کارگران چایکار وضعیت مناسبی ندارند/ مشاغل کاذب؛ انتخابِ نهایی کارگران

پرویز شعبانی (نائب رییس اتحادیه چایکاران کشور) در ارتباط با وضعیت کارگران چای‌چین گفت: کارگرانی که در صنعت چای‌سازی کشور کار می‌کنند از کارگران فصلی هستند که در ۶ ماه از سال اشتغال دارند. این گروه از کارگران بیشتر مهاجر هستند. این کارگران مهاجر و از اهالی استان‌های آذربایجان هستند که با هدف اشتغال و کار در مزارع چای به مازندران و گیلن سفر می‌کنند. کارگران بومی استان، بیشتر دائمی هستند و تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار دارند. 

او ادامه داد: دستمزد کارگران بومی بر اساس قانون کار است. کارگران مهاجر به وسیله شرکت‌های پیمانکاری در مزارع و کارخانه‌های چای مشغول به کار می‌شوند و بر اساس کیلوگرم دستمزد دریافت می‌کنند. این امکان وجود دارد که درآمد آن‌ها از یک کارگر دائمی بیشتر باشد. 

شعبانی افزود: کارگران غیربومی با ساعات کاری حدود ۱۸ ساعت در روز و با دریافت روزانه ۸۰ هزار تومان گوی رقابت را از کارگران بومی دزیده‌اند و بعد از ۲۰ روز کار درآمدی بیشتر نسبت به یک کارگر دائم دارند. پیش از اینکه کارگران آذری در مزارع چای مشغول به کار شوند، حدود ۲۰ تا ۲۵ کارگر در هر کارخانه چای‌سازی کار می‌کردند. حدود ۱۲۰ کارخانه چای‌سازی در استان‌های مازندران و گیلان وجود دارد. در حال حاضر، در هر یک از این واحدها به صورت میانگین ۳۰ تا ۴۰ کارگر مشغول به کار هستند. 

نایب‌رئیس اتحادیه چایکاران کشور توضیح داد: کارگران چایکار پس از اتمام کار در مزارع چای به مشاغل کاذب روی می‌آورند و برخی نیز به کارگری در شالیزارها و دیگر مشاغل کارگری می‌پردازند. 

به گفته نایب رئیس اتحادیه چایکاران کشور، کارگران مجبور هستند که امور محوله را انجام دهند و در قبال هر کیلو چای خشک حدود ۲۵۰۰ تومان دستمزد دریافت کنند.