کارگران پیمانکاری پتروشیمی ایلام خواستار اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل شدند

برخی منابع کارگری در پتروشیمی ایلام به خبرنگار ایلنا گفتند: ما حدود ۶۵۰ کارگر پیمانکاری شاغل در شرکت پتروشیمی ایلام در شهرستان چوار هستیم که چند سال است به دنبال اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در این واحد تولیدی هستیم.

این گروه از کارگران با بیان اینکه در قانون کار نیز بر الزامی بودن اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در کارگاه‌های بالای ۵۰ نفر تاکید شده است با این‌حال اجرای طرح اخیر همچنان مسکوت مانده است، گفتند: ما به‌عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل خود بارها اعتراض کرده‌ایم.

طبق اظهارات آن‌ها؛ عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در مورد کارگران باعث شده درآمد مزدبگیران این واحد پتروشیمی در حد و اندازه حداقل‌های قانونی باقی بماند.

آن‌ها در ادامه با انتقاد به رویه  پرداخت عیدی وسنوات خود گفتند: علارغم چندین سال سابقه کار در پتروشیمی ایلام کارفرمای شرکت پیمانکار هر ماه حقوق و سایر مزایای دریافتی را به همراه مبالغ کمی به عنوان عیدی و سنوات به حساب کارگران واریز می‌کند و این موضوع پایان سال و در آستانه سال جدید وضعیت معیشتی ما را بر هم می‌زند.

این کارگران با بیان اینکه تا زمانی که قراردادهای موقت یک ماهه وجود دارند، چالش پرداخت عیدی و سنوات کارگران نیز وجود دارد، گفتند: مشکل پرداخت ماهانه عیدی و سنوات کارگران روزمزدی در پتروشیمی ایلام همه‌ساله یکی از مسائلی است که کارگران را دچار مشکل کرده و آن‌ها پایان سال در تامین هزینه‌های سال جدید با مشکل  روبرو می‌شوند.

طبق اظهارات آن‌ها؛ همه ما کارگران این مجموعه در فصل گرما و سرما بدون هیچگونه تعطیلی و ایجاد وقفه در کارمان هر روز از صبح تا عصر تلاش می‌کنیم بدون اینکه زحمتمان به چشم بیاید و همیشه دغدغه قرارداد، حقوق، عیدی و امنیت شغلی داریم. حال درخواست ما این است که کارفرما پایان سال مزایای عیدی وسنواتی ما کارگران را یکجا بپردازد.

کارگران پیمانکاری پتروشیمی ایلام با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین مشکلات کارگران این واحد بامشاغل سخت و زیان آور رد شدنِ عنوان شغلیِ متفاوت با شغل کارگر در لیست بیمه است که اگر عنوان شغلی لیست‌های ارسال شده توسط کارفرما با کمیته بدوی مشاغل سخت و زیان‌آور همخوانی نداشته باشد، منجر به بروز مشکلاتی می‌شود.

کارگران گفتند: درخواست ما از مدیریت پیگیری اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل برای افزایش درآمد است. وقتی دستمزدهای ما آن‌چنان پایین است که با حداقل دستمزد به اضافه‌ی مزایای مزدی نمی‌توان حتی یک سوم هزینه‌های ماهانه‌ی زندگی را تامین کرد، تنها امید ما کارگران مشمول قانون کار به اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل است.