مرحوم رسولی فرزند صادق جامعه کارگری بود/ بسیار کوشید که «امکان» را از نو آرایش دهد

به گزارش ایلنا، متن پیام علیرضا محجوب در پی درگذشت حسن رسولی به این شرح است:

جامعه کارگری و بخش تعاون کشور یکی از یاران صدیق خود را از دست داد. حسن رسولی مدیرعاملی که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا لحظه ی رجعت سکان یکی از بزرگترین اتحادیه های تعاونی مصرف کشور را به عهده داشت، پس از چهل و اندی روز جدال با بیماری مهلک کرونا متاسفانه پیمانه تعهداتش به کارگران ترک برداشت و به لقاء ا...پیوست.

او در سالهای اخیر با دوراندیشی ستودنی بسیار کوشید که شاید "امکان" را از نو آرایش دهد و دامنه خدمات را متنوع و به روز کند. 

حسن رسولی فرزند محله دروازه غار تهران و کارگر شرکت پارس مینو بود که در روزهای ابتدای پیروزی انقلاب به عنوان عضو شورای اسلامی کار شرکت انتخاب شد.هرگز تلاش او برای صیانت و دفاع از کارگران این مجموعه را از خاطر نمی برم.وقتی سخن میگفت در اوج غرور و شرافتمندانه در مقابل هر سختی می‌ایستاد‌.خاطرم هست که کارگران پارس مینو در اعتصاب بودند و او نیز همه جا در دفاع از این اعتصابات که مواجه با اوایل پیروزی انقلاب بود به واسطه حق طلبانه بودنش دفاع می‌کرد. طینت پاک خود را نشان داد که فرزند صادق جامعه کارگری و مردی آزاده و غمخوار کسانی است که مورد ظلم قرار گرفته اند و می کوشید با تمام توان از شدت ظلم و حرمان آنان کم کند .

 در استمرار این تلاش بود که بعد از انتخاب مرحوم سرحدی زاده (که باید یاد او را نیز گرامی داشت) به عنوان وزیر کار و امور اجتماعی، کارش را به عنوان رئیس هیئت مدیره و سپس مدیر عامل امکان آغاز کرد و با هیئت مدیره پرتوان که گرد هم آمده بودند از مردانی چون حسین کریمی، ابوالقاسم دولتشاهی، محمدرضا حائری، احمد شریفی و... به خوبی مجموعه را اداره کرد. او روحیه ای حساس و سری پر شور داشت. بارها درخواست کناره گیری و استعفا نمود تا شاید به تعبیر خودش در شرایط بهتری به زندگی ادامه دهد اما این توفیق هرگز برایش حاصل نشد. آخرین خاطره ای که از او به یاد دارم روز دوشنبه ای حدود دوماه پیش بود که خود نتوانسته بود در جلسه شرکت کند. بعد از جلسه در خانه کارگر حاضر شد و آنجا گفت که می‌خواهد تست کرونا بدهد.چند روز بعد از این دیدار آخر نیز بستری شد و دیگر روز به روز دچار مشکلات جسمی گردید

و چون روحش آهنگ در سرای باقی داشت جسم‌اش تاب نیاورد و امشب در حالی که همگی امید سلامت داشتیم، پر کشید و به سرای باقی رفت. خدایش بیامرزد.

 جا دارد از کادر درمان بیمارستان سینا که در این مدت از هیچ کوششی دریغ نکردند تقدیر کنم.از همسر گرانقدر و صبورش که در تمامی سالیان خصوصاً در این یک ماه و اندی مصائب و دشواری ها طاقت از دست نداد قدرشناسی می‌کنم و به ایشان تسلیت میگویم.

همچنین به فرزندان عزیزش و برادران وفادارش که روزهای متمادی شبها را کنار درب بیمارستان به صبح رساندند عرض تسلیت دارم

از همه کسانی که در این مدت به اشکال مختلف جویای احوال او بودند یاد می قدرشناسی میکنم که

منت دار آنان هستم.

خداوند متعال این عبد مومن و صدیق خود را با صالحان محشور گرداند.