در مذمت شرایط سخت زنان در کارگاه‌ها؛
اگر مردان کارگر به اندازه آقای وزیر حقوق می‌گرفتند…
سیمین یعقوبیان گفت: اگر مردان کارگر به اندازه آقای وزیر کار حقوق می‌گرفتند، دیگر نیازی نبود که همسران‌شان در این شرایط سخت سر کار بروند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، چندی پیش وزیر کار در گفتگو با رسانه‌ها اعلام کرد «من ماهی فقط ۵۰ میلیون تومان حقوق دارم»؛ او اما در مذاکرات مزدی کارگران به افزایش دستمزد به اندازه نرخ تورم رسمی هم رضایت نداد و بعد از پایان ناکام این مذاکرات، مدعی شد قرار نبوده دستمزد به اندازه تورم زیاد شود!
سیمین یعقوبیان، فعال زنان کارگر، با انتقاد از رویکردهای وزیر کار خطاب به ایشان گفت: آقای وزیر، اگر همه مردان کارگران به اندازه شخص شما حقوق می‌گرفتند، ما زنان مجبور نبودیم دوشادوش آن‌ها و یا حتی در شرایط سخت‌تر برای دستمزد بسیار نازل و زیر خط فقر کار کنیم.
او ادامه داد: برای حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، لازم نیست ۵۰۰ هزار تومان ناچیز به عنوان حق عائله مندی به تصویب برسانید و بعد با افتخار مدعی شوید حامی جوانی جمعیت و استحکام بنیان خانواده هستید! به قانون، متن صریح و روشن قانون عمل کنید و دستمزد کارگران را به اندازه خط فقر افزایش دهید تا خانواده‌ها امنیت روانی و آرامش داشته باشند؛ تا زنان مجبور نشوند در همه مشاغل حتی مشاغل سخت و زیان‌آور علیرغم منع قانون کار کنند و با تبعیض مزدی از سر ناچاری کنار بیایند.
یعقوبیان خطاب به وزیر کار افزود: آقای وزیر آیا به راستی می‌دانید چند درصد قوانین مربوط به حقوق زنان کارگر از سال ۱۳۶۹ تا امروز اجرا نشده و بر زمین مانده است؟! از ماده ۷۵ قانون کار که صراحتا بر ممنوعیت کارهای سخت و زیان‌آور برای بانوان تاکید کرده است تا ایجاد مهد کودک که هیچ یک از مدیرکل‌ها نظارتی بر این موضوع ندارند و سال هاست ماده ۷۸ قانون کار و آیین نامه مذکور مسکوت مانده است.
این فعال زنان کارگر تاکید کرد: با یک حقوق آبرومند برای همه کارگران مثل حقوق آقای وزیر که سهمی از درآمد نفتی در آن مستتر است، مشکلات حل می‌شود؛ آن زمان ما زنان با حقوق همسرمان می‌توانیم زندگی کنیم و دیگر نیاز به کارکردن مادر خانواده نیست؛ در چنین شرایطی است که خانواده‌ها به فرزندآوری می‌اندیشند.
او در پایان گفت: در حال حاضر زنان متاسفانه مجبورند به هر شرایط ناگواری برای نان درآوردن تن بدهند؛ در مشاغل سخت و زیان‌آور اشتغال داشته باشند، در کارگاه های زیرزمینی و رستوران‌ها با دستمزد بسیار کمتر از حداقل کار کنند و در عین حال، بار مسئولیت خانواده و فرزندان را با خستگی فراوان و ناکامی بسیار بر دوش بکشند؛ این اوضاع ناگوار معلول سیاست‌های سرکوب مزدی آقایان دولتی است که اجازه نمی‌دهند کارگران معیشت شایسته و آبرومند داشته باشند.
