انتقاد فعالان کارگری از به تعویق افتادن دو طرح ساماندهی کارکنان دولت و بیمه کارگران ساختمانی/ لابی سرمایه‌داری و کارفرمایی فعال است
یک فعال کارگری در مورد به تعویق افتادنِ دو طرح ساماندهی کارکنان دولت و اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی می‌گوید: حجم طرح‌ها و لوایحِ در انتظار ورود به صحن زیاد است. ما از حجم کار آگاهیم اما به نتیجه رسیدنِ این طرح‌ها نباید تا این اندازه طول بکشد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، طرح اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی و طرح ساماندهی استخدام کارکنان دولت، دو طرح مهم کارگری هستند که بیش از یک سال است که در مجلس و کمیسیون‌های اختصاصی آن ثابت مانده‌اند. اگرچه این دو طرح یکی دو بار به صحن علنیِ مجلس آمده‌اند و کلیاتشان به تصویب رسیده، اما مدتِ بررسی و بازگشت مجددشان به صحن، مدتِ زیادی به تعویق افتاده است.
ناصر چمنی (فعال کارگری) در خصوص به تعویق افتادنِ این دو طرح به «ایلنا» می‌گوید: مجلس یازدهم در گام اول حرکتهای خوبی را آغاز کرد. طرح ساماندهی استخدام کارکنان دولت و اصلاحیه‌ی ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی از جمله‌ی این طرح‌ها بود که در روزهای اول به جد در کمیسیون اجتماعی مجلس پیگیری می‌شد اما به یکباره ترمزِ پیگیریِ این دو طرح کشیده شد و در مسیرِ به نتیجه رسیدنِ آن تعلل ایجاد شد.
چرا پیگیریِ این دو طرح به تعویق افتاد؟ چمنی در پاسخ به این سوال گفت: احتمالا به این نمایندگان گفته شده دست نگه دارند. در مورد بحث ساماندهی استخدام کارکنان دولت، به هر حال تصویب این طرح سبب می‌شود برای کارگران پیمانکاری و قراردادیِ بخش خصوصی نیز حقی ایجاد شود و آن‌ها نیز این حقوق را پیگیری کنند. در نتیجه احتمال اینکه گروه‌های سرمایه‌داری از مجلس خواسته باشند که این طرح را به تعویق بیندازند، وجود دارد.
این فعال کارگری می‌گوید: نمایندگان مجلس باید با همان رویه و سرعتِ اولیه این طرح‌ها را تعیین تکلیف کنند. اینکه بعد از بیش از یک سال هنوز این طرح‌ها به نتیجه نرسیده‌اند شبهاتی از این دست به وجود می‌آورد که عده‌ای مانعِ به تصویب رسیدنِ این طرح‌ها در مجلس می‌شوند.
چمنی همچنین با اشاره به‌عدم تعیین تکلیف اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی بعد از حدود دو سال می‌گوید: بیمه ابتدایی‌ترین حق یک کارگر است؛ دولت و مجلس باید با همکاری یکدیگر این موضوع را یکی دو ماهه حل می‌کردند نه اینکه بعد از گذشت حدود دو سال هنوز این موضوع در مسیر صحن و کمیسیون اجتماعی باشد.
این فعال کارگری می‌گوید: کارگران بیش از ۵۰درصد از جامعه‌ی ایران را تشکیل می‌دهند و حل مشکل آن‌ها یعنی حل مشکل بیش از ۵۰درصد جامعه. ما انتظار داریم نمایندگان مجلس با نگاه محرومیت‌زدایی بر صندلی‌های سبز مجلس بنشینند و به دنبال حل مشکلات و معضلات جامعه کارگری باشند.
غلامرضا خوالگر (رییس کانون هماهنگی شورای اسلامی کار استان گیلان) نیز در این خصوص می‌گوید: ما به عنوان نمایندگان کارگری در سراسر کشور دائم پیگیرِ این مسائل از نمایندگان مجلس هستیم و این دو طرح مهم کارگری را پیگیری می‌کنیم. من معتقدم ما بعد از گذشت چهل و اندی سال از عمر انقلاب نباید دنبال این حقوق اولیه باشیم.
وی می‌افزاید: بعد از سال‌ها به دنبال تحقق ابتدایی‌ترین حقوق برای کارگران هستیم اما کم‌کاری نمایندگان مجلس سبب می‌شود این طرح‌ها به تعویق بیفتد. هر زمانی که این موضوع را از نمایندگان پیگیری کرده‌ایم قول بررسی داده‌اند اما باز موضوع بایگانی می‌شود.
