انتقاد راننده‌های آمبولانس در مراکز بیمارستانی آبادان و اروندکنار به پایین بودن دستمزد
حدود ۱۲ نفر از رانندگان آمبولانس بخش خصوصی شاغل در مراکز بیمارستانی شهرهای آبادان و اروندکنار، از پایین بودن دستمزد و مزایای دریافتی خود انتقاد کردند.
تعدادی از رانندگان آمبولانس بخش خصوصی شاغل در مراکز بیمارستانی شهر آبادان و اروندکنار به نمایندگی از برخی همکاران خود در تماس با خبرنگار ایلنا، به کم بودنِ حقوق و عدم دریافت عیدی و سنوات انتقاد کردند.
یک راننده آمبولانس گفت: حدود ۱۲ راننده خودرو آمبولانس مستقر در بیمارستانهای شهید بهشتی، حضرت زینب(س) و بیمارستان طالقانی شهر آبادان هستیم که تحت مسئولیت یک شرکت پیمانکار فعالیت داریم. حقوق و مزایایی که بدون قرارداد بابت دستمزد از پیمانکار دریافت می‌کنیم، کافی نیست و کفاف زندگی و مخارج ما را نمی‌دهد.
به گفته وی؛ راننده‌های خودروهای آمبولانس به صورت شیفت‌های ۲۴ ساعت کار و ۲۴ ساعت استراحت اقدام به جابجایی بیماران به ازای دریافت ۶ میلیون تومان در ماه می‌کنند. این راننده‌ها فاقد دستمزد قانونی و سایر مزایای و قرارداد کار هستند. ضمن آنکه پیمانکار بخش خصوصی بابت ضمانت آمبولانس‌ها از هر یک از کارگران راننده سفته‌ای ۱۰۰ میلیونی سفید امضاء اخذ کرده است.
این راننده گفت: کارفرمای ما پیمانکار بخش خصوصی است که جدا از اینکه با سه بیمارستان مستقر در شهر آبادان و اروندکنار قرارداد دارد، در محدوده‌ی خارج از شهر آبادان با سایر مراکز درمانی و بیمارستانی شهرهای دیگر همانند سوسنگرد، دشت عباس ماهشهر و ... نیز طرف قرارداد است.
وی افزود: ما راننده‌های آمبولانس از ساعت ۷ صبح تا هشت صبح در محل کار حاضر هستیم و هرلحظه امکان ماموریت داریم و باید کشیک بایستیم اما از حقوق کافی و اضافه‌کاری برخوردار نیستیم و تنها چیزی که از شرکت پیمانکار دریافت می‌کنیم همان حقوق ماهیانه‌مان است که آنهم به صورت کامل پرداخت نمی‌شود.
به گفته‌ی وی؛ حقوق رانندگان به قدری کم است که تنها هزینه‌ی ایاب و ذهاب ما می‌شود. با این اوصاف تعدادی از رانندگان اخیرا خودخواسته محل کار خود را ترک کرده‌اند اما هنوز موفق به دریافت سفته‌ها و مطالبات معوقه خود نشده‌اند.
یکی دیگر از رانندگان نیز گفت: حدود شش میلیون تومان از شرکت می‌گیرم و با این حقوق فقط می‌توانم اجاره خانه پرداخت کنم. چون کار نیست و از عقب ماندنِ اقساط نگرانم، مجبورم در شرکت بمانم و در همین وضعیت ناعادلانه کار کنم.
او همچنین گفت: بخشی از مطالباتمان در یک سال و نیم گذشته پرداخت نشده و در طول این مدت عیدی و سنوات نیز دریافت نکرده‌ایم.
این کارگر با بیان اینکه برای دریافت مطالباتمان نمی‌دانیم دست به دامان کدام ارگان شویم، افزود: طبق قانون کار کلیه کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند اما شرکت پیمانکار به این قوانین پایبند نیست.
به گفته وی؛ پیمانکار در مقام کارفرما به هیچ‌یک از تعهدات مزدی خود در قبال کارگران راننده خودروهای آمبولانس عمل نمی‌کند. به نظر می‌رسد این شرکت‌ها صرفا برای دور زدن قانون تاسیس شده‌اند.
این راننده با ذکر مثالی گفت: به عنوان نمونه همکاران راننده در طول فعالیت خود حق عیدی و سنوات خود را دریافت نکرده‌اند. در عین حال حق ماموریت و برخی دیگر از مزایا را نمی‌گیرند و اگر هم می‌گیرند بسیار کم است. فیش حقوقی و برگه قرارداد کار هم ندارند. همچنین در پایان سال به بهانه عقد قرارداد جدید از کارگران راننده بدون تسویه حساب کامل امضاء گرفته می‌شود.
طبق اظهارات وی؛ همه ما راننده‌های‌آمبولانس در فصل گرما و سرما برای رفاه مردم بدون هیچگونه تعطیلی و ایجاد وقفه در کارمان تلاش می‌کنیم بدون اینکه زحماتمان دیده شود. ما همواره دغدغه قرارداد، حقوق، عیدی و امنیت شغلی داریم. چرا قانون برای راننده‌های آمبولانس بخش خصوصی رعایت نمی‌شود؟ تکلیف ما راننده‌ها که تعدادی از ما بیکار شده‌اند با گرانی‌ها چیست؟
