: در نظر داریم به منظور اینکه در سال 95 بازهم مسئله افزایش دستمزد کارگران مغفول نماند هرچه سریعتر به کمک شرکای اجتماعیان کمیته‌های تخصصی دستمزد را تشکیل دهیم تا راهکارهای افزایش مزد را بررسی کنیم.
این فعال کارگری با اشاره به اینکه دستمزد کارگران تنها 5 درصد از هزینه‌های کارفرما را شامل می‌شود، افزود: چگونه است که عده‌ای به بهانه زیرپا گذاشتن حقوق کارگران افزایش دستمزد کارگران را دستاویزی برای تعطیلی کارخانه ها قرار می‌دهند و عواملی مثل بهره بانکی و چند برابر شدن نرخ مواد اولیه را در نظر نمی‌گیرند.
خدایی ادامه داد: متاسفانه وقتی به روزهای پایانی سال برای تعیین دستمزد نزدیک می‌شویم دوستان ما از دایره منطق خارج می‌شوند و بدون در نظر گرفتن نرخ تورم و معیشت کارگرانی که سفره‌های آنها هر روز کوچکتر می‌شود، توان پرداخت کارفرما را ملاک تعیین دستمزد قرار می‌دهند.
این فعال کارگری با اشاره به لزوم بازنگری در فصل ششم قانون کار گفت: متاسفانه پاره‌ای از ایرادات در این فصل از قانون کار موجب شده که تقویت تشکلات کارگری مورد غفلت واقع شود، اما اعتقاد دارم که در حوزه روابط کار قانون کار فعلی پاسخگوست.
خدایی ادامه داد: متاسفانه آنچه در دولت قبل در مورد پیش نویس اصلاح قانون کار به مجلس ارائه شده بود جراحی و حذف مواد حمایتی قانون کار بود.
خدایی در پایان با تاکید بر اینکه تشکلات کارگری از لحاظ نیروی انسانی توانمند هستند اما از لحاظ انسجام ناموفق، اظهار داشت: به دلیل اینکه انسجام کافی در بین تشکلات کارگری وجو ندارد، قوه حاکمیتی که روح کارفرمایی بر آن حاکم است توانسته با تهدید کارگران به اخراج باعث فروپاشی اتحاد جامعه کارگری شود.