خوالگر می‌گوید: اوضاع به گونه‌ای است که ما نمی‌توانیم نمایندگان استان و شهر خود را ملاقات کنیم. در سال ۱۴۰۰ اوضاع بهتر بود اما هر چه از عمر مجلس می‌گذرد ملاقات با نمایندگان سخت‌تر می‌شود. ما بارها گله کردیم که اگر قرار است نمایندگان کاری انجام دهند باید نمایندگان کارگری را ملاقات کنند تا در مورد مشکلات کارگران بیشتر بدانند. به هر حال کارگران بیش از نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و نمایندگان آن‌ها نباید برای دیدار با نمایندگان مجلس در صف انتظار بمانند.
به گفته‌ی این فعال کارگری؛ بی‌تفاوتیِ نمایندگان ذهن‌ها را به هر سمتی می‌برد؛ اینکه آیا سرمایه‌داران در مجلس نفوذ کرده‌اند و مانع تصویب این طرح‌ها شده‌اند و یا نمایندگان خود نسبت به تصویب این طرح‌های کارگری بی‌توجه هستند موضوعاتی است که از این تعلل به ذهن می‌رسد. ما از نمایندگان مجلس می‌خواهیم نسبت به این موضوع توجه بیشتری از خود نشان دهند.
سیدرحیم میرعبدالله (فعال کارگری) نیز در انتقاد از به تعویق افتادنِ این طرح‌ها در مجلس می‌گوید: قانونگذاری و اصلاح قوانین از مهم‌ترین وظایف مجلس است. دو طرح ساماندهی کارکنان دولت و اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی قانونگذاری در راستای حمایت از کارگران و سازمان تأمین اجتماعی است. این قبیل طرح‌هایی که به نفع اقشار ضعیف جامعه هستند باید هر چه سریع‌تر به نتیجه برسند.
میرعبدالله می‌گوید: حجم طرح‌ها و لوایحِ در انتظار ورود به صحن زیاد است و تا یک طرح در کمیسیون‌های تخصصی مورد بررسی قرار بگیرد و بعد به صحن بیاید و کلیات و جزئیات آن به تصویب برسد، زمان می‌برد. ما از این حجم کار آگاهیم اما به نتیجه رسیدنِ این طرح‌ها نباید تا این اندازه طول بکشد؛ ضمن اینکه طرح‌هایی که مربوط به کارگران است نباید با کوتاهی به تعویق بیفتند و نمایندگان نسبت به آن بی‌تفاوت باشند.
این فعال کارگری تصریح می‌کند: سیاستهای کلی به نوعی بوده که امروز کارگران جزو ضعیف‌ترین اقشار جامعه هستند بنابراین توجه ویژه به این قبیل طرح‌ها از وظایف نمایندگان است.
به گفته‌ی میرعبدالله؛ حمایت از کارگران حمایت از مهم‌ترین عامل تولید و از اینرو مهم‌ترین سیاست در راستای رفع موانع تولید به حساب می‌آید؛ اگر بخواهیم از این جنبه هم به قضیه نگاه کنیم مجلس نباید تا این اندازه در به تصویب رساندنِ این طرح‌های حمایتی تعلل کند.
این فعال کارگری در ادامه به حرکتهای سرمایه‌دارانه اشاره می‌کند و می‌گوید: سرمایه‌داران همیشه مراقب هستند که قوانین به ضرر آن‌ها به تصویب نرسد اما دولت و نمایندگان باید چهره‌ای بی‌طرف از خود داشته باشند و توقع ما این است که در چارچوب عدالت و قوانین حرکت کنند.
وی تصریح می‌کند: اگرچه بخشی از این تعلل به خاطر بالا بودنِ حجم کار در مجلس است اما نباید فراموش کنیم که لابی سرمایه‌داری و کارفرمایی فعال است و تمام حواسشان بر این است تا قوانین به ضرر آن‌ها تصویب نشود.
میرعبدالله در پایان تأکید می‌کند: به دلیلِ نابرابریِ حاکم بر جامعه، قوانینِ حمایتیِ بیشتری باید به تصویب برسد؛ مجلس باید چتر حمایتی خود را برای طبقه‌ی کارگر باز کند و امور مربوط به آن‌ها را در اولویت خود قرار دهد.
