اختلاف دریافتی آزمایشگاهیان با پرستاران زیاد است/ آزمایشگاهیان بخش خصوصی به تاراج می‌روند
دبیر جامعه آزمایشگاهیان بالینی کشور در ارتباط با شاغلان بخش خصوصی گفت: همکاران توسط کارفرما استثمار می‌شوند و از حقوق کارگری برخوردار هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، آزمایشگاهیان کشور در بحران کرونا مثل تمام اعضای کادر درمان در خط مقدم مبارزه با این ویروس مرگبار قرار دارند. تعداد کارکنان آزمایشگاهی شاغل در مراکز مختلف خصوصی و دولتی سراسر کشور دست کم تا حدود بیست و پنج هزار نفر ارزیابی شده است. مشکلات اصلی جامعه آزمایشگاهیان بالینی کشور (جابک) به به نظام پرداخت وعدم بهره‌مندی از برخی مزایای مزدی برمی‌گردد.
یکی دیگر از مطالبات اصلی این گروه، بهبود وضعیت شغلی افرادی است که به عنوان نیروی متخصص و تحت قانون کار در بخش خصوصی اشتغال دارند. کارکنان آزمایشگاه‌های بخش خصوصی با وجود مدارک دانشگاهی در جایگاه کارگر با حداقل دستمزد مصوب وزارت کار و بدون امنیت شغلی مشغول به کار هستند. یکی از مشکلات این گروه این است، افراد غیرمتخصص و با رشته‌های غیرمرتبط در آزمایشگاه‌های خصوصی فعالیت می‌کنند.
مسئولان چشمشان را روی ما بسته‌اند
حبیب‌الله فاضلیان دهکردی (دبیر جامعه آزمایشگاهیان بالینی کشور) در ارتباط با مشکلات این قشر از کادر درمان توضیح داد: اختلاف حقوق کارکنان آزمایشگاه‌ها و پرستاران مراکز درمانی ناچیز بود و مثل این رزوها تفاوت فاحشی نداشت. در طول دهه گذشته، پرستاران به حق مسلم خود رسیدند و افزایش دریافتی با عناوین مختلف را تجربه کردند. جامعه آزمایشگاهیان کشور نیز به دست فراموشی سپرده شدند و افزایش حقوق را تجربه نکردند. این رویکرد، سبب فاصله شدید طبقاتی بین دو گروه شد. آزمایشگاهیان و پرستاران هر دو نتیجه تحصیل در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی هستند و برای سلامت مردم تلاش می‌کنند. دلیل این تفاوت تبعیض‌آمیز و آشکار بین دو گروه چیست؟
او ادامه داد: پرستاران در انظار عمومی قراردارند و تلاش‌های شبانه‌روزی آن‌ها دیده می‌شود. کارکنان شاغل در آزمایشگاه‌ها در پشت صحنه درمان قرار دارند و هیچگاه دیده نشده‌اند. تصور می‌کنم، همین موضوع سبب شده که ما از حقوق مسلم خود محروم شویم.
اهمیت کار ما هیچگاه دیده نشده است
وی اظهار داشت: تشخیص بیماری و تعریف پروتکل‌های درمانی بیمار به وسیله آزمایش مشخص می‌شود ولی اهمیت این موضوع، هیچگاه لحاظ نمی‌شود. ما روزانه با آلودگی‌های بیماران شامل خون، ادرار و مدفوع آن‌ها سروکار داریم و سلامت خود را چشم‌پوشی می‌کنیم.
این عضو کادر سلامت شرح داد: ما آزمایشگاهیان در بحران کرونا مثل هر بیماری خطرناک دیگری، در خط مقدم مواجهه و ابتلا قرار داریم؛ یعنی همه مراجعه‌کنندگان به نظام درمان در صورتی که مشکوک به کرونا باشند، اول باید به آزمایشگاه مراجعه کنند. بنابراین همه نمونه‌هایی که برای ما می‌آید، می‌تواند حامل ویروس کرونا باشد و همکاران ما را آلوده کند. تفاوتی که با سایر همکاران حوزه درمان داریم این است که آن‌ها بعد از تشخیص که بیمار کرونا دارد یا نه، تکلیفشان را بهتر می‌دانند اما ما باید همه مراجعه‌کنندگان را آلوده فرض کنیم. بسیاری از همکاران ما به دلیل ابتلا به کرونا در محل کار، شهید سلامت شده‌اند و تعداد وسیعی نیز به کرونا آلوده شده و سپس درمان شده‌اند
ما نیاز به توجه بیشتر داریم
این چهره گفت: نمی‌خواهم اهمیت شغل پرستاری را زیر سوال ببرم یا دریافتی آن‌ها را غیرمنصفانه بدانم و و به دریافتیشان انتقاداتی وارد کنم. ما بر احقاق حقوق و اثبات خود پافشاری می‌کنیم. سوال ما این است، چرا نادیده گرفته می‌شویم؟ دلیل عقب ماندن افزایش حقوق ما چیست؟ چرا باید بین گروه‌های درمانی تفاوتی عظیم وجود داشته باشد؟ کارکنان آزمایشگاه‌ها نیز در همین آب و خاک زندگی می‌کنند و افزایش بی‌رویه نرخ تورم را با تمام وجود خود احساس کرده‌اند.
