یک فعال زنان کارگر:
چرا قوانینی مانند مرخصی بارداری یا استفاده از مزایای مهدکودک اجرا نمی‌شود/ مصائب کارگاه‌های زیرپله‌ای برای زنان
سیمین یعقوبیان مشکلات زنان کارگر در بخش خصوصی و عدم اجرای قوانین را تشریح کرد.
سیمین یعقوبیان (مشاور بانوان در کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار خراسان رضوی) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با مشکلات و معضلات اشتغال زنان گفت: شکاف‌های عمیق جنسیتی میان زنان و مردان همچنان زنان را عقب‌تر از مردان نگه‌داشته و موجب شده نرخ بیکاری زنان چند برابر بیشتر از نرخ بیکاری مردان باشد.
وی افزود: زنان به‌واسطه تحصیلات عالیه، به دست آوردن برخی رده‌های مدیریتی میانی و کاهش نرخ بی‌سوادی؛ گام‌های بلندی را برای پیشرفت بعد از انقلاب برداشتند اما باید اعتراف کرد که هنوز در جامعه ایران مردان حرف اول را می‌زنند و این واقعیت برای جوانان و تحصیلکردگان بیشتر ملموس است که امیدواریم در بیانیه گام دوم انقلاب سهم بانوان در مشارکت اقتصادی مغفول نماند.
به گفته وی، به‌واسطه نبود شغل و نیاز زنان به درآمد ماهیانه، برخی از بانوان به کارهای غیررسمی با حقوق بسیار ناچیز روی آورده‌اند و آمارها نشان می‌دهد که اشتغال غیررسمی بانوان رو به افزایش است و در سال‌های اخیر بسیار زیاد شده است.
یعقوبیان ادامه می‌دهد: اگرچه زنان مهم‌ترین نقش را در پیشبرد بهره‌وری و اقتصاد مقاومتی دارند، اگر به دنبال پیشبرد اقتصاد مقاومتی هستیم، باید نقش زنان را در کل اقتصاد به درستی تعریف کنیم؛ اشتغال‌زایی برای بانوان باید متناسب با ظرفیت‌های این قشر از جامعه - هم ازنظر اقتصادی و هم ازنظر فرهنگی- و مبتنی بر عدالت اجتماعی باشد.
وضعیت اقتصادی باید تغییر کند
او با بیان اینکه «وضعیت اقتصادی باید تغییر کند» اضافه می‌کند: وضعیت اقتصادی‌ای که زنان کارگر را سال‌هاست جزو ارزان‌ترین نیروی کار در ایران قرار داده و بسیاری از آن‌ها بدون حق بیمه، مرخصی و با ساعات کار طولانی و دستمزدی اندک روزگار می‌گذرانند و البته قدرت چانه‌زنی کمتری برای پیگیری مطالبات و حقوق حقه خوددارند!
این فعال کارگری می‌افزاید: در خصوص افزایش نرخ بیکاری در ماه‌های اخیر باید اذعان نمود تحریم‌های اقتصادی و رکود تورمی در اقتصاد ایران که به انزوای بخش تولیدی و تعطیلی برخی از بنگاهها انجامیده است، تقاضا برای نیروی کار بانوان را کاهش داده است اما مشکل به همین جا ختم نمی‌شود. تصمیم برخی زنان فعال و شایسته برای خانه‌نشینی به دلایلی همچون مخالفت همسر یا عدم نیاز مالی باعث شده است نرخ مشارکت اقتصادی زنان بسیار کمتر از مردان باشد چراکه این تفکر در آنان نهادینه شده که «محیط کار ناامن است» یا «زنان در خانه مفیدترند» یا «وظیفه اصلی زن تربیت نسل آینده است». همچنین عدم اجرای قوانین توسط کارفرمایان مشکلاتی برای بانوان ایجاد نموده است؛ قانون اغلب اجرا نمی‌شود از بازگشت به کار بعد از مرخصی ایام بارداری گرفته تا استفاده کردن از ساعت شیر یا مزایای رفاهی مانند مهد کودک در جوار کارگاه یا پرداخت کمک هزینه مهد کودک؛ اجرای قانون غالبا مسکوت مانده است.
یعقوبیان با بیان اینکه «در برخی از شرکت‌ها که مستقر در منازل مسکونی هستند که به اصطلاح کارگاه زیر پله‌ای هستند، نیروی کار فاقد هرگونه حمایت‌های اجتماعی است» تاکید می‌کند: در این کارگاه‌های زیرپله‌ای، وضعیت زنان به مراتب بدتر از مردان است و زنان کارگر در معرض انواع خطرات از جمله آسیب‌های جسمی، جنسی و روانی قرار دارند.
به گفته وی، در بخش خصوصی نیز وضع خیلی خوب نیست چراکه همه جا پیمانکاران به وفور حضور دارند و حقوق قانونی نیروی کار را سلب می‌کنند؛ در این بین، زنان بیشترین هزینه‌ها را می‌پردازند.
