در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
نقشِ کمرنگِ تشکل‌های کارگری/ امکانِ حضور نماینده واقعی کارگران در تشکل‌ها فراهم شود
یک فعال کارگری گفت: وقتی امکانِ حضور نماینده‌ی واقعی کارگران در تشکل‌ها ضعیف باشد و قوانین نیز زمینه‌سازِ حضور مستقلِ تشکل‌ها در عرصه‌ی تصمیم‌گیری نباشند، در نتیجه احتمالِ ورودِ افرادی که صرفا با هدفِ اقتصادی و سود شخصی در این تشکل‌ها حضور پیدا می‌کنند، زیاد می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، به جرأت می‌توان گفت که یکی از اضلاعِ اصلیِ علل مشکلاتِ کارگران نبود تشکل‌های مستقل و قدرتمند کارگری است. اگرچه قانون کار در فصل ششم به موضوع تشکل‌های کارگری پرداخته است اما این تشکل‌های قانونی به دلیلِ وجود برخی از مشکلاتِ اساسی از جمله نقش پررنگِ نماینده وزارت کار و نماینده کارفرما در انتخابات آنها و مهم‌تر از آن نبود امنیتِ شغلی، از قدرتِ کافی برای رسیدگی به مطالبات کارگران برخوردار نیستند. طرح اصلاح آیین نامه انتخابات شورای اسلامی کار، به عنوان یکی از مهم‌ترین تشکل‌ها، نیز برای بهبودِ اوضاع این تشکل از سوی نمایندگان کارگریِ به مجلس ارائه شد و اکنون در نوبتِ ورود به صحن علنی مجلس است.
سیمین یعقوبیان (فعال کارگری) در همین خصوص به ایلنا می‌گوید: وقتی امکانِ حضور نماینده‌ی واقعی کارگران در تشکل‌ها ضعیف باشد و قوانین نیز زمینه‌سازِ حضور مستقلِ تشکل‌ها در عرصه‌ی تصمیم‌گیری نباشند در نتیجه احتمالِ ورودِ افرادی که صرفا با هدفِ اقتصادی و سود شخصی در این تشکل‌ها حضور پیدا می‌کنند بسیار می‌شود. ضمن اینکه نمایندگان کارگری در تشکل‌ها باید از امنیتِ کافی برخوردار باشند تا بتوانند با قدرتِ بیشتر مطالباتِ کارگران را پیگیری کنند. نماینده‌ای که با پایانِ مدتِ قراردادش به راحتی اخراج می‌شود خیلی نمی‌تواند مقابل کارفرما بایستد و قدرتِ چانه‌زنی‌اش کاهش می‌یابد.
وی با اشاره به ماده ۱۳۱ قانون کار اظهار کرد: در این ماده بیان شده که به منظور اجرای اصل بیست و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی کارگران و کارفرمایان یک حرفه یا صنعت می‌توانند مبادرت به تشکیل انجمن‌های صنفی نمایند. البته در تبصره چهارم این ماده بیان شده که کارگران یکی از سه تشکل شورای اسلامی کار، انجمن صنفی یا نماینده کارگران را در یک واحد می‌توانند داشته باشند.
یعقوبیان ادامه داد: همانطور که گفتم قانون کار حق داشتنِ یکی از تشکل‌ها را برای کارگران محفوظ دانسته اما باید بگویم که خیلی از کارفرمایان، حتی کارفرمایانِ بنگاه‌های بزرگ صنعتی نیز در مقابل این قانون مقاومت می‌کنند و اجازه‌ی ایجاد این تشکل‌ها را به کارگران نمی‌دهند.
این فعال کارگری افزود: طبق آیین‌نامه انتخابات شوراهای اسلامی کار برای کارگاه‌های بالای ۳۵ نفر تأکید بر ایجاد شوراهای اسلامی کار شده است اما گاهی در کارگاه‌های بالای هزار نفر هم به جای شورای اسلامی کار اقدام به معرفی نماینده کارگر می‌کنند درحالیکه در این کارگاه‌ها برای اینکه مطالبات کارگرها به طور جدی پیگیری شود باید شورای اسلامی کار تشکیل شود. ضمن اینکه همین شوراهای اسلامیِ کار هم در آیین نامه انتخاباتِ خود ایراداتی دارند.
این فعال کارگری با اشاره به نقش تشکل‌های کارگری تأکید کرد: نبود تشکل‌های کارگری باعث می‌شود مطالبات و نارضایتی‌ها کارگران جمع شود و در نهایت به شکل اعتراض خود را نشان دهد. در حالیکه اگر تشکل‌ها بتوانند کارکرد خود را در جهتِ رساندنِ کارگران به مطالباتشان به درستی انجام دهند کمتر شاهدِ تنش بین کارگران و کارفرمایان خواهیم بود.
وی در ادامه در انتقاد از نگاه سیاسی به تشکل‌های کارگری گفت: این نگاه به تشکل‌ها پویایی را از تشکل‌ها می‌گیرد و مانع انجام اصلی‌ترین وظیفه‌ی آنها که حمایت از کارگر است می‌شود. ضمن اینکه افرادِ وابسته و پیرو جریانات سیاسی که به عنوان نماینده کارگران کار را به دست می‌گیرند، نمی‌توانند آنطور که باید از کارگران دفاع کنند.
یعقوبیان با اشاره به برخی از نمایندگانِ کارگران گفت: برخی از نمایندگانِ کارگری با تغییر دولت‌ها رنگ عوض می‌کنند و در عمل نمی‌توانند طبق وظیفه‌ی خود از کارگران دفاع کنند. انگار وظیفه‌ی برخی از افرادِ حاضر در تشکل‌های کارگری صرفا تبریک گفتن به مدیران کل است و بس.
