یوونتوس قهرمان شد اما بهترین تیم ایتالیاست؟

به گزارش ایلنا، آتالانتا چطور می‌تواند آندره‌آ آنیلی را آزار دهد. رئیس یوونتوس پیش از این درباره شایستگی برگاماشی برای حضور در لیگ قهرمانان ابراز تردید کرده بود و حالا جای تعجب نیست اگر از حضور موفق این تیم در سری A  رنجیده شود.

یوونتوس شاید این هفته برای نهمین بار متوالی قهرمان سری A شده باشد اما این آتالانتا است که در حال حاضر بهترین تیم ایتالیا تلقی می‌شود. تحمل این حتی برای باشگاهی که با ایده «بردن تنها چیزی است که اهمیت دارد» تأسیس شده، سخت است.

آنیلی قبل از این نسبت به نوع بازی دغدغه‌مند شده و برای همین در تابستان دو سال قبل صد میلیون یورو بابت خرید کریستیانو رونالدو از رئال مادرید پرداخت.

برای اینکه یوونتوس به یک برند جهانی تبدیل شود، او به تیمی از فوق‌ستاره‌ها نیاز دارد که فوتبالی هجومی و جذاب ارائه می‌کنند. اینکه فقط راه خود را به سوی قهرمانی هموار کنند، دیگر قابل قبول نیست.

اگرچه یوونتوس روند بی‌سابقه قهرمانی در ایتالیا را بهبود بخشید اما این شاید ناخوشایندترین قهرمانی آنها باشد. بیانکونری در این فصل تنها به دنبال قهرمانی نبود؛ قرار بود با استایل به هدف برسند، اصلاً با همین هدف مائوریتزیو ساری را آوردند که بانوی پیر را متحول کند. این کارمند بانک تبدیل‌شده به مربی ناپولی را به یکی از جذابترین تیم‌های اروپا مبدل کرده بود و انتظار می‌رفت همین کار را در تورین تکرار کند حتی با وجود مخالفت‌هایی که در شغل قبلی‌اش در چلسی با روش‌هایش شده بود.

یووه اما به کار زیادی نیاز دارد، جایی میان ناپولی و چلسی است. اگرچه میل به تغییر دارد اما نسبت به ساری خوشبین نیست. سطح نارضایتی هنوز به «لعنت به ساری بال» که در استمفوردبریج عادت شده بود، نرسیده اما در هفته‌های اخیر ترند «ساری بیرون» در ایتالیا رایج شده تا جایی که قبل از بازی دوشنبه گذشته با لاتزیو، فابیو پاراتیچی مدیر ورزشی یووه مجبور به تکذیب خبر اخراج مربی شد.

خود ساری اعتراف می‌کند فقط بخش‌هایی از یوونتوس خوب است و گیرافتادن این تیم در تله‌ها بخصوص در دفاع نگران‌کننده است. این بدترین فصل یوونتوس از نظر گل خورده بعد از فصل 2011-2010 است که هفتم شدند. البته در بخش هجومی اوضاع خوب است.

رونالدو نخستین بازیکن یوونتوس بعد از آلن هانسن در سال 1952 است که در یک فصل 30 گل زده ضمن اینکه تیم تا قبل از باخت 2 بر یک پنجشنبه برابر اودینزه برای نخستین بار در تاریخش در 11 بازی متوالی حداقل دو گل زد.

اما اگر کمی عمیق‌تر شوید این آمار به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد شگفت‌انگیز نیست. آمار رونالدو به خاطر رکورد 12 پنالتی است که از روی آن به گل رسیده و اگرچه یوونتوس 75 گل زده اما آتالانتا 96 گل زده که در 60 سال اخیر بی‌سابقه بوده و در نتیجه تیم جان پیرو گاسپرینی و نه یوونتوس به خاطر فوتبال زیبا و پرتحرک و هجومی‌اش در سراسر اروپا مورد تحسین قرار می‌گیرد.

آتالانتا خود را برای بازی یک‌چهارم‌ نهایی لیگ قهرماان اروپا مقابل پاری‌سن‌ژرمن آماده می‌کند اما از همین حالا سهمیه فصل بعد این رقابت‌ها را قطعی کرده با 75 امتیاز که در تاریخش بی‌سابقه است.

هفته پیش آتالانتا به تورین سفر کرد و باعث شد میزبانش بدشکل به نظر بیاید؛ این بیش از همه دل کسانی که از نگاه آنیلی نسبت به تیم‌های کوچک آزرده شده بودند را خنک کرد. در یک مقطع هشت دقیقه و 11 ثانیه‌ای، یوونتوس در زمین آتالانتا پایش به توپ نخورد، این برای تیمی با منابع یوونتوس واقعاً تحقیرکننده بود. بیانکونری سالانه به رونالدو 31 میلیون یورو خالص دستمزد می‌دهد در حالی که دستمزد کل بازیکنان آتالانتا در سال 36 میلیون یورو است. یوونتوس آن شب به لطف پنالتی‌های جنجالی به تساوی 2 بر 2 رسید و لئوناردو بونوچی و ساری خواستند از اهمیت نتیجه حرف بزنند اما خودشان کمبودهایشان را برجسته کردند.