فاضلیان دهکردی درباره سختی کار این گروه شغلی توضیح داد: سرانجام، دوندگی‌های نه‌ساله جواب داد و ما ذاز مزایای سختی کار برخوردار شدیم. سختی کار آزمایشگاهیان درجه سه محسوب می‌شد که با تصمیم مدیران دولتی، به درجه دو تغییر کرد. اجرای قانون ارتقاء بهره‌وری نیز ابلاغ شده است اما تاکنون اجرا نشده است. اینطور باید بگویم، آزمایشگاهیان از خیر عملی اجرای این قانون تاکنون بی‌بهره بوده‌اند. این مولفه‌ها می‌توانند تا حدودی به بهبود وضعیت موجود کمک کنند.
وضعیت بخش خصوصی
وی افزود: گروهی از همکاران ما که در بخش خصوصی اشتغال دارند، تاراج مضاعف را تجربه می‌کنند. کارکنان رسمی بر اساس چارچوبی قانونی و اشل اداری دستمزد ناچیزی دریافت می‌کنیم. شاغلان بخش خصوصی که جزو قشر تحصیل‌کرده جامعه محسوب می‌شوند، تن به حقوق و مزایای یک کارگر ساده می‌دهند. کارفرما با آن‌ها مثل کارگر مهاجر رفتار می‌کند و به راحتی در حق آن‌ها اجحاف می‌کند. اگر آن‌ها نسبت به حقوق خود اعتراض کنند به سرعت بیکار می‌شوند. نیروی انسانی با رشته غیرمرتبط نیز به سرعت جایگزین آن‌ها می‌شود.
بخش خصوصی نیروی خود را به تاراج می‌برد
فاضلیان دهکردی افزود: نگرانی جابک در ارتباط با بخش خصوصی به سه دسته تقسیم می‌شود. اول اینکه، این عزیزان تاراج می‌شوند و باید از حداقل‌های یک نیروی متخصص باید برخوردار باشند. آیا منصفانه است که دستمزد یک متخصص آزمایشگاهی با دریافتی کارگر ساده یکسان باشد؟ من معتقدم که دو نرخ دستمزد برای افراد تعریف شود. یک دستمزد برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و دستمزد دیگر برای کارگران ساده تعریف شود.
این عضو کادر درمان ادامه داد: دومین نکته این است، افرادی در آزمایشگاه‌های بخش خصوصی کار می‌کنند که تنها بخش ظاهری کار را به صورت تجربی یاد می‌گیرند. استخدام نیروی غیر مرتبط با تحصیلات رشته علوم آزمایشگاهی، اجحاف بزرگی در حق فارغ‌التحصیلان این رشته است.
او ادامه داد: سومین نکته، اهمیت فراوانی دارد. بکارگیری نیروی غیرمرتبط سبب خطا در نتایج آزمایش بیمار می‌شود. بیمار از حقیقت ماجرا آگاهی دارند و تصور می‌کند که جامعه آزمایشگاهی در وظایف خود کوتاهی کرده‌اند. این موضوع بازهم به ضرر ماست.
سیاست‌های بهداشتی نظام تغییر کند
دبیر جابک گفت: من مصرانه از تصمیم‌سازان اجرایی کشور می‌خواهم، سیاست‌های کلی نظام در مبحث بهداشت و درمان به ویژه در آزمایشگاه‌ها را مورد بررسی قرار دهند. با توجه به پایش اطلاعات و آمار و ارقام به دست آمده، کشور باید به سمت استفاده حداکثری از نیرو انسانی برود. تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی روز به روز بیشتر می‌شود ولی تعداد شاغلان کمتر و کمتر می‌شود. هدف از تعلیم نیروی تحصیل‌کرده چیست؟
او توضیح داد: من همچنین از مسئولان می‌خواهم به تفاوت‌ها و کارایی میان گروه‌های درمانی توجه کنند اما اختلاف طبقاتی و فاصله‌های تبعیض‌آمیز میان آن‌ها ایجاد نکنند.
