اصلاح، گویا‌ترین پیام دوم خرداد
با حذف اصلاحات٬ گفت‌و‌گو جای خود را به درگیری و تنش، پیوستگی جای خود را به گسستگی٬ و وحدت جای خود را به تفرقه می‌دهد.
روز تاریخی دوم خرداد ۱۳۷۶ نقطه عطفی در تاریخ تحولات ایران است؛ چرایی وقوع این نقطه عطف بسیار مهم، اهمیتی بیش از ذکر یک خاطره از آن روز دارد. بدون شک همه ما آن روزهای پر از بیم و امید را به یاد داریم. اما به باور نگارنده پیام این حرکت و این روز تاریخی بزرگ فرا‌تر از خاطره همه کنشگران مدافع اصلاحات است. مهم‌ترین پیام دوم خرداد آغاز گفتمان و احیای اصلاحات همه جانبه در ساختار حقیقی و حقوقی کشور بود. اصلاحاتی که به باور مدافعان آن در تلازم با حفظ شعارهای انقلاب اسلامی بود.
اصلاحات متضمن پیشبرد و تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی است. فرآیندی عمیق، ریشه‌دار و زنده که توانست در دوم خرداد با طرح شعارهایی چون جامعه مدنی، قانون‌مداری، در تلازم بودن حق و تکلیف برای شهروندان، حاکمیت و مجاورت رکن جمهوریت و اسلامیت در نظام سیاسی ایران، میزان قرار گرفتن رای مردم و انتخابات آزاد و نیز تعلق ایران برای همه ایرانیان، فارغ از قومیت و زبان و مذهب وجنسیت آنان، پیروز شود و گفتمان جدیدی در عرصه‌های ملی و بین المللی به وجود آورد.
اصلاحات نیز چون انقلاب در فرآیندی از تحولات و جنبش‌های حداقل یکصد ساله جامعه ایرانی از مشروطیت تا نهضت ملی و ۱۵ خرداد ۴۲ قابل فهم و ارزیابی است. روندی که استقلال و پیشرفت و آزادی کشور را در گفتمانی توام و سازگار با دین و هویت ملی ایرانیان خواسته و علیرغم ناکامی‌ها و شکست‌ها از پیگیری این مطالبه‌ها باز نمانده است؛ به عبارت دیگر دوم خرداد را می‌توان تشخیص گفتمان و برآیند فکری و عاطفی جامعه‌ای دانست که به صورت فزاینده شهری‌تر، آموزش دیده‌تر، و البته جوان‌تر و مشارکت‌جو‌تر شده بود و در جستجوی اصلاح بینش‌ها و نگرش‌ها و حکمرانی خوب بود. اصلاحات به باور من آغازی بود برای فهم مقتضیات زمان و تعامل و گفتگو با جهان و زمینه‌ای شد برای دستیابی به مردم‌سالاری و حقوق انسانی که دغدغه امروز ما نیز هست. بنابر این می‌توان اصلاحات را راهبردی برای دموکراتیزه کردن خواسته‌ها و گرایش‌های بومی، ملی، منطقه‌ای و جهانی و بالا بردن ضریب انعطاف جامعه ایران با جهان جدید و تحولات آن به نفع منافع ملی تعبیر کرد. بدون شک اصلاحات باید یک امر دائمی تلقی شود که اگر از آن غفلت شود، جامعه در مواجهه با پدیده‌های جدید و اجتناب‌ناپذیر در معرض از هم‌گسیختگی و در نهایت فروپاشی قرار می‌گیرد. در صورت حذف اصلاحات گفت‌و‌گو جای خود را به درگیری و تنش، پیوستگی جای خود را به گسستگی و وحدت جای خود را به تفرقه می‌دهد. دوم خرداد ۱۳۷۶ را از این منظر باید یک نقطه عطف بزرگ در تاریخ ایران قلمداد کرد.
فعال سیاسی اصلاح طلب