تلاش اتحادیه‌های کارگری ۶۰ کشور برای تصویب کنوانسیون منع خشونت و آزار زنان کارگر

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از ITUC، کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری از تلاش اتحادیه‌های کارگری بیش از ۶۰ کشور برای تصویب کنوانسیون منع خشونت و آزار زنان کارگر (مقاوله‌نامه ۱۹۰ سازمان جهانی کار) خبر داد. 

طبق این گزارش، کنوانسیون شماره ۱۹۰ سازمان جهانی کار و متمم و اصلاحیه شماره ۲۰۶ این سازمان، درباره پایان دادن به آزار و اذیت و خشونت در بازار کار جهانی بوده و متمم یاد شده با تاکید بر منع انواع خشونت کلامی، فیزیکی و جنسیتی علیه زنان شاغل در محیط کار است. 

بر اساس نظرسنجی صورت گرفته توسط کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC) از ۱۰۴ اتحادیه کارگری عضو این مجموعه در ۶۶ کشور، بیش از ۹۲ درصد از آن‌ها برای تضمین تصویب و اجرای کنوانسیون ۱۹۰ و اصلاحیه ۲۰۶ سازمان جهانی کار هنوز تلاش می‌کنند و ۸۵ درصد آن‌ها نیز اکنون هم درگیر گفتگوی اجتماعی با دولت‌های خود برای همسو کردن قوانین و سیاست‌های داخلی با این دو سند هستند. 

البته در این حوزه پیشرفت‌هایی نیز در نشستی که در آن نظرسنجی شده، حاصل شد. از جمله اینکه در اندونزی، کمپین‌های اتحادیه‌های کارگری منجر به گنجاندن آزار جنسی در محیط کار به‌عنوان یک نوع عمل مجرمانه مجزا از سایر قوانین مربوط به اقدام مشابه، در قانون کیفری جدید این کشور شدند. 

همچنین در بلغارستان و گواتمالا، این قانون در پی یک کمپین طولانی مدت توسط اتحادیه‌های معلمان و کارمندان در سطح کارکنان دولتی علیه خشونت و آزار و اذیت شخص ثالث تصویب شده است. 

در زیمبابوه نیز، قانون جدیدی پس از کمپین مداوم اتحادیه‌ها برای گنجاندن بخش‌های محدودی از کنوانسیون ۱۹۰ در قوانین داخلی تصویب شد، هرچند به طور خاص برای زنان هنوز هیچ قانون مجزایی تصویب نشده و این کشور به کنوانسیون ۱۹۰ و اصلاحیه ۲۰۶ نپیوسته است. 

از زمان تصویب این قانون در سال ۲۰۱۶ بیش از ۳۶ کشور جدید جهان به کنوانسیون ۱۹۰ سازمان جهانی کار پیوستند. اتحادیه‌های کارگری انتظار دارند ۲۰ کشور جدید دیگر تا پایان سال ۲۰۲۴ میلادی به تصویب این مقاوله نامه بپیوندند.

لوک ترانگل، دبیرکل ITUC گفت: خبرهای خوبی در این جلسه توجیهی مطرح شد و قرار است تعدادی کشور جدید به این مقاوله نامه مهم بپیوندند و من موفقیت برخی اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری عضو در کشورهایشان برای متقاعد کردن کشورهایشان به این معاهدات را تبریک می‌گویم. امیدوارم سایر کشورهایی که در این زمینه عقب هستند نیز اقدامات جدی در این زمینه داشته باشند. باید بدانیم این کنوانسیون تفاوتی واقعی را در زندگی روزمره کارگران ایجاد خواهد کرد. من از دیدن چالش‌هایی که اتحادیه‌ها در متقاعد کردن دولت‌ها و کارفرمایان برای تصویب این کنوانسیون با آن دست به گریبان هستند، عصبانی می‌شوم و از خودم می‌پرسم که چرا دربرابر این مقاوله‌نامه مقاومت می‌شود؟

وی در پایان از ضرورت حضور و چانه زنی خود زنان فعال در اتحادیه‌های کارگری برای گسترش دامنه شمول این کنوانسیون در جهان گفت.