انجمن ها و هیئت ها در کنار خادمان ورزش کارگری در فدراسیون

شناخت از یک موضوع اولین گام برای برخورد و مواجهه با آن محسوب می شود. از این رو زمانی که نام ورزش کارگری به میان می آید ناخودآگاه ذهن ها به گذشته بازمی گردد.درست زمانی که نام آورانی را به دنیای قهرمانی معرفی کرد. محمد پنجعلی (همیشه کاپیتان)، محمد نصیری(پهلوان جیبی)، مجید احتشام زاده(همیشه قهرمان)، تیمور غیاثی(عقاب آسیا) و در راس همه آنها غلامرضا تختی(جهان پهلوان) گوشه ای از این تاریخ برجسته بودند که از میادین کارگری آغاز نمودند و در عرصه های قهرمانی جهانی پرچم کشورمان را بارها به احتزاز درآوردند. 

همین پیشینه مارا بس است تا به اهمیت وجودی ورزش کارگری پی ببریم. موجی که بیش از یک قرن در دنیا و نیم قرن در کشورمان به راه افتاده و ورزش کارگری نام گرفت، توانسته نشاط و سلامت را سر سفره های این قشر زحمتکش به ارمغان آورده و از طرفی موجبات حضور نام آوران کارگر را در میادین حرفه ای تا حدودی فراهم آورد و نام آورانی را در تالار افتخارات ورزش کشور جای داده باشد. 

اما ورزش کارگری تا پیش از تاسیس فدراسیون سازوکاری در خورشأن این خانواده بزرگ نداشت و برنامه ریزی و اجرای برنامه های ورزشی آن بیشتر جنبه عمومی داشت. از این رو خلأ وجود نهادی در راستای مدیریت، سیاست گذاری و اجرای برنامه های ورزشی برای این خانواده بزرگ از دیرباز محسوس بود تا اینکه در سال ۱۳۹۱ و با تلاش ها و حمایت های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزرات ورزش و جوانان، فدراسیونی با نام فدراسیون ورزش کارگری برای این هدف والا تاسیس گردید. از آن زمان تاکنون مدیرانی برای هدایت آن برگزیده و انتخاب شده اند که توانسته اند این خانواده را به سمت نشاط و سلامت جسمی با برگزاری برنامه ها و رویدادهای ورزشی هدایت کنند(که جای قدردانی دارد). اما ماجرا به همین جا ختم نمی شد. 

فدراسیون ورزش کارگری برخلاف سایر فدراسیون ها، رشته ای تخصصی را دنبال نمی کند و بصورت یک فدراسیون مرجع تمامی رشته های ورزشی که مطابق با نیاز این خانواده است را  در قالب انجمن های ورزشی برایشان فراهم آورده است. این موضوع سبب شده تا شوالیه هایی را از رشته های مختلف ورزشی برای حضور در راس انجمن های ورزشی انتخاب نمایند تا بعنوان روسای این انجمن ها علاوه بر ایجاد فضایی فنی و علمی در این حوزه بتوانند از ظرفیت های موجود در فدراسیون های تخصصی نیز این خانواده را بی نصیب نگذارند. 

شوالیه هایی که به مثابه بازوانی قدرتمند در کنار فرماندهان ورزشی کارگری یا همان هیأت های استانی، همه و همه در یک راستا حرکت می کنند و با استراتژی فدراسیون ورزش کارگری قدم در میدانی نهاده اند که سراسر شور است و نشاط.  

فدراسیون ورزش کارگری این روزها در بهترین شرایط ممکن به سر می برد و بعد از برگزاری دومین مجمع انتخاباتی و مشخص شدن تکلیف ریاستش حال بیشتر از گذشته در تلاش است تا سبد خانواده های کاروتلاش را در حوزه ورزشی خوش رنگ نماید. در سالی که گذشته اولین های بسیاری را در ورزش کارگران شاهد بودیم.اولین و دومین نشست مشترک هیئت ها و انجمن های ورزش کارگری سراسر کشور (انزلی-یزد)، اولین تقویم تاریخ ورزش کارگری که بخش اعظمی ازآن اجرایی شد، اولین حضور در مسابقات جهانی شرکت ها که عنوان سومی ازآن کاروان کشورمان گردید، اولین دوره رقابت های آتش نشانان کارگر، صدور کارت عضویت ورزش کارگری با امکاناتی ویژه برای اولین بار در تاریخ ورزش کارگری، پخش زنده بیش از ۱۲ رویداد ورزش کارگران برای اولین بار از شبکه های تصویری و رادیویی سیما کشورمان، ساخت مستندی ۳ قسمتی از حضور کاروان امید و تلاش در رقابت های جهانی شرکت و پخش از شبکه سوم سیما برای اولین بار و بسیاری دیگر از اولین ها که محقق نمی شد، مگر با استراتژی فدراسیون و مجاهدت های شوالیه ها و فرماندهان ورزش کارگری کشور. 

این ها تنها جزئی از کل سال ۹۷ محسوب می شود.جزئی که خودش را می توان قدر تاریخ ورزش کارگری دانست.تاریخی که زین پس روزهای خوبی را به خود خواهد دید.روزهایی که قطعا با استفاده از تجارب بزرگانی نظیر محمد دادکان(مشاور وزیرکار در امور ورزشی) در ورزش کارگری و جوانانی خلاق و پرانرژی مانند جواد رمضی(رئیس فدراسیون) می تواند رنگی تر از همیشه در سفره های کارگران نشاط و سلامت به ارمغان آورده و بهره وری ایران اسلامی را در این شرایط حساس اقتصادی افزایش دهد.

مصطفی عطری