آیا دهمین تیم اروپا از نظر درآمد به خاطر قاپیدن تساوی در خانه برابر تیمی که از نظر دستمزد در ایتالیا از آخر هفتم است، باید تحسین شود؟

شاید یکی بگوید چه ربطی دارد؟ یوونتوس قهرمان شده و این تنها چیزی است که اهمیت دارد.

متأسفانه برای ساری به این سادگی نیست. بردن اسکودتو کمترین کاری بود که او می‌توانست برای نجات کارش انجام دهد. هدف اصلی همیشه لیگ قهرمانان بوده و بی‌نهایت تحقیرآمیز است اگر آتالانتا در اروپا بهتر از یوونتوس به نظر برسد. به هر حال، برگاماشی در اول بهمن گذشته در رقابت‌های مختلف باخت نداشته و یوونتوس در شش بازی آخرش تنها دو برد داشته.

تیم ساری علاوه بر اینکه در طرف سخت قرعه‌کشی قرار گرفته، مشکلات نگران‌کننده‌ای برابر تیم‌های پرانرژی مبتنی بر پاس‌های کوتاه و سریع دارد همانطور که مقابل آتالانتا و حتی ساسولو شاهد بودیم. برای همین حتی اگر باخت یک بر صفر مقابل لیون را جبران کنند، هوادارانشان امید چندانی به پیروزی برابر منچسترسیتی پپ گواردیولا –با فرض بردن رئال مادرید- نخواهند داشت. سرخیو آگوئروی دوباره آماده برابر بدترین خط دفاع 9 سال اخیر یووه خودنمایی می‌کند و کوین دبروین اختیار وسط زمین را به دست می‌گیرد که نقطه اصلی مشکلات یووه است. البته یوونتوس باخبر است و آرتور ملو و دژان کولوسفسکی را برای فصل آینده خریده تا مشکل گلزنی و کنترل و خلاقیت در میانه میدان را حل کند.

آتالانتا بازیکنان خوبی دارد که توسط گاسپرینی به شکلی نزدیک به بی‌نقص کوچ شده‌اند اما با وجود نشستن امثال لوییس موریل، ماریو پاسالیچ، روسلان مالینوفسکی و تیموتی کاستانیه روی نیمکت، این تیم به اندازه قهرمان عمق ندارد. در ابتدای فصل نتوانستند با فشار لیگ قهرمانان کنار بیایند و برای جبران به دشواری زیادی افتادند. اینتر هم به خاطر سبک پرفشار مورد تقاضای آنتونیو کونته نتوانست با هر سه‌روز یک‌بازی منطبق شود و ترکیب اصلی عالی لاتزیو نیز تسلیم مصدومیت شد. در واقع وقتی تیم پایتخت برای مسابقه‌ای که قبل از شیوع کرونا، فینال سری A تلقی می‌شد، به تورین رفت، سیمونه اینتزاگی پنج بازیکن ترکیب اصلی‌اش را نداشت و تنها هشت بازیکن را روی نیمکت داشت. یووه اما به خاطر توانایی‌اش در استفاده چرخشی از بازیکنان، با تمام قوا بود. حتی با وجود از دست دادن گونسالو ایگواین در گرم کردن قبل از بازی، ساری به آسانی او را با پائولو دیبالا جایگزین کرد که در پیروزی نه چندان فوق‌العاده 2 بر یک که تکلیف قهرمانی را تا حدود زیادی مشخص کرد، تعیین‌کننده بود. این یک بار دیگر تأیید کرد که یوونتوس اگرچه بهترین بازیکنان ایتالیا را دارد اما بهترین تیم نیست.

کیلینی، بوفون، رونالدو

یوونتوس با پیروزی 2 بر صفر برابر سمپدوریا در ورزشگاه آلیانتس تورین در فاصله دو بازی مانده تا پایان فصل قهرمانی‌اش را قطعی کرد و برای نهمین بار پیاپی بر قله فوتبال ایتالیا قرار گرفت. یوونتوس 17 اردیبهشت 1391 اولین قهرمانی از 9 گانه خود را به دست آورد و الان سه هزار و پنج روز است که قهرمان ایتالیا محسوب می‌شود. سه تای اول را آنتونیو کونته و پنج تای بعدی را ماسیمیلیانو آلگری به دست آوردند. مائوریتزیو ساری با 61 سال سن مسن‌ترین مربی است که قهرمان اسکودتو می‌شود.

جورجو کیلینی تنها بازیکنی است که در این 9 قهرمانی سهیم بوده و جان‌لوییجی بوفون با دهمین قهرمانی در ایتالیا رکورددار شده.

یوونتوس همچنان به گلزنی رونالدو متکی است حتی اگر او 35 ساله شده باشد. او نخستین کسی است که در سری A، لالیگا و لیگ برتر حداقل 50 گل زده ضمن اینکه در مجموع در این سه لیگ و لیگ پرتغال 450 گل به ثمر رسانده است.